Mijn prachtige pasgeboren zoon was uiteraard volmaakt! Fantastisch! Perfect! Nou ja… bijna dan.
Want het drinken aan die grote volle borst ging nog niet zo gemakkelijk. Maar of het nou kwam door houding en eigen onkunde na de sectio of dat er wat anders aan de hand was, dat was mij nog niet helemaal duidelijk. Het had gelijk mijn aandacht. Dit moest uitgezocht worden! Ik was niet van plan om het tot het eerste jaar te laten sudderen zoals bij mijn tweede dochter.
Na één nacht vond ik dat ik geslaagd was voor alle ziekenhuistesten na de sectio en dat ik wel naar huis kon. Ik had een vermoeden wat de oorzaak van het drinkprobleem was; een te korte tongriem. De kinderarts had naar mijn zoon gekeken en vond de tongriem niet problematisch.
De artsen en zusters waren wat huiverig, maar ze lieten me maar naar huis gaan. Dag catheter, dag zweetbed, dag zusters des huize. Thuis heb ik gelijk uitgezocht welke verloskundige aan huis kon komen en tevens tongriemen kon klieven. Ondanks dat de kinderarts mij anders vertelde, was ik niet gerust op dat hele tongriem gebeuren.
Diezelfde middag kwam er een verloskundige aan huis die het onderzoek bij minizoon gelijk startte. De conclusie was: hij heeft een klein mondje met spruw, maar ik denk dat hij geen tongriem heeft. Huh? Geen tongriem? ‘Weet u het zeker?’, vroeg ik aarzelend. De diagnose veranderde niet meer. Ze kon er niets anders van maken. Hier moesten we het mee doen. Ik betaalde de verloskundige vanwege de onkosten die ze gemaakt had om onze kant op te komen en hoorde de deur beneden in het slot vallen.
Zo goed en zo kwaad als het ging, kregen we de borstvoeding wel wat onder de knie. Niet van harte, maar ik weet immers niet beter dan dat borstvoeding geven bij ons niet van een leien dakje gaat. En het onrustige drinken dat kwam naar mijn mening dan maar van de spruw. Zo had ik het hele verhaal even geanalyseerd en verklaard en legde ik me er maar bij neer dat het nou eenmaal niet anders was.
Het was hard werken, maandenlang. Met mijn baby, mijn reuzenborsten en zijn minimond zonder tongriem. Tot ik op de Ontmoetingsdag in de Wereld Borstvoeding Week zag dat ik een gratis consult kon krijgen van zeer kundige en uiterst vakbekwame lactatiekundigen. Ondanks mijn jarenlange ervaring bleef ik stuntelen met de borstvoeding. Zal ik ze eens laten mee koekeloeren?
Eén van de lactatiekundigen sprak me toevallig aan tijdens het voeden: ‘Hij neemt niet echt een mooie hap hè?’ En van het één kwam het ander en zat ik maar zo in een kamertje met drie toffe dames, allemaal lactatiekundigen. Mijn mooie zoon had het maar goed met al die dames om hem heen. De conclusie was sluitend: zijn tongriem en lipriem waren veel te strak en konden wel een knipbeurt gebruiken. En de tongriem was wel degelijk aanwezig, maar in de verborgen variant. Hopla, this is how we do it. Het hele tongriem gedoe was bij deze vrouwen net zo’n normaal gespreksonderwerp als mijn boterham met pindakaas die ik die ochtend gegeten had.
Eén van hen schreef een aanvullende brief, die ik mee kon nemen naar mijn huisarts. Ik heb gelijk een afspraak gepland bij de huisarts. Binnen een week kon ik terecht bij een KNO-arts in Drachten, al ging het regelen van de verwijzing niet zonder slag of stoot. Binnen no time werd mijn zoon dubbel gekliefd in het ziekenhuis, waarna ik naar een rustige ruimte geloodst werd om hem in alle rust gelijk de borst te kunnen bieden. Topservice!
Ik kreeg van de lactatiekundigen online de nodige digitale nazorgtips en virtuele knuffels. Fantastisch! Wat een topvrouwen! Met wat rek- en strekoefeningen van het mondgebied verleende ik mijn zoon de nodige nazorg. Akelige oefeningen, maar broodnodig om de ingreep niet voor niets te laten zijn.
Zo zie je maar: mijn zoon zonder tongriem bleek wel degelijk een tongriem te bezitten. Hij bleek toch helemaal volmaakt te zijn! Althans, na de knipbeurt dan. En zo zie je maar hoe vreselijk belangrijk het is dat je een kundig iemand laat meekijken. Eén goede lactatiekundige, met verstand van zaken natuurlijk. Of nog beter: drie op een rij, met de bijbehorende gezelligheid! Ik zeg: succes verzekerd!