Universeel

column-96a.jpgJaren geleden was ik als student in Nepal aan het werk. Ik weet nog goed dat tijdens een wandeling door de bergen, een vrouw in een kleurige sari voor mij liep, ondertussen haar baby de borst gevend. Niet in een draagdoek, ze hield ‘m gewoon vast. Ik vond het bijzonder. Ze liep vrij snel op haar slippers over het glibberige pad naar beneden. Ik hield haar amper bij en haar baby lag rustig te drinken. Op dat moment dacht ik dat zoiets niet in Nederland zou voorkomen. Ik wist niet wat ik zag. Het gemak en de vanzelfsprekendheid is me nog steeds bijgebleven. Ik weet niet of dit voorval mijn borstvoedingscarrière onbewust beïnvloed heeft. Misschien wel…
Feit is dat ik inmiddels alweer ruim vier jaar borstvoeding geef. Met heel veel liefde. Sinds die tijd in Nepal heb ik veel rondgereisd in bijna alle werelddelen. Zo duidelijk als toen heb ik niet meer een borstvoedingstafereel gezien. Maar misschien zag ik het gewoon niet. Het lijkt toch ook zo dat je altijd meer zwangere vrouwen om je heen ziet als je zelf zwanger bent.

Nu we met onze twee meisjes weer verre reizen maken, vallen voedende moeders me weer op. In Mexico zag ik meer baby’s in een kleurige draagdoek aan de borst bij hun moeder dan baby’s in een kinderwagen met een flesje. Voeden in het openbaar leek hier heel gewoon. Op onze laatste reis naar Maleisië zagen we ook mooie borstvoedingsmomenten. Zo’n onverwachte ‘ontmoeting’ verrast me en maakt me blij. Sterker nog: ik raak enthousiast en opgewonden.

column-96b.jpg‘Kijk’, stoot ik mijn man aan, ‘daar ligt een dreumesje te drinken bij zijn moeder, kijk daar bij de bushalte.’ Een gesluierde vrouw zit gemoedelijk met een aantal vrouwen op de stoep bij de bushalte wat te drinken. Ondertussen ligt haar dreumes bij haar op schoot. Hij drinkt wat en laat los en kijkt wat om zich heen. De vrouw heeft geen haast en het jongetje blijft lekker door drinken.

Tijdens dezelfde reis hebben we ook een indianendorp bezocht in de jungle. Jonge meisjes lopen hier rond met jonge baby’s in een draagdoek of aan de borst, ondertussen hangt er ook nog een dreumes aan hun rok. Ik hoor een huiltje van een pasgeboren baby. Het duurt niet lang. De moeder heeft het alweer opgepakt en het is stil. Als ik bij twee jonge moeders sta, probeer ik duidelijk te maken dat ik Mare ook nog voed, maar helaas spreken zij onvoldoende Engels om mij te begrijpen. Ik zeg ze gedag en lach naar hun baby’s.

Waarom maken deze kleine borstvoedingsgebeurtenissen me zo blij?
Het is een soort herkenning. Overal ter wereld onder allerlei omstandigheden geven moeders hun kinderen borstvoeding. Het is zo universeel dat het me ontroert.

Hier uw advertentie?

Neem vrijblijvend contact met ons op voor de mogelijkheden

Gerelateerde artikelen