Ik schrijf je naar aanleiding van je column in de NRCnext van zes augustus, over ‘zeurderige vrouwen’ die zonodig na zes maanden (?) zwangerschapsverlof nog door willen gaan met het geven van borstvoeding, en daar ook nog eens een comfortabele ruimte voor willen hebben op hun werkplek; ten minste een ruimte zonder ramen. ‘¨Tja. Waar doen die vrouwen zo moeilijk over.
De positie op de arbeidsmarkt van jonge vrouwen en jonge moeders is al zo goed geregeld in Nederland, toch? En gezien seksisme op de werkvloer geen rol speelt, zal niemand het vervelend vinden om met ontblote borst te kolven in het blikveld van mannelijke collega’s. Terwijl het, dankzij het ruimhartige Nederlandse zwangerschapsverlof van zes maanden toch al zo makkelijk is voor jonge moeders om hun baby’s volgens de WHO-aanbeveling zes maanden exclusief borstvoeding te geven.
Helaas is het zwangerschapsverlof in Nederland te kort om in je eigen tijd je baby een goede start te geven door hem of haar te voeden op de meest normale manier die er is. Dit zal ook ten dele verklaren waarom het percentage baby’s dat zes maanden borstvoeding krijgt in Nederland zo laag is in vergelijking met de rest van de wereld.‘¨ Onze maatschappij stelt veel eisen aan jonge gezinnen en met name aan jonge moeders. Binnen tien of twaalf weken worden zij al geacht om weer normaal te kunnen functioneren op hun werk in combinatie met de zorg voor een jonge baby.
Het lijkt mij de normaalste zaak van de wereld dat ze op zijn minst de mogelijkheid moeten krijgen om in de meest primaire behoeftes van hun kind te kunnen voorzien. Borstvoeding is geen alternatief voor kunstvoeding, of een obscure hobby van moeders ‘die dat zelf nou eenmaal zo nodig willen,’ hetgeen het beeld is dat in de eerste alinea van jouw column wordt opgeroepen.
Het is de normale voeding voor een baby ook al is het in Nederland niet de norm. Het lijkt mij logisch dat het belang van werkgevers die met het ‘ongemak’ van het verzorgen van een geschikte kolfruimte te maken hebben hierin ondergeschikt is aan het belang van de kersverse baby’s.
En daar heb je hem weer, de term ‘borstvoedingsmaffia’. Weleens stilgestaan bij de praktijken van de flesvoedingsmaffia? Als voedende moeder kreeg ik al op de eerste dag na de geboorte van mijn dochter samples kunstvoeding aangereikt door de kraamzorginstantie, ondanks het feit dat ik van tevoren aangegeven had mijn kind zelf te willen voeden en hier helemaal niet om gevraagd had. (Later las ik pas, dat de promotie van kunstvoeding bij baby’s jonger dan zes maanden in feite verboden is.)
Het consultatiebureau vraagt bij elke vervolgafspraak of ik ‘nog steeds?’ borstvoeding geef. En tegen het einde van mijn verlof vroegen verschillende mensen of ik de borstvoeding al aan het afbouwen was ter vergemakkelijking van de overgang van verlof naar werken.
Me dunkt is de macht en het marketingsbudget van de melkindustrie oftewel de flesvoedingsmaffia velen malen groter dan de goedbedoelde adviezen van tantes en buurvrouwen. Daar zou iemand nou eens een goede column aan kunnen wijden. (Maar dat vergt wel wat meer moeite en onderzoek dan dat u voor deze column gedaan hebt, gezien de feitelijke onjuistheden die met een enkel bezoek aan Wikipedia opgehelderd hadden kunnen worden.)ԬԬ
Dit verklaart ook de trotse voedende mama’s op Instagram, meneer Van Roosmalen. Ondanks de niet altijd borstvoedingsvriendelijke maatschappelijke context, de moeite die het kost om werk, de zorg voor een baby en de borstvoeding te combineren, ondanks de soms vervelende reacties op voeden in het openbaar, blijven vrouwen hun baby’s voeden zoals ze zelf willen en daar mogen ze best trots op zijn.
Borstvoeding is ook een publieke zaak, zeker gezien het zeer korte verlof in Nederland dat vrouwen noodzaakt werk en borstvoeding te combineren. Ook vrouwen die niet buitenshuis werken krijgen te maken met die maatschappelijke context, want je ontkomt er niet aan om je kind ook af en toe onderweg te moeten voeden. (Wat de normaalste zaak van de wereld zou moeten zijn in een maatschappij waar blote tieten alomtegenwoordig zijn.)
Maar natuurlijk is het je eigen keuze hoe je je toekomstige baby wilt (laten) voeden meneer Van Roosmalen. Rond alles wat met het opvoeden van kinderen te maken heeft, staan buurvrouwen kennissen en tantes klaar met hun eigen expertise op dat gebied.
De goedbedoelde adviezen van de zogenaamde ‘borstvoedingsmaffia’ kun je hieronder scharen.
Nog een waarschuwing tot slot: tegen de tijd dat je kind een peuter is zal je ongetwijfeld ook met de door de overheid gesubsidieerde groente-en fruitmaffia te maken krijgen.
- Reageren? Dat kan op de Facebookpagina van Kenniscentrum Borstvoeding