Tanden op elkaar en voeden maar

column-113.jpgIk ben gelukkig en de hemel te rijk want ik ben opnieuw zwanger. Nog voordat de zwangerschapstest enkele maanden geleden mijn vermoeden bevestigde, had ik al een voorgevoel. Mijn eerste voorteken was een zwangerschapskwaal, die niet algemeen bekend is, maar tot op heden voortduurt.
Misselijk, was en ben ik niet. Maar… mijn tepels doen zeer. Goed zeer. Als ik per ongeluk met mijn hand langs mijn borst strijk, stokt soms de adem in mijn keel. Laat staan het gevoel als mijn krachtig zuigende peuter verwoed probeert nog een druppel melk te bemachtigen. Want de melkproductie staat nagenoeg stil. Ook dit is een zwangerschapskwaal waar niet iedereen van op de hoogte is.

Zwangere vrouwen zijn meestal geen zogende vrouwen. Daarom ontbreken in de meeste zwangerschapsboeken en op de sites over zwangerschap bovenstaande zwangerschapskwaaltjes.

Doordat tijdens een zwangerschap het progesteronniveau stijgt, daalt de melkproductie. Omdat voeden pijnlijk wordt, wil je je kindje misschien wat minder frequent de borst geven, waardoor de productie nog verder kan dalen. De smaak van moedermelk verandert ook tijdens de zwangerschap als gevolg van een veranderende verhouding van sommige bestanddelen in de moedermelk. De hoeveelheid natrium stijgt bijvoorbeeld terwijl het gehalte glucose en lactose daalt. Mede door deze smaakverandering kan je kindje minder drinkbehoefte krijgen.

Niet alleen zere tepels en een verminderde melkproductie kunnen de borstvoedingsrelatie met je kindje veranderen. Sommige vrouwen vinden het nu helemaal niks meer dat hun kind aan de borst drinkt. Het gevoel kan variëren van een lichte irritatie tot grote weerstand tegen het geven van de borst. Zo kan op initiatief van zowel kind als moeder het aantal voedingen tijdens de zwangerschap behoorlijk kelderen.
Bijna alles wijst erop dat voeden niet meer leuk is en dat het lichaam protesteert. Waarom dan niet helemaal stoppen? Waarom gaan veel vrouwen, waaronder ik, door met voeden tijdens de zwangerschap?

Voor mij gelden een paar belangrijke redenen om de borst aan te blijven bieden. De belangrijkste reden is dat mijn zoontje nog niet wil stoppen. Op mijn initiatief zijn we behoorlijk geminderd. Ik was een turbovoedster, maar voed nu alleen nog maar rondom de slaapjes, ‘s nachts en een enkele keer tussendoor. Tanden op elkaar en voeden maar.
Ook ben ik nog steeds vertederd als mijn zoontje in mijn armen aan de borst in slaap valt en zich volledig ontspant en veilig bij mij voelt. Dat gevoel wil ik nog even vasthouden en ik gun het hem zo graag.

En tenslotte… de pijn gaat voorbij. Hooguit negen maanden duurt het ongemak. En dan is er weer mijn borst voor mijn nu nog ongeboren baby die na de geboorte direct volop kan drinken zonder dat eerst de melkproductie nog goed op gang moet komen. Dan is er ook mijn borst, nog steeds als ultieme troost, voor mijn oudere kind. Mijn borst die het comfort en de geborgenheid biedt die mijn oudere kind kan helpen om te wennen aan misschien wel de grootste verandering in zijn leven, namelijk dat hij er een broertje of zusje bij heeft gekregen.

Hier uw advertentie?

Neem vrijblijvend contact met ons op voor de mogelijkheden

Gerelateerde artikelen