Die dag was Romy, het dochtertje van mijn vriendin Anja, elf dagen. Het was voor Anja de eerste dag dat ze er helemaal alleen voor stond en daarom had ze mij gevraagd om hen een dagje gezelschap te komen houden. Ik herinnerde me nog levendig hoe blij ik was geweest dat mijn zusje een dag kwam toen mijn dochtertje zo’n klein minimensje was… Als je tot je door laat dringen wat het betekent om de verantwoordelijkheid voor zo’n poppetje te hebben, kan het je even helemaal overspoelen! Ik kwam dus graag, samen met mijn dochter, die toen acht maanden was.
‘s Ochtends gingen we even naar de supermarkt voor lekkere broodjes. Kleine Romy in de kinderwagen, mijn dochter in de draagdoek. Onderweg van de broodafdeling naar de kassa kwamen we langs de kunstvoeding voor baby’s. Ik trok Anja even mee naar dat schap, al stond er niets op haar lijstje wat daar te vinden was: ze ging voor borstvoeding, zonder twijfel! Ze kende de talloze voordelen. Maar… nog even kijken wat ze bespaarde, kon geen kwaad.
Ze hadden niet zo’n soepele start gehad: Romy was vlot weer op haar geboortegewicht, maar kwam daarna nauwelijks aan. De verloskundige maakte zich zorgen en dat sloeg over op de kraamvrouw… en tja, stress werkt helaas averechts. Op dag acht was de paniek echt toegeslagen. Gelukkig kwam iemand op het idee om extra kraamzorg aan te vragen: twee ochtenden had iemand nog een paar keer meegekeken bij het aanleggen en bij hoe Romy dronk. Daarnaast hadden ze een lactatiekundige over de vloer gehad voor tips en adviezen op maat. Twee dagen later kon Anja toen toch met vertrouwen de professionals uitzwaaien.
Bij het schap met poedermelk maakten we samen een rekensommetje. ‘Da’s zeker veertig euro per maand!’ Ik maakte een overdreven gebaar naar het complete assortiment van de supermarkt: ‘Zoekt u maar uit, mevrouw!’ Hoe flauw ook, we kregen er samen de slappe lach om: even alle spanning van de afgelopen dagen eruit. Nadat we de tranen van het lachen van onze wangen hadden geveegd, rekenden we af en wandelden terug naar huis. Daar namen we zusterlijk naast elkaar onze kinderen aan de borst.
Inmiddels is het vier jaar later. Dankzij Anja’s doorzettingsvermogen die eerste weken hebben zij en Romy bijna een jaar samen genoten van een soepele borstvoedingsrelatie. Romy’s jongere broertje Ruben dronk dik anderhalf jaar bij zijn moeder aan de borst. En Anja gaat haar derde kindje, dat volgende maand geboren wordt, borstvoeding geven zolang hij of zij daar behoefte aan heeft. Tel uit je winst!