Agnes van Hulten
‘Geef je nog stééds borstvoeding?’ horen we regelmatig al een paar maanden na de geboorte. In die vraag ligt al een mening verborgen: de mening van de meerderheid. En omdat langer voedende moeders in de minderheid zijn, voelen we ons genoodzaakt om ons bescheiden op te stellen. Of zelfs om ons te verstoppen. We worden dat soms gevraagd, maar vaker nog kiezen we er zelf voor. In plaats van te strijden of te overtuigen, kiezen we ervoor om het maar zo te laten. Want waarom zou iedereen moeten weten dat we langer borstvoeding geven dan menig moeder? Dan krijg je die blikken en dat gepraat. We verstoppen ons zelfs zó goed dat er geen cijfers zijn over het aantal moeders dat na het eerste jaar gewoon lekker doorgaat.
Maar we zijn er wel degelijk. Absoluut. Moeders die langer dan één, twee of vier jaar voeden. Moeders met een dreumes, peuter of kleuter aan de borst. Of met een baby én een peuter. Verborgen in liefdevolle huisjes en appartementjes. Gecensureerd in cafés en restaurants. Verstopt in comments op Facebookgroepen. Daar bespeur je de mooiste foto’s van tevreden lachende dreumesjes aan de borst. Verhalen over samen slapen en nachtelijke drinkmomentjes, tot ver in de peutertijd. Vragen, over in slaap voeden en vooral niet laten huilen. We zijn er zeker, maar we verstoppen ons.
Ik ben ook zo’n moeder. Mijn zoontje van acht maanden krijgt natuurlijk volop borstvoeding, maar ook z’n zus van twee jaar drinkt nog eenmaal per dag bij mij. Als ze ‘s ochtends wakker wordt, is één van de eerste dingen die ze vraagt ‘mag ik samen drinken, mama?’. Niets maakt haar gelukkiger dan drinken uit de linkerborst, terwijl haar broertje rechts in de rugbyhouding ligt. Het geeft haar geborgenheid, rust, zelfvertrouwen, antistoffen, natuurlijke voeding en zo kan ik nog even doorgaan. Allemaal heel positief. En toch… vertellen doe ik het niet. Slechts een handjevol mensen is op de hoogte.
Maar als we ons blijven verstoppen, verandert het nooit. Moeders na ons, ook onze dochters en kleindochters, moeten zich op hun beurt ook weer verstoppen. Cijfers blijven nog lang oningevuld. De meest gestelde vraag zal nog steeds na de eerste drie maanden gesteld worden.
En daarom plan ik een Christmas-coming-out.
Doen jullie mee?
Het hoeft niet groots, zeker niet. Laten we klein beginnen: in de directe familie- of vriendenkring tijdens de kerstdagen. Want als er mensen zijn aan wie je het wil vertellen, dan zijn zij het wel. En waarom met Kerstmis? Kerst is het feest van liefde en samenzijn. Van respect en vrede. If you can’t say it at Christmas, when can you? Ik beloof je, het zal goed zijn. Het zal goed voelen om dit prachtige geheim eindelijk met je naasten te delen en je niet meer te hoeven verstoppen. En voor de kleintjes? All they want for Christmas.
Vertel je mij jouw kerstverhaal op onze Facebookpagina?
- Reageren? Dat kan op de Facebookpagina van Kenniscentrum Borstvoeding