Via deze weg wil ik alle mama’s en lactatiekundigen bedanken voor de steun en advies die ik in 2011 heb mogen ontvangen. Mede dankzij jullie kan ik dit verhaal schrijven. Bedankt
Deze maand is mijn dochter 22 maanden. En ik kan definitief zeggen dat mijn borstvoedingsperiode voorbij is. Ze heeft het helemaal zelf geregeld. Langzaam en geleidelijk had ze minder en minder behoefte. Ik heb altijd op verzoek gevoed. En vorig jaar om deze tijd werd ze vier tot vijf keer per nacht wakker. Dat vond ik soms pittig Ze dronk de laatste tijd echt nog maar eens in de zoveel dagen een split second.
Een paar weken geleden heeft ze voor het laatst nog een keer bij het bad gedronken toen we net samen in bad wilden gaan. ‘Drinken’ zei ze, en ging er hartstochtelijk aan drinken. Ik kreeg een aai over mijn borst toen ze klaar was. ‘Klaar’ zei ze. Echter wist ik toen nog even niet dat deze ‘klaar’ de definitieve klaar was. Nu ik er aan terugdenk vind ik het wel een mooi einde. Ik word er ook wel een beetje emotioneel van, terwijl ik dit schrijf. Mijn meisje is groot en ik had, toen ze in januari 2011 geboren werd, nooit gedacht dat ik zo lang borstvoeding zou gaan geven.
Het was onwijs pittig. Drie kwartier over een voeding doen en om de twee tot drie uur voeden. Maar omdat ik acht maanden thuis zou zijn had ik mezelf (in mijn zwangerschap) voorgenomen er te zijn om mijn dochter een goede basis mee te geven. Niet alleen qua borstvoeding maar ook in haar andere behoefte’s . Helaas bleek mijn idee over een baby en het slapen van voeding naar voeding niet erg realistisch, mijn baby deed dat namelijk niet! Ze had mamahonger in al haar vormen.
Dankzij het BV-forum en D&V-forum heb ik mijn draai gevonden en de manier van opvoeden die bij mij en haar past. Heel wat berichtjes heb ik hier geplaatst op het bv-forum toen ik twijfelde, dochterlief niet voldoende aankwam en het consultatiebureau bijvoeden adviseerde. Ik ging voor de acht maanden fulltime thuis zijn en daarna voor mijn voedrecht en een maand extra. En na de eerste zes maanden werd het alleen maar makkelijker en leuker en gezelliger. En dacht ik helemaal niet aan stoppen of doorgaan. Het was gewoon zo. En ik zou pas stoppen als dochterlief er klaar mee was.
Haar eerste gebaartje toen ze acht maanden oud was, was aan mijn shirtje trekken en het drinkgebaartje doen. Hoe mooi is dat.Voordat ze naar de opvang ging even borstvoeding, op de opvang flesjes mamamelk in ijsblokzakjes. En zodra ik op de opvang was gelijk weer aanbieden. Mede dankzij haar mentorjuffie heb ik me altijd veilig gevoeld om op de groep borstvoeding te geven. De kindjes vonden het ook onwijs interessant en kenden mij erg snel.
Bij binnenkomst was er altijd wel een kindje die mij vertelde waar mijn dochter was!!!
Tot haar vijftiende maand heb ik dit gedaan. Toen had ze geen behoefte meer om daar gevoed te worden. Thuis op verzoek borstvoeding, ook ‘s nachts en toen dochter vorig jaar rond deze tijd niet meer in slaap viel als ik haar na de nachtvoeding in haar eigen bed teruglegde maar hysterisch begon te huilen zijn we gaan samen slapen. Binnen vijf minuten sliep iedereen weer. En zij ‘s nachts maar drinken. Bij een goede nacht wist ik niet hoe vaak ik had gevoed en bij een slechte nacht wel. Maar door het samenslapen was het goed te doen.
Borstvoeding is dus over. Dochter wordt ‘s nachts al maanden nog maar één keer wakker en dan haalt papa haar en legt hij haar aan mijn kant in de cosleeper en slaapt ze tot de ochtend door. En ‘s ochtends net voor ze wakker wordt, draait ze zich op haar zij en slaat haar armpje om mij heen en zucht en slaapt heerlijk verder. En als ze dan echt wakker wordt, krijg ik altijd een goedemorgen kus om de dag mee te beginnen. Daarna is papa aan de beurt om gekust te worden Ik zeg tot ziens borstvoeding.
Ik hoop dit nog een keer te mogen ervaren als er een volgend kindje mag komen in de toekomst. En ook dan zal ik aan het bv-forum denken als ik ‘vastloop’.
Daniëlle