De aanhouder wint

verhaal-132-1.jpg22 was ik, toen ik zwanger raakte van m’n eerste kindje. Bij de verloskundige werd gevraagd of ik al had nagedacht over de voeding.’Ja, ik ga borstvoeding geven’, was mijn stellige antwoord.
Borstvoeding, voor mij leek dit de normaalste zaak van de wereld. Een logisch vervolg op de zwangerschap en het beste dat je je kindje kunt geven.Naïef als ik was, geen cursus gevolgd. Want borstvoeding, dat kan iedereen dus ik ook.

Twee dagen na de uitgerekende datum kwam op 19 april onze zoon Kyan ter wereld. Een stortbevalling, vijf en half uur van eerste wee tot dat hij er was. De kraamverzorgster heeft helaas zijn komst moeten missen, zo snel ging het allemaal.

verhaal-132-2.jpgEen uur na de bevalling is Kyan lekker aangelegd, hij hapte meteen goed! Een natuur talent, hij dronk heerlijk en viel daarna tevreden in slaap.Zo ging het eigenlijk de hele week goed. De stuwing was hels, ik heb al vrij grote borsten maar dit sloeg echt alles. Maar door Kyan veel aan te leggen was ik er snel weer van af en na drie dagen was ons ventje al 40 gram gegroeid!
Tot die bewuste zaterdag, bijna een week na de bevalling. Kyan huilde de hele middag en avond en wilde niet drinken. Kramp was de diagnose van de verloskundige, maar hij zou vanzelf weer gaan drinken als hij honger had. Zondagochtend bleek dat Kyan best veel afgevallen was. Ja, vind je het gek met zo weinig voeding. Toch bleven we hem aanleggen en hij leek te drinken. Maandag zou onze kraamverzorgster voor het laatst zijn. Ik had een pijnlijke borst en voelde mij niet lekker. Kyan bleek meer dan 10% te zijn afgevallen en na wegen voor en na de voeding bleek dat het hem niet lukte om de voeding binnen te krijgen. Hij was te verzwakt en werd niet goed meer wakker. Ik begon met kolven en de kraamverzorgster probeerde Kyan te voeden met een cupje. Zelfs dit lukte niet en hij kreeg de fles.
‘s Middags voelde ik me helemaal niet goed en bleek ik 39,5 graden koorts te hebben. Borstontsteking, dat kon er ook nog wel bij! Mijn vriend heeft ‘s avonds nog een antibioticakuur bij de dokterswacht opgehaald en noodgedwongen heeft Kyan twee flesjes kunstvoeding gehad die nacht.

verhaal-132-3.jpgDinsdagochtend was Kyan wakker! De voeding had hem zichtbaar goed gedaan en hij knapte snel weer op. Met kolven en aanleggen bleven we het proberen maar Kyan weigerde mijn linkerborst (met ontsteking) volledig. Na het drinken aan de borst gaven we Kyan nog gekolfde melk in een flesje zodat hij genoeg binnen zou krijgen.Helaas moesten we woensdag toch echt afscheid nemen van onze kraamverzorgster. Tranen met tuiten, wat hebben we veel aan haar gehad! Haar woorden in mijn zorgplan lees ik nog regelmatig terug, om mijzelf eraan te herinneren dat ik het wel kan. Want ik gaf mijzelf de schuld van het afvallen van Kyan, ik kon in mijn optiek mijn eigen kindje niet voeden en dit was niet echt goed voor mijn zelfvertrouwen.

Aan het einde van de week weigerde Kyan nog altijd mijn linkerborst. Na het drinken aan rechts gaven we hem nog altijd een flesje met gekolfde melk maar ook begon hij de rechterborst steeds vaker te weigeren. Voeden werd een enorme strijd, hoe liever ik wilde dat Kyan hapte, hoe harder hij zich verzette. Met handen en voeten duwde hij zich van mij af en hij lag te brullen op mijn schoot.
Van de verloskundige en wijkverpleegkundige kreeg ik de tip om het eens met een tepelhoedje te proberen.Nou toe maar, laten we dat maar eens proberen.

verhaal-132-4.jpgIk had er geen hoge pet van op, maar bij de eerste poging was het direct bingo! Kyan dronk! Vanaf dat moment gingen de kolf en de fles met alle liefde van de wereld in de kast.
Maar, met het tepelhoedje verslikte Kyan zich vaak. Ik heb een behoorlijke productie en een flinke toeschietreflex. Steeds vaker probeerde ik, als Kyan losliet snel het tepelhoedje eraf te halen en Kyan zonder weer te laten aanhappen. En steeds vaker lukte dit!
Langzaam maar zeker bouwde ik het tepelhoedje af, tot Kyan helemaal zonder aanhapte en dronk! Wat was ik blij! Ook het tepelhoedje ging dezelfde weg als fles en kolf, met liefde in de kast.
Een week of wat heb ik probleemloos kunnen voeden, wat was ik blij!! Voeden was weer leuk en ik keek niet langer tegen de voedingen op. Waar de dag eerst alleen maar uit voeden en frustratie leek te bestaan, kon ik nu weer genieten van onze spetter. Hij kwam ook goed aan in gewicht en ik was zo trots dat ik doorgezet had! Van veel mensen hoorde ik dat ze al lang gestopt zouden zijn en dat ze zoveel respect voor me hadden.Tot drie weken geleden ging alles super. Maar op eens was het weer drama. Kyan liet om de haverklap los, huilde tijdens en na de voeding, sliep slecht, duwde zich weer van me af.De frustratie sloeg weer toe, tot we op een ochtend beide huilend naast elkaar in ons bed lagen. Kyan huilde omdat hij geen eten kreeg, ik omdat ik het eten er niet in kreeg. Er werd spruw geconstateerd en Kyan en ik werden beide behandeld. Na een week was de spruw volgens de huisarts weer weg. Maar de drinkproblemen nog niet.

verhaal-132-5.jpgNa weer een waardeloze voeding was voor mij de maat vol. Volledig overstuur heb ik een contactpersoon van het VBN gebeld en hier mijn verhaal gedaan. Zij stelde mij gerust en drukte me op het hart om het niet op te geven. Dit was ik ook echt niet van plan overigens, maar de kolf en de fles lonkten wel.

Uiteindelijk heb ik een lactatiekundige ingeschakeld. Zij constateerde dat er nog steeds spruw was (dat had ik zelf ook al bedacht) en was het helemaal eens met mijn keus voor Gentiaan Violet.Ze keek mee met een voeding en gaf me tips en trics en ook zij vond het stoer dat ik ondanks alles gewoon doorzette en nog steeds borstvoeding gaf.

verhaal-132-6.jpgEn nu, twee dagen later, lijkt het met haar tips een stuk beter te gaan. Ik durf het eigenlijk nog niet hard op te zeggen, bang dat we weer een enorme tegenslag krijgen. Maar, mij krijg je er niet onder!
Ik wil, moet en zal borstvoeding geven. Een half jaar is mijn doel en iedere dag die er bij komt is mooi mee genomen. De aanhouder wint, toch?!

Groetjes, Hester