Lieve mensen achter borstvoeding.com, ten eerste: bedankt! Voor alle nuttige weetjes, feitjes, de zie-je-wels en zoveel meer! Bij deze ons verhaal.
2008: een zoon! Borstvoeding was iets waar ik blind in ging. Ik zie het wel! Lukt het? Mooi! Zo niet, dan niet, ook goed. Het enige wat ik wist was dat ik zijn hulp was. Ik moest zorgen dat zijn mond in de buurt kwam van de tepel en verder zouden we wel zien.
Onze kleine man bleek precies te weten wat hij moest doen en omdat wij hem zijn gang lieten gaan ging het als een ‘tiet’. Na elf maanden begon meneer te bijten. Pijn!! Tot in m’n kleine teen aan toe. Daar was ik gauw klaar mee en heb in rap tempo de borstvoeding afgebouwd.
Wat blijkt? Er groeide een kleine verrassing waardoor, achteraf geklets natuurlijk, de tepel gigantisch gevoelig geworden was. Negen maanden later, eind 2009 was daar zoon nummer twee! Deze kanjer bleek net zo’n talent als zijn broer en had het drinken bij mama binnen no-time onder de knie. Weer lieten we ons klein dondertje zijn gang gaan en het ging weer als een trein. Tot een zekere vreselijke dag. Hij was anderhalf. Ons mannetje sukkelde met zijn gezondheid en na een hoop onderzoeken en gedoe belandde hij via de ambulance met een beademingsslang in zijn kleine keeltje op de spoedeisende hulp.
Een week opname op de kinder-ic volgde, waarin ik geen kracht vond om de kolf te gaan gebruiken. Ik had nul ervaring met die dingen, onze zoon dronk nog maar een keer per dag voor het slapen, ik vond het wel goed zo. Onze zoon werd beter. De slangetjes werden verwijderd en na een dikke week waren we weer thuis.
Zodra we samen op de bank zaten ging hij er lekker voor liggen, drinken bij mama! En mama was zo moe, kapot, gesloopt door een week waarin ze dacht dat ze haar manneke af moest geven. Mama zei: nee schatje, het is klaar. Mama maakte een beker drinken voor je. Dat vond’ie ook prima, zolang hij maar de tepel vast mocht houden. Als hij moe was. Als hij pijn had. Als hij iets spannend vond. Als hij gewoon wilde relaxen. Tot 3,5 aan toe. Dat was pas zijn moment om te stoppen. Ook achteraf gebabbel natuurlijk! Maar kan mezelf nog steeds voor m’n kop slaan dat ik tegen hem zei dat het genoeg was. Wie was ik?
Een sprongetje naar vijf jaar later. Wij waren klaar, maar blijkbaar zat er nog een klein wondertje te wachten op haar moment. Een waardeloze zwangerschap met talloze onderzoeken omdat dat kleintje niet groeide zoals ze eigenlijk moest doen. Het dieptepunt was het woord trisomie, al konden ze dat niet zeker zeggen, want de handjes stonden open. Ze is gehaald met een spoedkeizersnede.
Haar ctg-nummer-telkwijt liet zien dat ze het in de buik niet fijn meer had. Twee uur later was ze geboren. Van een klein afstandje hoorde ik de kinderarts zeggen: Zo! Das een felle! Toen kreeg ik vertrouwen, dat ze inderdaad alleen maar klein was en niet ziek. Dit bleek gelukkig waar. Gaandeweg dag één deed ze het zo goed! Daar kwam de adrenaline, borstvoeding zal ze krijgen want met haar 1250 gram met 36+4 is dat het enige wat ze nodig heeft.
Daar kwam de kolf en verdorie, met de eerste kolfbeurt kwam de colostrum! Een paar ml zelfs! We konden los.
Na een maand mocht ze naar huis, ik kolfde tot ik er bij neerviel en toen nog een beetje meer. Slopend was het maar we gingen door. Mijn man maakte me wakker midden in de nacht, bracht de spullen, maakte alles schoon terwijl ik ons ukkie de verse melk via de fles gaf. Vanaf dag één hebben we geoefend. Al rook ze de borst alleen maar, dan was het goed. Op het moment dat ik het kolven zo zat was dat ik daarmee wilde stoppen was onze mini sterk genoeg. Sterk genoeg om zelf alles bij mama te drinken.
Sterk genoeg om opnieuw de eerste vier weken ‘leren drinken’ door te gaan. Het ging goed, ze groeide door, op haar eigen lijntje, ze was tevreden, goeie luiers, net alsof ze precies wist wat ze moest doen. En ze drinkt nog!
Januari 2018 is ze drie geworden en klein zoals ze is, dankzij een deelfout in het aanleggen van de placenta, valt ze iedere avond tevreden aan de borst in slaap! Ze zal waarschijnlijk altijd een kleintje blijven maar ons borstvoedingsavontuur was groots! Een aanlegfout… Gelukkig konden we het aanleggen leren!
Henriëtta
- Reageren? Dat kan op de Facebookpagina van Kenniscentrum Borstvoeding
- Hoe is jouw verhaal? Kijk hier en schrijf ons jouw borstvoedingervaringen!
- Bereid je voor op borstvoeding en lees hier alles over borstvoeding.