Als de kindjes zich bij me nestelen

verhaal-61c-astrid.jpgVier jaar wordt Arne. Hij mag nog vier keer per dag drinken (zijn zusje Juna van anderhalf jaar op vraag) en hij zegt zelf dat als hij vijf wordt, hij terug vijf keer per dag wil drinken. Ik denk niet dat hij al aan spenen toe is, en ik ook niet trouwens. Vier vaste momenten die onze drukke dagen doorbreken. ‘s Morgens als ontbijt op bed na een lange nacht alleen, ‘s middags als dessertje, in de namiddag om een schooldagje te verwerken en ‘s avonds nog eventjes zoeken naar geborgenheid alvorens weer naar dromeland te vertrekken. Als het van hem afhangt zou het nog veel vaker zijn, maar met twee kindjes aan de borst moet ik toch ergens mijn grens stellen. Borstvoeding is meer dan voeding, meer dan een ritueel. Het is verbondenheid die ik heb met mijn kindjes, huidhonger van ons alle drie.

Het verbaast me dat ik met de oudste de borstvoeding overdag nu intiemer beleef dan met de jongste. Toen Juna pas geboren was, leek Arne een reus die bij me kwam drinken en dan weer verder speelde en zij een afhankelijk wezentje dat heel de dag in mijn armen kon blijven liggen. Ik bleef naar haar staren. Nu ligt ze niet meer stil, maar is het Arne die voor het evenwicht zorgt. Hij komt overtuigd vragen om te drinken om bij me te zijn, zij doet het nu raprap om weer verder te kunnen doen. Ik weet dat Arne op anderhalf ook minder interesse had in de borst en hij hier amper tijd voor maakte, maar da’s echt weer gekeerd toen hij twee werd. Ik ben benieuwd hoe Juna nog zal evolueren.

verhaal-61d-astrid.jpgNu moet ik toegeven dat ik zelf erg geniet van de nachtvoedingen van Juna, want dan voel ik het wel overduidelijk. Ze ligt dan zo mooi stilletjes met haar handje op mijn borst haar dagje te verwerken. Ik haal dan mijn Juna-huidhonger in en hoop stilletjes dat ze het ‘doorslapen’ nog even uitstelt. Het verbaast velen wanneer ik zeg dat ik graag mijn kindjes ‘s nachts tegenkom. Het is dan ook zo stil in huis, dan kruip ik echt graag knusjes bij mijn gezinnetje.
verhaal-61e-astrid.jpgSinds Arne tandemt met zijn zusje, had hij altijd een klein wriemelhandje om vast te houden tijdens het mamatanken. Juna is intussen al een puike peuterpuber en weigert dit sinds enkele weken. Ze staat op haar vrijheid. Wanneer ze samen drinken heeft zij een speelgoedje vast en zijn Arne zijn handjes wat op de dool. Arne mag al lang niet meer drinken met speelgoed omdat hij dan een beetje bijt (is hij misschien zijn concentratie wat kwijt), maar Juna kan tijdelijk echt niet meer zonder. Ze moet iets kunnen onderzoeken met haar handjes en haar oogjes, anders blijft ze de borst lossen en wijzen naar dat wat haar net zo fascineert.

Eergisteren heb ik eindelijk een oplossing voor zijn probleem gevonden. Het lag eigenlijk voor de hand, maar toen pas stelde ik Arne voor om mijn vingers vast te grabbelen. Nu drinkt hij hand in hand met mij… ik had nooit gedacht dat dit onze band nog kon versterken! Ik ben zelf nog steeds ontroerd wanneer ik borstvoeding geef, geef nog steeds mijn kindjes kusjes op hun hoofdje en aai ze over hun beentjes. Wat ben ik blij dat ik dit kan meemaken en ik mijn kindjes elke keer opnieuw gelukkig maak wanneer ze zich bij me mogen nestelen.

Groetjes! Astrid