Hoi, dit is Mia Rafaela. Op de eerste foto is ze net geboren en op de andere foto is Mia acht weken. Ik vind ze alle twee zo leuk dat ik niet kan kiezen. Jullie mogen de leukste kiezen.
Mia is geboren op 16 januari in Newcastle Australië. We zitten hier voor het werk van mijn partner. Er kwam een hoop op ons af bij de geboorte van Mia. We hadden geen kraamhulp die ons wegwijs maakte in het babyvak en moesten alles zelf uitzoeken. Ik kende ook niemand in mijn omgeving die borstvoeding gaf. Mijn moeder was speciaal naar ons toe gevlogen om te helpen maar veel over bv geven, wist ze ook niet. Zij heeft mij niet lang de borst gegeven. Ik was dus vooral erg onzeker over het geven van borstvoeding. We hebben daarom ook veel op jullie site gesurfd (haha, niet om te slijmen hoor, echt waar). Gelukkig hebben wij geen problemen gehad met de borst en doen we het drie maanden later nog steeds.
Het is ook erg makkelijk. Ik voed op verzoek en geef Mia overal de borst. Dat is helemaal niet raar in Australië. Volgens de peilingen blijkt dat mensen in Nederland daar nog steeds moeilijk over doen. Ook wordt er nog steeds vaak op schema gevoed. Vrouwen gaan krampachtig om met het geven van de borst en stoppen daarom ook zo vlug in Nederland. Dat zie ik ook in mijn omgeving. Het is hier heel normaal om bijna één jaar de borst te geven dus daar gaan wij ook maar naar streven. Het is de mentaliteit die hier vooral anders is. Het is niet nodig dat de regering de vrouwen moet aanmoedigen. Het gaat gewoon vanzelf.
De meeste vrouwen gaan in Australië niet gelijk aan het werk en nemen een jaartje vrij of gaan helemaal niet meer aan het werk. Het is hier dus ook erg normaal om een homestay mum te zijn. Terwijl in Nederland mensen daar vreemd van opkijken en je vaak te horen krijgt: ‘Wat ben je nog steeds niet aan het werk? Ik zou geen leuke moeder zijn hoor als ik thuis zou blijven.’ Ik verveel me geen minuut met mijn dochter en als ik een beetje volwassen gesprekken wil, heb hier allemaal clubjes waar moeders lekker bij een komen om koffie te drinken en de kids met elkaar kunnen spelen. We hebben het hier dus prima naar ons zin en bovendien schijnt het zonnetje.
Op 22 april zijn we voor vijf weken op verlof naar Nederland geweest en zag Mia voor het eerst haar familie en vriendjes en familie. Dat missen we hier dan weer wel en daarom keken we er dan ook erg naar uit…
Groetjes Nancy
Naschrift van Nancy:
Ik ben blij dat mijn verhaal staat. Ik ben er erg trots op. In onze familie, kennissen en vriendenkring zijn er momenteel zes zwanger. Het is een echte babyboom. Ik hoop dat ik de moeders kan motiveren met mijn verhaal.
Helaas zijn er alweer een hoop reacties geweest dat het bij mij allemaal zo vanzelfsprekend is gegaan en dat terwijl ik dezelfde twijfels heb gehad als iedere andere moeder. Ik heb ook liggend moeten voeden omdat Mia last had van maagzuur en teveel melk spuitend binnen kreeg. Ik schuurde ook luiers open om te kijken of ze wel vol gegenoeg waren en woog haar ook ieder week om te kijken of het nog goed ging. Ik heb ook wel is met een bus in mijn hand gestaan omdat ik dacht dat mijn melk niet vet genoeg was, etc. Ik heb dit alleen nooit als een probleem ervaren. Je moet oplossinggericht te werk gaan en niet overal maar alleen een probleem in zien. Je moet oplossingen zien en dat gebeurd tegenwoordig steeds minder en dat is zo jammer.
Jullie website is nogmaals zo informatief dat ik die echt als leidraad gebruikt heb. Belangrijk is vooral doorzettingsvermogen. Ik ben nergens anders van uit gegaan terwijl mensen mij onzin probeerden wijs te maken. Ik ben blij dat ik niet heb opgegeven en zal andere moeders proberen te motiveren om vooral door te zetten.
We gaan nu met de rapley methode starten. Ik ben erg benieuwd. Wat overigens de normaalste zaak is in Australie. Ze zijn hier zo lekker easy going, heerlijk. Mijn man wordt daar helemaal gestoord van maar die werkt dan ook met ze.