Dankjewel mijn lieve Beer

verhaal-265-1.jpg25,5 maanden heb ik borstvoeding mogen geven. Keihard geknokt ervoor, ja dat heb ik, want bij mijn dochtertje liep ook alles fout en was ‘t over met vijf maanden vol ploeteren
Ik heb gejankt, ik heb gegild, waar ik in hemelsnaam aan begonnen was. Ik heb gevochten tegen alle tegenslagen: zware stress, kloven, moeilijk aanleggen. Productie ellende waar je u tegen zegt, geknokt tegen mn eigen hormonale zooitje afwijkingen, gekluisterd aan nachtvoedingen tot anderhalve maand terug om productie goed te kunnen houden, inclusief 1x extra te kolven elke dag…

Mijn eigen grenzen verlegd keer op keer op keer en weer op elk vlak, mijn geduld, mijn tegenwerkend lijf, mijn doorzettingsvermogen, vastberadenheid, stijfkop en eigenwijs dat ik was en ben, heb ik mijn manneke het beste kunnen en willen geven wat ik kon.

verhaal-265-2.jpgIk heb hem gevoed, puur natuur, taboes verbroken, mensen laten zien hoe het ook kan
Ik heb mijn moeder laten zien hoe wie wat waar, bij haar ging het mis…. ik heb mijn dochtertje laten zien hoe normaal en fijn het is. Openbaar gevoed, de vreemdste blikken en opmerkingen gehad…

ik heb hem het beste gegeven toen hij ziek was, ik heb tegendelen bewezen aan (kinder)artsen en (kinder)verpleegkundigen tijdens zijn ziekenhuisopnames en mijn eigen ziekenhuisopnames en OK ingrepen.
Niemand die mij op enkele wijze zo ver kreeg om van mijn instinct af te wijken, ik heb geruzied, ik ben onderzoeken ingedoken, want er zijn nog genoeg artsen en verpleegkundigen die echt tegen langer voeden zijn en onwetend zijn.

verhaal-265-3.jpgIk heb oplossingen gecreëerd, ik heb lactatiekundigen en ervaringsdeskundigen en de Face Book pagina van kenniscentrum Borstvoeding gestalkt voor adviezen, gepuzzeld waar ik wat mee kon. 
Ik was zijn medicijn op momenten dat hij ziek was, ik was zijn neut voor hij naar bed ging, ik was de pijnstiller bij prikjes. En vooral: ik kon hem de enige voeding geven die hij binnen kon houden… en hij… mijn beertje kreeg mij zover om verplicht rustmomenten in te lassen en ervan te genieten in de stressvolle turbulente tijd.
We hebben gelachen, genoten, gekkigheid omdat je in de meest onmogelijke posities… zo kan ik nog wel even door gaan. 
Helaas nu dat we echt afscheid ervan moeten nemen… slechts nog enkele druppels rest ons de aankomende dagen.

Ik heb mijn doel bereikt, ik heb het WHO en Unicef advies gehaald, en nóg belangrijker 
Mijn manneke is van zijn maagmedicatie af sinds kort en hij heeft de optimale weerstand boost van me meegekregen voor jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaren

verhaal-265-4.jpgNu is het tijd om te stoppen voor mijn eigen lijf op advies van ziekenhuis (gynaecoloog & internist). 
Ik heb het al die tijd gerekt maar het is goed nu.
Dankjewel mijn lieve beertje voor dit alles dat ik deze geweldige ervaring heb gekregen en opgedaan.
En ondanks alles wat tegenzat… ik zou het zo weer doen!
Dankjewel voor onze teamwork waar niemand anders tussen kwam. Dankjewel voor al je vertrouwen in mij!
Dankjewel om mij zoveel te leren over, door en met jou! Evenals je zus!
Op naar de volgende fase! Maar ik mag er vast een traantje over laten… (inmiddels zijn het al rivieren)!

ps: lieve Beer, de vriezer is nog niet leeg voor jou mag het nog even duren en zal je nog steeds enige tijd volledige borstvoeding krijgen

Marie-Claire