Mijn Iris, al weer bijna zes. Nog maar een paar weken en dan drinkt ze zes jaar bij me aan de borst.
‘Als ik jarig ben, dan stop ik voor áltijd Mama!’ zeg je regelmatig. Soms vind ik het prima als ze nu beslist te stoppen. Soms vind ik de gedachten er aan juist weer iets wat me tegenstaat. ‘Áltijd?’ Dat is wel een gek idee. Nooit meer die grote kleuter die zo eindeloos kan sabbelen aan de borst, omdat er met mijn productie soms niet meer echt van drinken valt te spreken. Nooit meer kleuter gesprekjes of onderhandelingen met haar over wel of niet drinken.
Er is irritatie, ja best vaak ook. Iris valt het liefst in slaap aan de borst. Ik lig soms meer dan een half uur in een peuterbed naast haar te wachten tot ze de rust heeft gevonden in slaap te vallen. Ondertussen frunnikt ze aan mijn lijf, zwaait ze met haar handen, gooit ze met haar knuffel me om mijn oren.
Ik probeer geduldig te blijven. Er gaat een been uit bed. Haar billen draaien een kwartslag. Ze blijft drinken. Nog een been uit bed. Dekens worden uit bed getrapt. Mijn geduld raakt op: ‘Iris, nu liggen en slapen’. Iris ligt even stil. Opnieuw zwaaiende armen. Een elleboog in mijn neus. Ik duw haar voorzichtig terug op haar kussen. ‘Mama, mag ik de andere borst?’
Het gevoel aan mijn tepel ervaar ik opeens even als onprettig. Niet pijnlijk, maar gewoon heel irritant. Ik zoek afleiding op mijn telefoon. Dit duurt me te lang. Twitter met tijdlijn vol kleine roze baby’s aan borst en hier ligt een kind van 110cm lang aan mijn borst.
Langzaam merk ik dat Iris minder druk wordt. Haar armen en benen liggen op haar matras, haar ogen duidelijk zwaarder. Nog even een kort commentaar als ik mij wil bewegen. ‘Mammaaaa, niet doen’. Verder sabbelen voor wat druppels mamamelk uit mijn borst. Eigenlijk is mijn geduld op.
Ik wil naar beneden om de andere kinderen naar bed te brengen. Ik hoor mijn tweejarige beneden huilen. Papa Dave probeert haar troost te bieden, maar ook Lise wil nu in slaap vallen aan mijn borst.
Ik merk hoe Iris haar grote lijf ontspant. Helemaal slap en ontspannen ligt ze naast mij. Haar mond zakt een beetje open. Heel voorzichtig trek ik mijn borst uit haar mond. ‘Blijft ze slapen?’
Ik wacht even af. Durf haast niet te bewegen, bang haar weer wakker te maken. Dave stuurt een berichtje.
‘Slaapt Iris al? Lise wil ook zo graag naar bed nu’. Ik stuur terug dat ze zachtjes naar boven mogen komen lopen.
Ik richt mijn grote lijf op, stijf van het lange liggen in een veel te klein bed.
Eén been over Iris haar slapende lijf heen slingeren om omhoog te komen. Het andere been gaat samen met mijn armen mee richting staan. Het bed kraakt even flink als al die kilo’s mama van de peuter-lattenbodem af komen.
Iris blijft ontspannen liggen. Haar knuffel in haar hand. Even rek ik me uit. Rug recht en schouders even los. De kamerdeur gaat voorzichtig open. Daar is Lise met papa. Tandengepoetst en in pyjama klaar voor de nacht. Het grote tweepersoonsbed staat klaar. Ik kruip op mijn eigen plekje. Lise tegen me aan. Nog even aan de borst….
Vera
- Reageren? Dat kan op de Facebookpagina van Kenniscentrum Borstvoeding
- Heb jij ook een belangrijk verhaal? Kijk hier en schrijf ons over je zieleroerselen!
- Bereid je voor op borstvoeding en lees hier alles over borstvoeding.