Mijn lieve Iris, volgende week word je acht. Acht jaar en inmiddels een grote dame met een hoop pit in je lijf. Je houdt van uitdagingen en gezelligheid met veel vriendinnen om je heen. De hele dag ben je druk met spelen, rennen, klimmen in bomen, rekenen, lezen, graven, springen en verzamelen. In de avond voor het slapen gaan, als je tanden zijn gepoetst, papa een hoofdstuk heeft voorgelezen uit Ronja de Roversdochter of Pluk van de Pettenflet, dan is er nog even zo een fijn moment waarop we in alle rust samen zijn zonder anderen.
Ik klets wat met jou over de dag en jij vraagt me honderd uit over de dag van morgen. Meestal neem je dan nog een beker vers water om je dorst te lessen en soms wil je nog een slokje borst. Als alleen het water genoeg is geef ik je een weltrustenkus voor ik van je slaapkamer vertrek. Maar als je nog een slok wilt, kan dat natuurlijk: veel melk is er niet meer, maar je zuigtechniek is nog perfect.
Je zus van vier heeft eerder op de avond al gedronken en daarbij is mijn productie zo ontzettend laag. Soms vertel je mij hoe de druppels die je drinkt je smaken: ‘Mama het is heel zoet’. Of soms zeg je gek genoeg dat de melk je ‘pittig’ smaakt. Mijn linkerborst daar komt nog wel eens wat uit, maar de rechter hoef je vaak niet eens meer. ‘Die is leeg, mama’. Onze gesprekjes over drinken aan de borst zijn zo waardevol voor ons. ‘Als er meer melk was, dan zou ik echt veel vaker drinken, mama. Jouw melk is zó lekker’.
Lieve Iris, toen je acht jaar geleden op mijn buik werd gelegd, ik een warme natte liefdebaby mocht vast houden, ruiken en koesteren, toen wist ik al direct dat ik je de keuze om te stoppen volledig bij jou zou laten. Twee jaar borstvoeding geven was voor mij inmiddels al heel gewoon. Dat jij bleef drinken, bleef genieten van al die slokken moedermelk, dat had ik op jouw zomerse geboortedag niet durven dromen. Zelfs tijdens de volgende zwangerschap dronk je door. Tandemvoeden was, na de geboorte van je zusje, een heerlijkheid voor ons beiden, want dat hielp zo om die overvolle borsten wat soepeler en minder gespannen te laten zijn.
Nu ben je bijna acht. De laatste avond dat jij een paar druppels moedermelk neemt, zal snel komen. Ik geef je alle ruimte om zelf te bepalen wanneer het moment daar is. Ik zal je niet sturen, niet dwingen of belonen. Jij mag voelen wanneer jij klaar bent met dit liefdevolle ritueel. Voel maar lieve meid, wat goed is voor jou. Ik wil je nog de rust geven aan de borst als je die nodig hebt, maar ik wil je ook de vleugels geven om je verder te laten vliegen. Ik heb je lief.
Vera