Mijn naam is Hedi en ik heb negen maanden borstvoeding gegeven aan mijn zoontje (nu drie) en ik geef nu al meer dan een jaar borstvoeding aan mijn dochter.
Bij mijn dochter zijn we veel minder duidelijk en consequent geweest dan bij mijn zoontje als het om slapen gaat. Geen duidelijk slaapritueel en ‘s nachts meteen rennen als ze huilt. Tot ze negen maanden was sliep ze ‘s nachts meestal door. Daarna werd ze ziek en natuurlijk voedde ik haar ‘s nachts op vraag.
Eerst was dat één keer per nacht, toen twee keer en na nog een paar keer ziek zijn ontstond er een patroon van om het uur voeden. We hebben van alles geprobeerd: bij ons op de kamer, tussen ons in, etc, etc.
Uiteindelijk lazen we wat er gebeurd was: onze dochter had niet meer geleerd om zelf in slaap te vallen. Zij kon alleen nog maar in slaap vallen met de borst. Het heeft erg lang geduurd eer we hier achter waren en ik was na twee en een halve maand helemaal op. Eerst hebben we haar een week lang wakker terug in bed gelegd door haar los te maken voor ze slaperig werd. Daarna zijn we de nachten gaan rekken tot 5.30 uur (eerst vanaf 22.00 daarna op haar verzoek vanaf 19.00 uur). We gingen om de tien minuten heen om te troosten, maar ze kreeg geen borst (ze woog ruim tien kilo). Inmiddels zijn we sinds drie dagen weer terug in een ritme.
Jorieke komt om ongeveer zeven uur voor een voeding. De rest van de dag krijgt ze ander eten en om vijf uur ‘s middags vraagt ze meestal weer een slokje. Dit is een evenwicht waar wij allemaal gelukkig mee zijn. En ik kan gelukkig nog steeds blijven voeden.
Ik kon nergens iets vinden over een vergelijkbare situatie en ik denk dat dit vast vaker voorkomt. Voor mij was het een eye-opener en ik ben er erg gelukkig mee. Misschien hebben anderen wat aan mijn verhaal.
Bijgaand een foto van ons samen.
Met vriendelijke groeten, Hedi
*Noot van de redactie: we raden je aan om bij vragen over samen slapen het boek Lekker slapen zonder huilen te lezen.