Onder supervisie van de lactatiekundige leg ik opnieuw, vol angst, maar op haar manier, mijn zoontje aan.
Meteen voelt het beter. Labiel als ik die dag ben van alle spanning en wanhoop begin ik wéér te huilen; nu van dankbaarheid. Wat een verademing!
‘Je bent m’n reddende engel!’, zeg ik.
‘Dat hoor ik vaker’, lacht de lactatiekundige.
Met de uitgesproken wensen, de productie-activerende start en alles wat ik zelf al heb geprobeerd aan de hand van een heleboel hulpartikelen, was ik goed op weg – hoe zou het anders zijn gelopen? – , maar de lactatiekundige en haar hamburgertip zijn hun prijs meer dan waard.
In de weken die volgen verdwijnt met elke positieve ervaring een stukje van mijn aanlegangst. Mijn man blijft benoemen hoe heerlijk hij het vindt om me zo pijnloos te zien voeden.
Dankbaar
Inmiddels is Efraïm een goedgevuld Hollands welvaren van ruim een half jaar en gaat het voeden zo natuurlijk en vanzelf dat ik het ook ‘s nachts heerlijk vind. De handkolf en de hamburgertruc zijn niet meer nodig. Vraag en aanbod zijn in balans.
Allebei genieten we met volle teugen van die verrukkelijke samen-momentjes. Ik ben zó dankbaar dat ik hem de supermelk én de geborgenheid van de borst kan bieden. Extra dankbaar ben ik op clusterdagen, als Efraïm bijna continu om de borst vraagt en ik hem geen nee hoef te verkopen.
Als Efraïm overstuur is en drinken aan de borst het enige is dat hem kan troosten en kalmeren. Als hij wakker wordt voor een nachtvoeding en ik hem alleen maar naar me toe hoef te schuiven, waarna hij voldaan verder slaapt in mijn armen. Als hij me na een voeding met een aangeschoten, verliefde blik en een koddig lachje bedankt voor de melk en de huid-op-huidliefde. Er gebeurt iets speciaals tussen ons als mijn zoontje bij me drinkt. Ik zou willen dat ik deze momenten voor altijd kon vasthouden en ben vreselijk gelukkig dat ik ze meemaak.
Bereid je voor
Ik weet dat er moeders zijn die met net zoveel motivatie en gedrevenheid (of méér) aan dit ‘avontuur’ zijn begonnen, maar bij wie het tot hun verdriet helaas niet zo gelukkig afliep als bij mij. Daar kunnen zoveel redenen voor zijn en het is dan ook absoluut niet mijn intentie om iemand een schuldgevoel te geven. Ik moet ook noemen dat, toen mijn baby er eenmaal was, de vaak stellige theorieën die ik heilig achtte hier en daar wel wat nuance bleken te kunnen gebruiken.
Toch ben ik er, afgaande op veel ervaringsverhalen én mijn eigen verhaal, van overtuigd dat borstvoeding veel vaker zou slagen met een flinke portie voorbereiding, kennis en betrouwbare connecties.
Dus aanstaande ouders, laat je overtuigen van je wens door je van tevoren uitgebreid te verdiepen in eerlijke informatie over borstvoeding, zoals van Kenniscentrum Borstvoeding. Begin bijvoorbeeld hier: 101 redenen om borstvoeding te geven.
Het helpt je om een goede start te maken, sterker in je schoenen te staan als het moeilijk wordt, te weten wat je kunt doen bij een bepaald probleem of als mensen je proberen te ontmoedigen. Een borstvoedingscursus is zeker een aanrader, maar te kort om alle ins en outs uitgelegd te krijgen, dus hoe eerder je begint met verdiepen, hoe beter. Er is een hoop te lezen en het zal tijd kosten om enigszins vertrouwd te raken met zo’n berg nieuwe informatie.
Sla telefoonnummers op van lactatiekundigen in je buurt. Bel ze zodra je problemen ervaart, want er is zoveel onkunde op dit gebied en het punt waarop het echt niet meer gaat kan plotseling bereikt zijn.
Bouw een netwerk op van lactatiekundigen en bovengenoemde borstvoedingsorganisaties, bijvoorbeeld op Twitter en Facebook, zodat je kunt nagaan of een bepaald advies dat je hebt gekregen strookt met hun deskundige visie, of als een lactatiekundige ook de oplossing niet weet.
Zoveel mensen: kraamverzorgenden, verpleegkundigen, verloskundigen, artsen op het consultatiebureau en mensen in je omgeving, claimen dat ze deskundig genoeg zijn om je te helpen, maar zijn hierin niet gespecialiseerd en geven regelmatig adviezen die je eerder verder van huis helpen dan dat ze het probleem oplossen. Daar is het al te vaak op misgegaan.
‘Onze kraamverzorgenden zijn voldoende opgeleid om borstvoeding geven tot een succes te maken, en als het mis gaat, komt dat waarschijnlijk omdat de moeders diep in hun hart eigenlijk geen borstvoeding wilden geven’, zei de dame van de kraamzorgpraktijk toen ik tijdens het intakegesprek mijn zorgen uitsprak. Ik vond dat een wat arrogante bewering, en inmiddels weet ik ook dat dat onzin is. Ik wilde niets liever. En onze kraamverzorgster was geweldig en wist veel, maar heeft de oorzaak van het probleem niet gezien, terwijl het uiteindelijk zo makkelijk te verhelpen bleek. Ik deel deze ervaring helaas met heel veel andere moeders.
Laat je niet te snel ontmoedigen als het allemaal niet meteen van een leien dakje gaat of als er later problemen ontstaan. Er is véél meer (en betere) hulp beschikbaar dan de meeste mensen weten!
Elja, augustus 2014