Ons borstvoedingsavontuur!

verhaal-368-1.jpgAls je me pak een beet zes jaar terug had gevraagd wat ik van borstvoeding vond, zou ik je zeggen; iewl en wat een gedoe! En als je het me nu, nu ik net voor de tweede keer moeder ben geworden, vraagt, denk ik alleen maar: Wauw! Vet handig.
In januari 2011 beviel ik van een mooie thuis bevalling van een zoon, ik ging borstvoeding proberen, want tja ik wilde toch wel even kijken of het lukte maar als het veel gedoe was zou ik er wel mee stoppen. Totaal on voorbereid begonnen wij aan ons avontuur (Lees: geen cursus, niet ingelezen van te voren), wist ik veel hoe ik een baby moest voeden, je houdt toch gewoon die tepel voor zijn mond en hij doet de rest?!
verhaal-368-2.jpgNee zo ging dat dus niet volgens de kraamhulp, zij duwde mijn zoon vol met zijn koppie en mond tegen of bijna in mijn borst, o nee hij zit nog niet en hup nog een keer en nog een keer en nog een keer… tot hij zat.
De eerste paar keer ging dat dus zo, en wist ik veel hoe het dan wel moest. En te overweldigend door de hele bevalling, durfde ik niks te zeggen. De tweede dag had hij het (gelukkig!) door en was het dus gewoon een kwestie van even goed zitten en borst er voor en hij hapte zelf aan. En wonder boven wonder ging het allemaal vanzelf. Hoera! Ik gaf de tiet! En drie maanden was toch wel genoeg, want dat gedoe met kolven en werken…

verhaal-368-3.jpgEn ja dat gedoe met kolven vond mijn zoon ook, dat zou hij z’n moeder niet aan doen dat kolven. Dus daar begon het ‘gedoe’ onze zoon dronk niet uit een fles. Daar ging mijn idee dat ik na drie maanden borstvoeding ging stoppen, wat was ik boos en verdrietig zo kon ik toch nooit weg?! Gelukkig werk ik zelf op een kinderdagverblijf en ging mijn zoon naar de groep naast mij, en kon ik dus overdag naar hem toe om te voeden. Eigenlijk best makkelijk en helemaal geen gedoe. En relaxte zoon die dacht, ach ze komt toch wel zo met die borsten ik wacht wel even.

verhaal-368-4.jpgRond de vier maanden werd hij ziek, of eigenlijk was hij al vanaf dat hij zes weken was ziek kwamen wij later achter. Nierbekkenontsteking en de borstvoeding was gedaald naar ongeveer vijf voedingen op een dag van 90 cc… veel te weinig, stille ondervoeding, opname ziekenhuis, infuus, sonde en wegen voor en na de voeding, extra aanleggen, veel onderzoeken en medicijnen. In een week tijd krikte mijn kanjer de tiet weer op naar zes voedingen van 150 ml, wat hij minimaal moest hebben. En we hoefde niet meer te wegen, nergens voor nodig. Gelukkig heeft hij van dit avontuur niks overgehouden en leerde ik weer vertrouwen te hebben in mijn zoon en onze tiet, want ja die deelden we nu samen.

verhaal-368-5.jpgHij dronk nog steeds niet uit een fles, en ik had de hoop langzaam opgegeven, tot hij dat hij acht à negen maanden was en ineens besloot dat mama ook best eens wat verder weg mocht zijn en hij toch bedacht dat hij ook best uit een fles kon drinken. Mn voedrecht liep ook af, en ik begon langzaam af te bouwen, ik vond die tiet toch best makkelijk en wilde afbouwen naar ochtend en avondvoedingen tiet, en de rest fles. Maar helaas trok mijn lijf dat niet en klapte m’n productie zo in dat er ‘s morgens en ‘s avonds niks te drinken viel… (kolven was niet mijn hobby en ook niet die van m’n borsten, en kwam er dus ook nooit wat uit met dat gekke apparaat) Maar trots op mijn borsten waren we zeker dus lieten we het zo!

verhaal-368-6.jpgNu ruim vier jaar later drinkt zijn klein zusje al drie maanden aan de borst, na de eerste dag niks gedronken te hebben (want snelle bevalling), wilde de kraamhulp en de verloskundige dat ik ging kolven. Want het moest immers op gang komen, pfff dacht ik wat een gedoe! Maar ik ben de beroerdste niet als jullie dat willen zet ik die kolf er wel op, daar kwam natuurlijk niks uit. Die kolf is geen vriendin van mij, en die dag had ik mijn ervaringen al gedeeld met m’n kraamhulp. Hoopvol zat ze bij me op bed te wachten tot ik klaar was met kolven, het flesje bleef leeg. Ik zei nog dat kolven dat lukt bij mij niet, maar als ik zo in m’n tiet knijp dan loopt het er wel uit, kijk maar! De kraamhulp moest lachen, ja die borstvoeding is wel op gang, die baby, die moet er aan! En hulp daar gingen we mutsje af sokjes uit, luier verschonen baby kriebelen en hup happen maar! En dat deed ze, gulzig dronk ze aan de borst, ze moest natuurlijk even bijkomen van die bevalling. Op de achtste dag was ze al 100 gram zwaarder dan haar geboorte gewicht. Wij (baby en tiet) flikken het maar weer.

verhaal-368-7.jpgVrouwen onder elkaar begrijpen elkaar natuurlijk veel beter, waar mijn zoon bedacht dat hij de fles niks vond en liefst lekker dronk uit een warme borst(mannen en borsten…) Hebben mijn dochter en ik eens een goed gesprek gehad, die fles is toch reuze makkelijk. Mama niet in de buurt, dan maar uit de fles, want tja mama wil/ of moet soms ook eens even weg zonder baby. En dat kolven dat moesten mijn borsten gewoon even leren, want dat gaat prima met een dubbele kolf.

Grappig dat mijn zoon het allemaal heel normaal vind en totaal geen gedoe. ‘mam, m’n zusje huilt, toe maar, leg haar maar even bij je borst’

Nu bij m’n dochter ben ik vast beraden om minimaal een jaar borstvoeding te geven, en met negen maanden te kijken hoe m’n borsten het trekken om naar één keer kolven per dag te gaan. En ach met dat gedoe komt het wel goed.