Of: aangenaam, Marlies het ‘geiten-wollen-sokken-mens’ dat haar kind tot de leeftijd van minimaal 18 jaar aan de borst wil houden!
Voor ik begin: ik heb geen problemen met flesvoeding, laat ik dat voorop stellen. Ieder zijn keuze, en het is een prima alternatief voor als je geen borstvoeding wilt of kunt geven. Verder is het niet mijn bedoeling om ook maar iemand te kwetsen of te benadelen met onderstaand stuk, maar kan het niet laten mijn ervaringen even te delen:
Het jaar nadert, het jaar dat mijn dochter geen baby meer is maar een dreumes. Het jaar dat ze volledig (!) borstvoeding gehad heeft. Een fantastisch jaar, een geweldig jaar, een geniaal jaar…
En toch, vanaf het moment dat ze het half jaar gepasseerd is krijg je vreemde blikken. Alsof je van een andere planeet bent wordt er naar je gekeken. Er wordt immers vanaf de leeftijd van zes maanden reclame gemaakt voor potjes (ja potjes, geen vers) flesvoeding etc… alles behalve het promoten van borstvoeding. En dus ook begonnen vanaf het half jaar de vragen te komen:
‘Heb je nog wel genoeg?’ Eeh… hoezo?
‘Nu ze tanden heeft, heb je vast last van kloven’: Jahaaa, zeker! Want dat wist je nog niet: zuigen en bijten doe je qua mondmotoriek precies hetzelfde! (eeh, nee dus).
And so on:
Zit er nog genoeg voeding in?
Ben je er nog niet zat van?
Slaapt ze nou nog niet door? Dan geef je toch een flesje…
Moet je nog zó vaak voeden?!
Maar ook:
‘Wil je je borsten niet eindelijk weer eens terug?’ Watte? Serieus, dat heb ik niet gehoord denk ik…
‘Je man is er zeker ook wel zat van…’ Jazeker! Die heeft het zo zwaar met borstvoeding geven, hij heeft steeds te weinig melk, gek hè? En hij wil ook graag een keer zijn eigen borsten weer terug, maar dat terzijde.
Doorslapen en flesvoeding is ook een leuke… als de natuur het zo bedoeld had dan was ik wel met twee pakken kunstvoeding aan mijn lijf geboren! Want laten we eerlijk zijn: borsten zijn in eerste instantie gemaakt voor het geven van borstvoeding. Niet meer niet minder. Daarbij, zoals Eén van de 101 redenen om borstvoeding te geven zit borstvoeding ook nog eens in een super aantrekkelijke verpakking. Valt daar nog iets aan toe te voegen?
Toch jammer dat veel vrouwen uit schaamte of iets dergelijks geen borstvoeding willen geven. ‘Nee hoor, voor mij geen kind aan mijn borsten’. Maar hun man… daar hebben ze dan weer geen problemen mee. En daar zijn borsten in eerste instantie niet echt voor gemaakt. Of: ‘Zo en plein publique voeden… ik weet niet hoor, ik vind het nogal aanstootgevend…’ En dat, zoals een andere moeder op borstvoeding.com mooi verwoordt: ‘ondertussen wordt er wel naar MTV en TMF gekeken.’ Wedden dat daar meer aanstootgevend bloot is dan een voedende vrouw?
Slechts twee procent van alle vrouwen is wereldwijd niet in staat om borstvoeding te geven. Maar twee procent! En dan alle verhalen over: ik heb te weinig melk, kloven etc etc. Borstvoeding geven gaat niet zonder slag of stoot, hoe makkelijk het soms ook lijkt. Het vraagt doorzettingsvermogen en relativeringsvermogen. En daarbij: Als je je hoofd stoot, heb je toch ook niet gelijk een hersenschudding? Of als je je knie stoot, ga je toch ook niet gelijk door als invalide? Er wordt te snel opgegeven, en dat vind ik persoonlijk erg jammer!
En wat betreft de hoeveelheid die ze nog krijgt aan borstvoeding… Als ze dorst heeft, tja dan heeft ze dus dorst. Van het consultatiebureau was vanaf een half jaar 500 cc wel voldoende. Lachen! En ik heb zeker maatstrepen op mijn borsten? Waar kan ik die eigenlijk kopen, die borsten met maatstrepen… Blokker?
En na het kolven op het werk: ‘Is het gelukt?’ En als ik nou nee zeg, kom je me dan helpen de volgende keer?
En als laatste de allesoverheersende vraag, helemaal nu het jaar nadert:
‘Wanneer ga je stoppen?’
Tja, wanneer ga ik stoppen… Ik vraag toch ook niet aan een flessenmoeder wanneer ze gaat stoppen met het voeden van haar kind?
Ik ga stoppen wanneer mijn borsten afgestorven zijn… En geloof me, dan is mijn dochter de 18 al lang gepasseerd! En reken maar dat het dan pas aanstootgevend gaat worden! Maar daar zijn wij Nederlanders immers niet bang voor, een beetje bloot. Toch? Ik zeg: op naar het tweede jaar, waarin borstvoeding zeker een rol blijft spelen!
Geschreven door: Marlies
-
t
- Marlies schreef ons: ‘Na een zeer moeizame start in het ziekenhuis na een spoedkeizersnede geef ik bijna een jaar borstvoeding! Mede dankzij jullie geweldige site. Ontzettend bedankt voor jullie informatie, steun en tips! Ook het borstvoedingsforum en bijvoedingsforum bezoek ik vaak.’