Onze samenleving anno 2010, schokkend!
‘Nog steeds?’
Ja… nog steeds.
‘Hoe lang nog?’
Tot mijn borsten waren afgestorven, weet je nog?
‘Oh ja, ik weet het weer. Dat geiten-wollen-sokken-mens!’
Juist die… Nou niet meer vergeten he?
Volgens mij verwachten een heleboel mensen van je dat wanneer je borstvoeding geeft je binnen moet blijven. Het wordt niet met zoveel woorden gezegd, maar sommige blikken spreken boekdelen. Want stel… stel je nou toch voor dat je baby (jaja, of dreumes… mens met een heel gebit, die loopt en praat en zo) dorst krijgt? Stel je voor… vreselijk toch?? Want dat zou dan betekenen dat je je baby (jahaaa, of dreumes idd, of nog erger een peuter!) gaat voeden in het openbaar!
Eeeh, ja? En? Hoezo? Mag dat niet? We hebben het hier niet over porno toch? In het wilde weg met je tieten slingeren? Waar iedereen ongegeneerd aan mag zitten? Waar we mega opgewonden van worden? Toch? Althans, dat lijkt me toch niet?
Wanneer je het hebt over het voeden in het openbaar zie je sommige vrouwen (en misschien ook wel mannen, die vergeet ik even in dit borsten-verhaal. Excuses daarvoor) ‘plaatsvervangende schaamte’ krijgen. Wat? Ja echt, plaatsvervangende schaamte. Maar volgens mij zijn het nog altijd mijn borsten hier waar het over gaat waar mijn kind mee gevoed wordt. Dus schaam je niet, jij houdt je bedoeling maar netjes in je shirt! Wat nou, plaatsvervangende schaamte. Waarvoor in godsnaam? Voor die pukkel die ik op mijn neus heb? Voor mijn buikje met charmante zebrastriemen? Waarvoor?
Een flessenmoeder kan haar kind toch ook gewoon de fles geven midden in een tuincentrum? In een kledingzaak? In de kerk, moskee, de huishoudbeurs of op de hoek van de straat als het zo uitkomt, de telefooncel of where ever? Zo is ook mijn kind gewoon aan het eten. Net als ieder ander in het betreffende restaurant. Net als een ieder die zijn boterham haalt bij de warme bakker. Net als een ieder die zijn Big Mag haalt bij de… jawel. Zij gaan zich toch ook niet ergens verstoppen om te eten?
‘Nee, maar daar komt geen borst aan te pas.’ Maar ik denk dat ik niet de enige ben die een borst aangenamer vind om naar te kijken dan een mond vol tanden, rouwranden van koffie, stinkend naar sigaretten, knoflook en andere ranzigheid.
Al surfend op het net kwam ik de volgende, meest bizarre opmerking tegen: ‘Het voeden in het openbaar tast de vrouwelijke waardigheid aan. Ongepast in een geciviliseerde samenleving anno 2010.’ Huh? Huh? Huh?
Met als aanvulling op de fijne opmerking: ‘Ik zie dan ook andere mannen altijd zeer belangstellend kijken, en die belangstelling is niet voor het kind, als je snapt wat ik bedoel.’
Vrouwelijker en waardiger dan een voedende vrouw bestaat er toch niet? Ooit een man een kind zien voeden aan de borst? Dat dacht ik al. En eeh, hoe zit dat dan met topless zonnen in de zomer? Want die bandjes en streepjes zijn natuurlijk not-done! Helemaal bruin, zonder poespas is wat men wil tegenwoordig. En dat moet natuurlijk in anno 2010 wel kunnen! En ondertussen zit men zich te vergapen aan de borsten die voorbij wandelen waarvan je meer ziet dan een vrouw die in het openbaar aan het voeden is. Maar nee, borstvoeding in het openbaar, dát is pas ordinair en smerig en vooral aanstootgevend natuurlijk. En dan die mannen. Willen ze soms een slok proeven? Ruilen met het kind aan mijn borst? Misschien mist hij iets thuis? Zegt dit dan niet meer over die mannen dan over mijn borsten en het kind wat daaruit drinkt? Moet ik me hier überhaupt druk over maken?
Degene die deze opmerking gemaakt heeft zal het nog lastig krijgen in deze vrije ordinaire maatschappij anno 2010. Die zal het schaamrood van haar kaken voorlopig wel niet meer kwijtraken vrees ik. Hoe ongepast is deze opmerking anno 2010?
Maar jeetje wat een ophef weer. Een ophef naar mijn mening om helemaal niks! Als dit het ergste is in de wereld, dan knijp ik daar mijn handen voor dicht. En denk erom dames, vooral de bikini aanhouden van het zomer!
Marlies