ԬԬIn mijn eerste verhaal lees je over mijn borstvoedingsperiode met mijn eerste zoon Mark. Een moeilijke opstart na een sectio met nog een flinke hobbel tussendoor. Maar al met al terug kijkend op een hele fijne voedingsperiode waar hij met een leeftijd van drie jaar en zeven maanden zelf een eind aan breidde.
In mei 2013 werd na een zwangerschap van 41 weken mijn tweede zoon Chris geboren. Het was een lange bevalling maar ik kon hem zelf op de wereld zetten, mijn VBAC was een feit! ‘¨Hij mocht lekker bloot op mij blijven liggen, en binnen het uur legde ik hem zelf aan. Mijn borst kende het trucje kennelijk nog want hij kon meteen echt drinken. Controles en aankleden gebeurde pas veel later en hij ging niet in bad. Allemaal zo ontzettend anders als bij Mark. Ik legde hem zelf steeds aan om de 2 á 2,5 uur en wees alle hulp af. Omdat ik veel bloed had verloren bleef ik een nachtje in het ziekenhuis slapen. ‘s Nachts werd er nog gevraagd of ze hem even mee moesten nemen zodat ik lekker kon slapen en vol verbazing zei ik uiteraard: nee. De volgende dag gingen we naar huis, lekker naar mijn eigen bed. De co-sleeper was geïnstalleerd en zo lag Chris op of naast mij, maar altijd binnen bereik.
Ik liet me lekker verwennen door mijn man en kraamhulp die al het werk deden en hield me bezig met het genieten van de kinderen en het voeden. Visite was er op ouders en broer/zwager en (schoon)zus na niet. ‘¨‘¨Chris hapte in tegenstelling tot Mark helemaal niet mooi aan en had binnen korte tijd mijn tepels stuk gezogen, de bloedblaren stonden erop. Ik oefende met hem een grote hap te nemen, soms moest het een paar keer opnieuw. Hij had een aanwezig lipbandje waardoor het moeilijker was een mooie grote hap te nemen. Ik legde zowel rechts als links aan maar lette links wel goed op of hij echt dronk. Weer was het na 1 á 2 slokken klaar terwijl hij rechts wel 10 minuten goed door dronk. Op dag 4 ging de kraamverzorgster hem wegen. Ze had al uitgerekend hoeveel hij maximaal afgevallen mocht zijn en was dan ook verbaasd van zijn gewicht; 10 gram aangekomen ten opzichte van zijn geboortegewicht!‘¨Wat een boost voor mijn zelfvertrouwen was dat. Ik besloot de linkerborst wat links te laten liggen en vooral te blijven investeren in rechts. Zorgen dat hij aan de 10-12 voedingen per etmaal kwam en dat hij goed aanhapte.‘¨ Het had resultaat want op dag 8 was hij 310 gram aangekomen. Het lijntje steeg het kraamboek uit en de kraamverzorgster ging met een goed gevoel naar huis.
De weken er na gingen als vanzelf. Wat met Mark zo lang duurde was er nu al zo snel. Met twee weken ging ik weer aan het werk. Als zelfstandige kun je nooit echt lang vrij hebben. Gelukkig werk ik vanuit huis dus met Chris in de draagdoek kon ik thuis lekker rommelen en tussendoor voeden. Waar ik met Mark de hele dag met voeden bezig was, was ik dat nu eigenlijk ook en toch voelde het niet zo. Het ging allemaal zo ontspannen en vanzelf.
Met drie maanden kregen we het even lastig. Of het nu kwam doordat mijn productie even in stortte of dat Chris niet lekker in zijn vel zat, hij wilde heel veel drinken. Elk uur, dag en nacht. Ik dacht er eigenlijk niet echt bij na verder en legde hem steeds maar weer aan. Na een tijdje werd het vanzelf weer minder.‘¨‘¨Met vier maanden begon het vele huilen in de avond en de nacht. Hij had dan echt 2 uurtjes dat hij zo ontzettend moest huilen. Het leek wel of hij het uit krijste van de pijn. Omdat het leek alsof hij buikpijn had ging ik zijn buikje masseren, maar het hielp niet. Ik stopte met melk(producten) en daardoor werd het minder. Met het stoppen van ei en kokos verdween het gelukkig helemaal. Zo streng op dieet was een beetje onhandig met op andere plekken eten maar thuis was het prima te doen. Ik had het er graag voor over. Het starten met vast voedsel met zes maanden was ook niet zo’n succes.
Zijn lijfje kon het allemaal niet zo goed verwerken. Hij kreeg van veel dingen enorm buikpijn. Ik gaf hem heel rustig aan wat dingetjes om op te kauwen en pas met 8 maanden konden we wat uit breiden. Gelukkig ging het met twaalf maanden steeds beter. Hij kon zelf meer dingen eten en ik kon langzaam weer wat dingen eten waar melk en kokos in verwerkt zat. Ei blijft nog steeds een gevoelig punt.‘¨‘¨Inmiddels is hij bijna twee jaar en voed ik dus bijna al die tijd met één borst. Het voeden met één borst heeft ons nooit in de weg gezeten. Het heeft zelfs voordelen want ik hoef nooit te bedenken welke kant als laatste gedronken is. En als ik eens moet kolven hoef ik maar één kant te doen. Waar het bij Mark even tijd kostte voor ik de klok los kon laten deed ik dat bij Chris vanaf dat ik zag dat hij uit zichzelf regelmatig en genoeg dronk. Dat gaf vanaf het begin al zoveel rust.‘¨Waar het bij Mark in het begin soms voelde als volhouden voelt het bij Chris al vanaf het begin als gewoon doen.
Ԭ
Hoewel Chris bijna twee wordt, voelt onze borstvoedingsperiode nog maar heel kort. Gelukkig drinkt hij nog veel bij mij dus is het einde nog lang niet in zicht. Ik hoop dat hij net zoals Mark op een gegeven moment zelf bepaald dat het genoeg is met dezelfde woorden; ‘nee mama, ik hoef niet meer. Ik ben een grote jongen nu.’‘¨
- Reageren? Dat kan op de Facebookpagina van Kenniscentrum Borstvoeding
- Heb jij ook een belangrijk verhaal? Kijk even hier en schrijf ons over je zieleroerselen!
- Bereid je voor op borstvoeding en lees hier alles over borstvoeding.