Ik lees al ruim 2,5 jaar mee op bv.com en ben het per definitie eens met wat er geschreven wordt maar Stefan, op je column Langs de lijn wil ik toch reageren omdat ik me er persoonlijk door aangesproken voelde toen ik het las. Het onderwerp hield en houdt me bezig dus schrijf ik mijn gedachten erover op in de vorm van een column/ervaringsverhaal.
De groeicurve door de ogen van een moeder
Het is twee jaar, zes maanden en twee weken geleden dat ik voor de eerste keer borstvoeding gaf. Toen was ik een moeder die borstvoeding wilde geven aan haar baby, nu ben ik overtuigd borstvoedingsmoeder.
Tijdens de zwangerschap van mijn zoontje wist ik dat ik borstvoeding wilde geven. Mijn moeder had het gedaan en ze zei dat het zo mooi was en als arts ken ik de gezondheidsvoordelen. Een cursus volgen vond ik niet nodig; borstvoeding geven doe je toch gewoon? Uiteindelijk bleek dat de goede instelling die een groot deel van mijn gebrek aan kennis compenseerde.
Na een slecht begin in het ziekenhuis hielp de ervaren kraamverzorgster ons thuis opnieuw opstarten. Tijdens het kolven op mijn werk kwam ik op bv.com terecht en daar vond ik de rest van de informatie die ik nodig had. Al met al heeft mijn zoontje ruim veertien maanden borstvoeding gekregen, zonder grote problemen. Hij was en is kerngezond en groeide als kool, boven de curve van het cb uit maar precies op het lijntje van de WHO curve. Daardoor wist ik dat we goed bezig waren, ondanks mijn teveel aan melk, zijn krampjes, clusteren, soms niet willen drinken en andere tijdelijke ongemakken. Opmerkingen uit de omgeving deden me weinig. Ik was trots op ons, team baby-mama, we kregen dat maar mooi voor elkaar met z’n tweeën!
Elf weken geleden werd mijn dochter thuis en kerngezond geboren. Ik was dit keer goed voorbereid op het geven van borstvoeding en ik had er zin in! Ik was blijven lezen op bv.com, had het borstvoedingsboek van Stefan Kleintjes in huis (en gelezen) en was zelfs naar een voorlichtingsavond geweest. We hadden dezelfde ervaren kraamverzorgende, kortom de omstandigheden waren ideaal.
Maar mijn dochter was geen natuurtalent aan de borst. Ze was alert, wilde vaak drinken maar hapte niet goed. Aan het eind van de eerste week hadden we het toch voor elkaar: ze hapte goed, mijn kloofjes waren zo goed als genezen en ze zat al netjes boven haar geboortegewicht. Ze groeide wel minder hard dan haar broer en tot nu toe blijft dat zo.
Bij een tweede kind ben je als moeder een stuk minder onzeker dan bij een eerste. Alle kennis komt snel weer bovendrijven. Aankleden, in bad doen, alles is makkelijker. De baby gaat meer mee in het ritme van het gezin en tijd om je overal druk over te maken is er niet. En toch zijn er de eeuwige twijfels, gevoed door de hormonen en het simpele feit dat je moeder bent. Mijn dochter was erg onrustig en heeft veel gehuild maar ze is alert, steeds vaker rustig en vrolijk, speelt al leuk en ze heeft goede zware luiers. Ze drinkt regelmatig, zo’n acht keer per dag (we komen van minstens twaalf keer), steeds een paar minuten en altijd 1 borst. Bij iedere twijfel of ze honger heeft leg ik aan maar als ze geen trek heeft wil ze echt niet drinken. Ze spuugt maar niet overdreven veel en ze is bijna altijd bij mij in de buurt.
Klinkt goed toch? Dat vind ik ook als ik rationeel denk. Maar daar komt die eeuwige onzekerheid van het moederschap weer want er is iets wat niet goed gaat: haar groei buigt af volgens de WHO curve. Niemand begrijpt waar ik me druk om maak. Ze volgt de curve van het cb (100 gram per week is genoeg hoor) en ze ziet er heerlijk uit.
Wat nu? Vaker aanleggen? Nee, dan wordt ze alleen maar heel boos. Voldoende melk? Jazeker. Teveel? Nee, door de grondige kennis die ik dit keer had, hebben we dat dit keer snel onder controle gekregen. Is de curve dan niet goed? Nee, die is ongetwijfeld goed maar blijkbaar wel ambitieus. Ik begrijp waarom vrouwen onzeker worden over borstvoeding door de WHO curve; ik ben één van hen. Met het verschil dat ik er niet door ga stoppen maar me wel regelmatig afvraag wat we verkeerd of niet helemaal goed doen. Het idee om een deel van de curve te vervangen door de ‘standaard’ curve [de curve die weergeeft hoe kinderen in Nederland groeien – redactie] is wetenschappelijk gezien natuurlijk onzin. Maar ervoor zorgen dat moeders niet onzekerder worden gemaakt dan ze al zijn, lijkt me wenselijk. Het is niet handig om te stellen dat baby’s die deze curve niet halen per definitie niet goed gevoed worden of dat de moeders niet goed voorgelicht worden. Daar doe je veel moeders, borsten en baby’s mee tekort. Zeker omdat de meeste moeders die borstvoeding.com bezoeken wel goed weten waar ze mee bezig zijn.
In het artikel wordt gesuggereerd dat er eerst onderzoek moet worden gedaan naar de curve in de praktijk omdat de curve gebaseerd is op zulke ideale omstandigheden dat niet iedereen die kan halen. Ondertussen blijf ik de gewichten van mijn dochter invullen in de WHO-online groeicurve en probeer ik me geen zorgen over te maken over het feit dat ze de curve niet volgt maar lekker van haar te genieten.
Kirsten
Naschrift.
Mijn verhaal heb ik al ruim een maand geleden geschreven en gestuurd. Ondertussen is er heel wat veranderd. Mijn gevoel dat het beter kon bleek te kloppen; bijna van de een op de andere dag is ze rustiger en langer gaan drinken en geniet ze opeens van het drinken. Zie foto! Na de voedingen is ze tevreden, voldaan en vrolijk. Opeens groeit ze veel beter. Het afbuigen is gestopt; met de laatste weging volgt ze netjes de lijn. Ik weet niet waarom het drinken opeens veranderd is. Het aantal voedingen is hetzelfde, ze vraagt nog steeds nachtvoedingen en ik kolf even veel als eerst. Wat ik wel weet is dat het veel leuker is om te voeden als je baby er ook van geniet en lekker groeit op mama’s melk.