Ik kreeg gelijk, mijn dochter vond het heerlijk om bij me te drinken, als ze dorst of honger had, als er iets spannends gebeurde, als ze pijn had, als ze me had gemist, als ze aandacht wilde… En ik vond het (meestal) prima. Zij bleef goed aanhappen, mijn lijf werkte prima mee… Zonder moeite haalden we de WHO norm van twee jaar, al moet ik zeggen dat ik me daar eigenlijk nooit op heb gericht. Ik wilde haar voeden zolang zij het wilde, en het voor mij ‘oke’ was, en dat was toevallig nog steeds het geval toen ze twee jaar was.
Drie maanden na haar tweede verjaardag werd ik opnieuw zwanger en dronk ze stug door. Soms zei ze na drie slokjes ‘op’, soms voelde het alsof er echt niks uitkwam, en zeker in de eerste maanden voelde het voor mij niet prettig, het deed niet echt pijn, maar het drinken was wel gevoelig. Ik heb toen de afspraak met mijn dochter gemaakt dat ze alleen nog ‘s ochtends zou drinken, als ze wakker werd. Dat was dan ons rustige moment op de dag, even samen in bed, rustig drinken, en daarna aan de dag beginnen. Voor mij was het drinken niet prettig meer, maar ik wilde het graag doorzetten voor haar, omdat zij het nog wel heel fijn vond.
Net na de derde verjaardag van mijn dochter, werd mijn zoon geboren. Opnieuw een stevig kindje van acht pond, maar dankzij een fijne thuisbevalling hadden we een veel positievere start. Ik voelde me een stuk zekerder over borstvoeding, al was het ook weer wennen zo’n kleintje dat het niet zelf regelt, maar die je moet sturen: ligt hij goed, doet hij zijn mond goed open? En die krampen net na de bevalling was ik ook even vergeten, net als die enorme zuigkracht van zo’n kleintje. Met mijn dochter hielden we de afspraak ‘je mag ‘s ochtends drinken als je wakker wordt’ want ik zag het niet zitten twee kinderen heel veel te voeden. Ik denk dat dat goed is geweest. Mijn dochter had haar rustige momentje ‘s ochtends, waarbij ik probeerde haar ook echt even die één-op-één aandacht te willen geven, maar ik had geen dreinende peuter die ook steeds zou willen drinken als ze haar broertje zag drinken. Voor ons werkte het fijn op deze manier.
Mijn zoontje bleek net zo’n talent als zijn zus, ook hij dronk goed en groeide goed. Ik merkte wel dat ik heel veel melk had, dus dat hij soms wel moeite had met de enorme hoeveelheid melk die ik had. Ook merkte ik dat er weinig kennis was over twee kindjes aan de borst. Zo zei mijn (jonge) kraamverzorgster ‘o daar heb ik over gehoord in de opleiding, dat heet clusteren’, en kreeg ik weinig goede adviezen omdat ik gezien werd als de expert met veel ervaring. Ik denk dat ik me van tevoren meer in had moeten lezen in tandemvoeden: waar moet je op letten, wat betekent een flinke productie voor een kleine baby die nog niet zoveel kan drinken? Met hulp van ervaren moeders via internet vond ik gelukkig mijn weg, en ging ik ons tandem-avontuur met vertrouwen tegemoet. Ik was wel benieuwd hoe lang ik twee kinderen zou voeden.
Marleen
Eerder verscheen deel 1 & 2
De eerste keer: een kindje, moeder en borstvoeding [1]
Moederschap en werk combineren [2]