Negen personen dronken mijn mamamelk… Drie daarvan zijn eigen kinderen, vier zijn andere kinderen en twee volwassenen hebben ingevroren melk gedronken voor de positieve werking van mamamelk tijdens de chemokuren in de strijd tegen kanker.
Toen ik vijf jaar geleden beviel van onze eerste dochter Sara ging het voeden me gemakkelijk af. Weinig problemen deden zich voor, melk was er voldoende. Vraag en aanbod was goed op elkaar afgestemd. Ik probeerde wel al snel een voorraadje in de vriezer te krijgen. Dat ging eenvoudig. Tussendoor een keer extra kolven en dan in ijsblokzakjes invriezen. De borstvoeding-la in de vriezer beneden werd al snel te vol. Een borstvoedingsvriezer kwam er voor in de plaats. Een aparte vriezer op zolder waar veel ingevroren mamamelk in paste zodat er voldoende melk was voor Sara als ik werken was.
Sara heeft 22 maanden aan mijn borst gedronken. Ik was toen al hoogzwanger van ons tweede kindje. Gido werd in april 2008 geboren. Melk was er in overvloed. In de kraamweek ging de vriezer op zolder dan ook weer aan om het colustrum in de ijsblokzakjes in te vriezen.
Het kolven deed ik in het begin vooral om de ergste spanning van mijn borst te halen zodat kleine Gido beter de tepel kon pakken en kon drinken. Ik vond het daarnaast geweldig om te zien hoe snel het flesje onder mijn handkolf vol liep met mijn melk. Toen de vriezer op zolder te vol werd en ik de deksel haast niet meer kon dicht krijgen, bleek mijn buurvrouw die ongeveer te gelijkertijd was bevallen van haar tweede kindje, te willen stoppen met het geven van borstvoeding aan haar zoontje van enkele weken oud. Hij, zo vertelde ze me, dronk niet goed aan de borst omdat hij zo onrustig was.
Ik heb haar toen aangeboden dat ze eventueel wel mijn ingevroren mamamelk mocht gebruiken voor haar zoontje. Ze heeft toen enkele weken hem gevoed met deze melk uit de fles. Omdat ze het omslachtig vonden om de ijsblokjes uit de zakjes te halen, besloot ze toch over te stappen op kunstmatige zuigelingenvoeding. Nu zat ik toch nog met veel melk in de vriezer.
Ik ben toen op internet gaan zoeken naar het Moedermelk Netwerk. In eerste instantie vond ik het reuze omslachtig om eerst allerlei bloedtesten te moeten laten afnemen, maar omdat ik echt niet meer wist wat ik met zoveel ingevroren melk aan moest, heb ik toch maar doorgezet.
Kolven was inmiddels een dagelijkse bezigheid geworden. Het werd bijna een soort verslaving om steeds melk te kunnen invriezen. Ik was zo trots want dit was iets wat me gemakkelijk afging.
Mijn vader was inmiddels erg ziek door chemokuren om de kanker in zijn darmen te onderdrukken. In een BN had ik een artikel gelezen wat moedermelk voor positief effect kan hebben bij de behandeling van kanker. Ik heb toen aan mijn vader voorgesteld dat hij mijn mamamelk zou gaan drinken. Hij vond dit leuk. Of hij er echt vertrouwen in had, weet ik niet en ik kan het hem helaas ook niet meer vragen, maar het feit ik hem op deze manier wilde helpen, vond hij wel erg bijzonder. Hij nam een tiental flesjes mee naar huis om dagelijks een portie te drinken en om hopelijk zijn lichaam wat te kunnen ondersteunen.
Via het Moedermelk Netwerk ben ik ook gekoppeld aan een moeder die door een operatie aan haar hypofyse geen melk kon aanmaken. Haar dochtertje, met Cystic Fibrose, kon mijn melk goed gebruiken. Vele keren kwam deze moeder bij me thuis om de melk op te halen. Het waren bijzondere momenten om zo iets intiems, melk uit mijn borsten, mee te geven aan een toch wel onbekend persoon.
Uiteindelijk stopte deze moeder met het geven van mijn melk aan haar kindje. De vriezer op zolder vulde zich weer tot de nok. Uiteindelijk ging ik minder kolven. De inhoud van de vriezer kon ik gelukkig nog kwijt via het Moedermelk Netwerk. Een te vroeg geboren kindje kon zo groeien op mijn mamamelk.
Eenmaal zwanger van onze derde liep de borstvoeding snel terug. Gido dronk nog enkele maanden door, maar toen hij droog moest gaan drinken, stopte hij uiteindelijk helaas. Ik voorzag al wel dat ik na de bevalling waarschijnlijk weer overvloedig melk zou hebben. Sterk hoopte ik dan ook er op dat Gido weer aan de borst zou komen als er weer volop melk zou zijn. Maar de eigenwijze peuter van inmiddels twee, voelde daar helemaal niets voor. Hoe vaak ik hem ook vroeg, hij zei resoluut: Néé!
Met, inmiddels een dubbelzijdige elektrische kolf, kolfde ik dus na de geboorte van Iris, juni 2010, toch weer regelmatig melk af.
In het begin ging alles in de vriezer tot deze weer uitpuilde. Ik meldde me weer aan bij Chella van het Moedermelk Netwerk, maar er waren een tijd lang helaas geen aanvragen voor melk. De afgekolde melk dronk Gido inmiddels uit een rietjesbeker. Heerlijk vond hij dit en daarnaast was het een prima aanvulling bij zijn boterham.
Omdat ik meer melk kolfde dan dat Gido op kon, gebruikte ik de melk ook voor het bakken van pannenkoeken, het maken van toetjes en een deel verdween, met pijn in mijn hart, in de gootsteen. Net toen ik van plan was nu echt eens te gaan minderen met kolven, bleek ik de vriezervoorraad kwijt te kunnen via het Moedermelk Netwerk. Opnieuw kon ik iemand met kanker mijn melk aanbieden om zo het behandelingsproces te ondersteunen.
Ik kolfde standaard vier keer per dag. Na het ontbijt, na de lunch, om vijf uur en voor het naar bed gaan. Daarnaast dronk kleine Iris natuurlijk ook heerlijk aan de borst. Het kolven was dus echt voor Gido. De melk die ik ‘over’ had, ging weer in de vriezer.
Op het Dragen-en-Voeden-forum vond ik een oproep van een moeder die moedermelk zocht voor haar dochter. Ze was al bekend met het Moedermelk Netwerk omdat ze op deze manier al melk van iemand had kunnen overnemen. Ik mailde haar dat ik tevens bekend was met dit netwerk en dat ik melk had gedoneerd en dus al alle bloedtesten had gehad. Alhoewel ik het een wat vreemde manier vond, gaven de mailtjes die ze me stuurde wel vertrouwen.
Ze was hard op zoek naar een nieuwe donormoeder omdat het, ondanks veelvuldige hulp en advies van lactatiekundige, haar niet lukte voldoende melk te maken voor haar dochtertje.
Er volgden vele bezoekjes over een weer. Ksenia kwam uit Zwolle regelmatig mijn bevroren melk ophalen voor haar dochter Sofia. Er ontstond een bijzonder en hechte band. We noemden zelfs Iris en Sofia ‘melkzusjes’. Ze lijken best een beetje op elkaar en verschillen qua leeftijd niet veel van elkaar.
Op Sofia’s eerste verjaardag kwamen we met ons gezin om haar verjaardag te vieren. Ksenia had bij de banketbakker een grote borst van marsepein laten maken omdat haar dochter nu al een jaar op o.a mijn melk groeide.
Sofia gaat het zeker redden om tot haar tweede verjaardag afgekolfde moedermelk te krijgen, want zowel de vriezers in Zwolle als de vriezer hier thuis zijn nog goed gevuld met mijn moedermelk.
Het is bijzonder om te zien hoe al mijn kinderen en mijn man een bijzonder mooie band op bouwen met zowel Sofia en haar ouders.
Ik moet wel eens lachen als ik denk dat dit allemaal komt door mijn borsten 😉
Vera | @vera81