Om bij de roos te komen, moet je eerst over de doornen heen! Deel 2

Week 4: het roer gaat om, we doen het helemaal anders! De tepelhoed gaat weer in de tas en geen flessen meer!  Alsof het niet waar kan zijn, hapt Derk zowaar ineens aan! Ook aan mijn rechterborst begint hij te sabbelen. Echt drinken kun je het nog niet noemen, maar ik krijg al wel een toeschietreflex. Aan het eind van deze week is Derk, nu rechtstreeks drinkend uit de borst, toch een halve kilo aangekomen! Volgens de kinderarts blijkt het kreunen veel voor te komen, alleen hadden we er met de twee andere jongens geen last van. Voor mijn eigen nachtrust verhuist Derk, tot toch mijn spijt, nu naar zijn eigen bedje in zijn eigen kamer. 

Week 5: Derk drinkt uit beide borsten! De rechter borst kolf ik nog voor, maar hij drinkt dan wel. De ene dag is beter dan de andere dag. En ‘s nachts heeft hij helemaal geen zin om extra moeite te doen. Tja mannen, beter lui dan moe? Ik heb nu wel het idee dat het aanhappen beter gaat.
Met andere woorden, zijn mondje is nu groot genoeg om goed aan mijn xl-tepel te zuigen. Zelfs uit mijn borst met ingetrokken tepel krijgt hij nu melk! Toch heb ik aan het eind van de week tepelkloven, waar je U tegen zegt. Ze zijn erg gevoelig (voel ze elk moment van de dag), maar in ieder geval heb ik geen pijn tijdens het voeden. Het helingsproces kan worden gestart en nu kan ik ook steeds meer genieten!
Week 6: Ik heb het helemaal gehad! Met mijn rechterborst dan! Volgens mij krijgt hij er toch niets uit en zuigt hij alleen maar de hele tepel kapot. Ik stop met mijn rechterborst! Ga nu alleen nog maar met links voeden. Dat moet kunnen. Tweelingen krijgen toch ook maar 1 borst? Het blijkt ook, want met 12 uur rust, komt er slechts 30 cc uit mijn borst. Een goede keuze!

Ik weet het, het zijn de regeldagen. Ja, dan komt hij om het uur, of ieder uur. En ja, ik weet het allemaal. Maar moet dit drie dagen duren??! Kreeg Derk dan toch nog wat melk uit die rechterborst? Ook heeft hij al twee dagen helemaal niet gepoept. En ja, ik weet, dat borstvoedende baby’s een ritme kunnen krijgen van één keer per week poepen. Maar is dat nu al? En zijn die plasluiers wel voldoende? Pas als ik Derk uiteindelijk wat ‘diepvriesvoeding’ geef, wordt hij wat rustiger. Ik besluit toch maar weer de rechterborst te kolven. 
Aan het eind van de week is mijn onzekerheid weer helemaal weg; het waren de regeldagen. Nu hang ik toch weer aan die (rot)kolf. Wel krijg per dag nu zo’n 100 cc uit mijn rechterborst. Kan dus weer mooi een voorraadje melk aanleggen!

Mijn steeds groter wordende tepelkloven zijn nu echt een punt van aandacht. Die regeldagen hebben het behoorlijk verergerd. Via de lactatiekundige van het mamacafé kom ik aan Hydrogelpads. Ook koop ik een andere soort Hydrogelpads via de drogist van het ziekenhuis. Als deze ook niet helpen, ga ik toch maar over op de purelanzalf. Dat moet het echt zijn! Ook besluit ik om en om te kolven/voeden. Op deze manier gun ik mijn borst wat meer rust en ontwent Derk de borst niet. En ik heb er een ware rekenkundige betrekking van gemaakt, hoe het nou kan dat er aan mijn tepel, bekeken vanuit mijn zichtveld, schuin-linksonder er een enorme schaafplek is ontstaan? Het is geen kloof meer, het lijkt wel slijtage! Volgens mij drukt mijn tepel tegen de harde kant van het gehemelte aan, dus moet die tepel er veel verder in!

Dus L x T x D = geen pijn! Ligging: eerst zorgen dat alles stabiel is. Zowel ikzelf als Derk moet voor en tijdens voeding kunnen ontspannen. Soms had ik bijvoorbeeld dat Derk tijdens de voeding van het kussen gleed, of dat ik mijzelf in een bepaalde houding dwong om geen pijn te hebben. Nee, Derk moet ik met mijn hele arm ondersteunen, we liggen buik tegen buik en zijn kin en neus zitten tegen de borst aan! Timing: dit vraagt om precisie; op het moment dat Derk zijn mond het verst open heeft, moet ik tot actie overgaan! Druk: ik moet niet zelf naar Derk toe, maar zijn lichaam breng ik met mijn arm in z‘™n geheel naar mij toe. Dit doe ik niet liefelijk, maar ineens en met zo’n druk dat zijn kinnetje in mijn borst zit en zijn neus tegen mijn borst. Voor een lief klein baby’tje doe ik dat toch best heftig.

Dus de eerstvolgende keer druk ik Derk in een razend tempo zo’n beetje in mijn borst. De eerste aanhap ik altijd weer tenenkrommend, maar dan…..: geen pijn!!! 
Aan het eind van deze week treedt er heeeeel iets verbetering op. Het aanhappen gaat redelijk goed, het kolven blijft zwaar. Een nachtvoeding duurt al met al zo’n uur. Daarnaast kolf ik met zes keer de rechterborst evenveel af als één keer de linkerborst. Toch hang ik nog steeds aan die kolf.

Week 7: in het mama café laat ik aan de lactatiekundige mijn tepels zien. Ik heb de borstvoeding zo kunnen ‘plannen’, dat ik tijdens dit uur Derk ook aan de borst kan leggen. Mijn verhaal aanhorend, mijn aanhaptechniek analyserend en Derk’s mond nogmaals bekeken, is er maar 1 conclusie: Derk’s gehemelte is erg hoog, net alsof er een holle ruimte zit waar een knikker in heeft gezeten. Daarom komt mijn tepel niet ver genoeg in zijn mond en blijft deze schuren tegen het harde gedeelte. Het is dus geen verkort tongriempje, geen verkorte lipriempje, geen spruw, geen verkeerde aanhaptechniek, geen verkeerde aanlegtechniek. Wat kan ik er aan doen? Niets. Zo door gaan zoals ik nu doe; met heel veel precisie en geduld Derk aanleggen volgens mijn L x T x D formule en hopen dat naarmate hij groter wordt, dit gemakkelijker wordt.

Ik probeer de tepel te ontlasten door in verschillende  houdingen te voeden. Met de doorgeschoven Madonna houding heb ik het meeste grip, de rugby houding en liggend voeden blijft nog wat lastig. Genezing is moeilijk, want zodra hij maar 1 keer verkeerd zuigt, ligt mijn wond al weer open. Eigenlijk wordt het alleen nog maar erger. Straks, als ik weer ga werken, moet ik overdag kolven. Dan kan mijn tepel hopelijk wat meer genezen! Nu vind ik het borstvoeden nog te mooi om het, ondanks de pijn, niet te doen. 

Ondertussen blijf ik mijn rechterborst kolven, in de hoop dat ik hem ooit nog kan inzetten. Hij is behoorlijk ingetrokken (heeft ook smetwonden, omdat de tepel direct weer naar binnen trekt schroeit het daar enorm). Ik vraag het mij af! Nu heb ik er vooral ‘s avonds profijt van. Want zoonlief gaat rond etenstijd ‘klusteren’. Spitsuur als je nog met twee andere kids bent. Op dat moment geeft ik hem de rechterborst, per fles. Hij komt dan voor zijn laatste voeding weer als de andere kids in bed liggen en zo spaar ik mijn tepel. Voorlopig dus ideaal! 

Karina

Volgende week deel 3

NB Lees ook deel 1