Ik weet het nog zo goed, vijf jaar geleden lag hij in zijn couveusebakje, meer dood dan levend met een apgar van twee en vijf.
Ze noemden hem een snelle spuger omdat hij alle melk (kunstvoeding) zo snel uitspuugde.
Toen hij voor het eerst een flesje moedermelk kreeg, hield hij dat binnen. Dat was voor mij het punt waarop ik dacht: ‘Ik ga ervoor.’
Eerst wilde ik de zes maanden halen, toen dacht ik: ‘Ach ik heb negen maanden kolfrecht, dus waarom niet?’ Toen werd de lat weer verlegd, zolang hij wil mag hij drinken.
Hij was vijftien maanden toen ik zwanger raakte, de melk liep terug, maar hij bleef stug doordrinken. De nachtvoedingen ging ik wel iets terugbrengen, mijn tepels waren een beetje pijnlijk en ik was erg moe.
Zijn zusje werd geboren, er was weer volop melk en samen genoten ze ervan.
Toen zijn zusje achttien maanden was raakte ik weer zwanger, de melk liep terug, zusje dronk door, hij stopte op een gegeven moment, hij kon niet meer zo goed drinken en er kwam niet zoveel meer uit. Ik vertelde hem dat het kwam omdat er een baby in mijn buik zat, dus zei hij: ‘De baby drinkt de melk op, als baby er is drink ik wel weer.’
Hij probeerde af en toe nog wel even, maar het ging niet zo goed meer.
Ik dacht, dit is het einde, maar ik had er vrede mee, hij was inmiddels vier. Zijn tweede zusje werd geboren, er was weer melk en… hij dronk weer!! (alleen ochtend en avond, als het aan hem lag (en ligt) drinkt hij veel vaker). En vandaag is hij dus vijf jaar geworden, mijn grote vent en nog steeds geniet hij van zijn mammamelk.
Wanneer hij gaat stoppen? Ik weet het niet, hij vindt het nog steeds zo lekker, het is zijn lievelingsdrinken zegt hij, dus waarom zou ik het hem onthouden?
Zijn oudste zusje drinkt de ochtend en avond en overdag nog een keer, en zijn kleine zusje drinkt volledig op verzoek, maar ik heb nog nooit het gevoel gehad dat het teveel is. Ik geniet er zelf ook zo van als ik zie hoe zij genieten.
-
\t
- Geschreven door Henny