Eczeem

verhaal-154.jpgToen ik net zwanger was van ons tweede kindje kreeg ik eczeem op mijn onderrug. Ik had nog nooit eerder eczeem gehad en bedacht me dat dit wel eens met de baby in mijn buik te maken kon hebben. Ik besloot de homeopathische arts te bezoeken die ik al ruim 25 jaar ken om achter de oorzaak van de huiduitslag te komen. Dit in plaats van een bezoekje aan de huisarts, ik was bang dat die alleen naar een oplossing zou zoeken in de vorm van een zalfje.

Mijn homeopathische arts gebruikt kinesiologie. Hierbij stelt hij je lichaam door middel van spiertesten vragen. Al snel was duidelijk dat het eczeem werd veroorzaakt door tarwe. Vandaar dat ik momenteel met lange tanden bij de bakker stond en geen verse bolletjes meer kocht, alleen het ‘broodnodige’. Als alternatief zou spelt kunnen dienen. Spelt is een zogenaamd oergraan dat vele malen lichter verteerbaar is dan het relatief nieuwe graan tarwe.

Behalve brood moest ik ook pasta en koekjes laten staan maar gelukkig zijn daar ook speltalternatieven voor. Het eczeem verdween en de zwangerschap verliep verder uitstekend en zonder bijzonderheden.
Onze dochter werd bij wijze van verrassing twee-en-een-halve week te vroeg geboren op een zonnige vrijdagmiddag in oktober. Wat een gezellig middag werd dat. En de borstvoeding ging meteen met succes van start, heel anders dan bij haar grote broer die het drinken aan de borst echt moest leren. In verband met die borstvoeding besloot ik tarwe nog maar even te laten staan. En ook knoflook, pinda’s en peulvruchten omdat onze zoon daar destijds krampjes van kreeg.

Maar de krampjes kwamen toch. En niet zo’n beetje ook. Precies twee uur na een voeding barste het geweld los. Anne’s handjes balde zich tot vuistjes, haar beentje spartelde en ze krijste het uit van de pijn. Een dergelijke aanval kon wel drie kwartier duren. Ik hield haar goed vast, met m’n hand op haar buikje maar kon verder niets doen. Het consultatiebureau schreef Infacol voor, en dat hielp best goed. Een aanval duurde nu slechts tien minuten. Maar Anne keek bedrukt, had meestal een frons op haar kleine gezichtje. Ik denk dat ze ook tussen de krampen door last had van pijntjes.
Na tien weken ging het opeens beter. Anne’s frons maakte plaats voor een bijna constante lach. Ze werd een vrolijk meisje, haar darmpjes waren gewend geraakt aan de borstvoeding. Wat een opluchting voor haar en voor ons.

De nachten werden makkelijker, we hoorde haar af en toe nog een kreetje geven, en soms kon ik haar windjes in onze slaapkamer horen. Maar ze sliep steeds vaker zelf weer in zonder getroost te hoeven worden.

Toen we rond de zes maanden begonnen met bijvoeding hebben we eerst gekozen voor rijstemeel van Biobim (in plaats van rijstebloem) om pap mee te maken. Dat ging goed. Fruit ging ook prima en groenten ook. Later zijn we ook speltpap van Biobim gaan maken. Fijn dat dit alternatief op tarwepap er is! Anne vond al die nieuwe voeding heerlijk. Soms ging het mis, nadat Anne op een stuk paprika had gesabbeld moest ze ‘s nachts heel veel pijnlijke windjes laten.

Toen ze 11 maanden oud was kreeg ik zelf allerlei kwaaltjes; verkouden, blaasjes op mijn tong, veel te lange menstruaties en sterk geurende plas. Eenmaal bij de homeopathische arts bleek dat ik het spoorelement palladium te kort kwam. Hij had er nog nooit van gehoord en zocht op waar dit dan in zit. Tarwe.

Ik heb de borstvoeding toen afgebouwd en ben weer brood gaan eten. Het smaakte me ook weer heel goed. Anne heeft natuurlijk ook palladium nodig maar kan nog steeds geen tarwe verdragen. Ze krijgt nu regelmatig geitenkaas, geitenyoghurt en geitenmelk, hierin zit ook palladium en gelukkig vindt ze dit lekker. Haar grote broer trouwens ook, terwijl ik de smaak echt te sterk vindt. Geitenzuivel heeft als ander voordeel dat het licht verteerbaar is, geen overbodige luxe in Anne’s geval.

Met ruim een jaar eet Anne in principe met de pot mee, maar nog geen steeds geen tarwe en ook nog geen vlees. Omdat ik zelf al zeven jaar geen suiker eet doet zij dat natuurlijk ook niet. Maar van een suikervrij speltbiscuitje wordt ze gelukkig ook heel vrolijk!