Bij ons. In de woonkamer, gordijnen dicht, brandend haardvuur, ons nest.
En jij, onze kleine vogel.
Met je warme lijfje glibber en kleef je tegen me aan. Ik knipper met mijn ogen om jouw schoonheid. En hup, in een tel heb je me beet. Wat een coördinatie, wat een kracht! Het werkt, je doet het!
Jij zuigt en knort en slikt en boert en voedt jezelf dit leven in, alsof je weet wat dat betekent.
En in de stilte van al dat nieuw val ik met jou in mijn armen van de ene ontroering in de andere.
Ons verbond, binnenin gesmeed, gaat verder. Jij en ik, elkaar nodig, overdag en ‘s nachts, jij geeft het teken, ik vervel en vernieuw en jij vindt in mij alles om te groeien, sterk te staan.
Ik sta scherp, ik glim en denk dat ze van kilometers ver kunnen zien: daar komt een verse moeder aan!
En in mij steeds: als mijn vogeltje moet, waar zullen wij ons nestelen om warm en stil wat wij willen? De plek waar ik voor het eerst zichtbaar, openbaar moeder ben. Met huilende baby, tassen, zweet en vragen ga ik zitten. Vernesteld in trui uit, bh open, te warm, borst links, doekje kwijt, doekje gevonden, borst rechts, boertje eruit, bh weer dicht, trui aan … Ik drink mijn koud geworden thee.
Evelien
- Reageren? Dat kan op de Facebookpagina van Kenniscentrum Borstvoeding
- Heb jij ook een belangrijk verhaal? Kijk hier en schrijf ons jouw verhaal!
- Bereid je voor op borstvoeding en lees hier alles over borstvoeding.