Wat heb ik in het afgelopen jaar al veel geleerd en met plezier de verhalen van andere moeders gelezen. Daarom klim ik nu in de pen om te delen hoe ik mijn eerste jaar borstvoeding ervaren heb.
Van tevoren had ik mij goed verdiept in borstvoeding. Het leek mij wel heel mooi om dit aan je kindje te kunnen geven. Ook in het geboorteplan had ik opgenomen dat ik graag borstvoeding wilde geven, want ik wist dat het belangrijk is om in de eerste uren na de geboorte hier de juiste aandacht aan te geven. Stel je voor dat je je kans mist… Toen onze dochter werd geboren, kroop zij al snel over mijn buik richting mijn borsten om te zoeken…
Een tijdje later ging de kraamverzorgster met ons aan de slag om ons te leren borstvoeding te geven. Over hoe belangrijk het juist aanhappen is, de manier van vasthouden van je kindje, het kriebelen onder haar oortje om haar te stimuleren, allerlei tips waar je ondanks goede voorbereiding nog geen weet van hebt als je het nog niet in het echt hebt ervaren. We juichten toen dochterlief de eerste keer bij mij dronk. Super dat zij dit kon en bijzonder om te merken dat ook mijn lichaam dit gewoon kon!
En zo startte onze babytijd, waar borstvoeding een groot onderdeel van was. Ik vroeg aan mijn man of hij ook af en toe een foto wilde maken. We maakten veel foto’s in de beginfase, van het badderen tot het lachen tot allerlei familiefoto’s. Je zou bijna vergeten dat we een heel groot gedeelte van de tijd ook met deze activiteit bezig waren, voeden. Vastleggen dus!
Veel mensen zeiden dat het zwaar en intensief was, borstvoeding geven. Ja, je moest veel leren, vooruit kijken op de dag, nadenken over kolven wel of niet en wanneer, etc. Maar toch ging het me goed en vrij gemakkelijk af. Ik heb steeds borstvoeding op verzoek gegeven maar probeerde ook enige regelmaat aan te bieden waar voeden een onderdeel van was. Om goed te onthouden hoever we erin zaten op de dag zelf, gebruikte ik een app, zo kon ik makkelijk het aantal voedingen in de gaten houden en het gaf mij de bevestiging dat zij voldoende (lang) kreeg van mij.
Het kolven was ook iets wat ik echt moest leren, wat is handig, waar is het handig, wat heb je nodig, welk apparaat, etc. Maar ook hier kreeg ik routine in. Ik startte al in de kraamtijd met de eerste ‘les’ van de kraamverzorgster. Niet alleen over het kolven zelf leerde ik de handigheidjes, maar ook over hoe te bewaren, hoe op te warmen, etc. Toen ik na drie maanden ging werken, begon het echt. Gelukkig was men op het werk flexibel en was er een ruimte beschikbaar. Het was niet luxe in de serverruimte, maar dat hoefde van mij ook niet. Als ik maar een afsluitbaar plekje had waar ik kon zitten en altijd terecht kon En dat was het. Prima dus.
Mensen vroegen vaak, hoe lang wil je nog doorgaan met borstvoeding. Tja, hoe lang. Ik merkte dat ik mijzelf wel een doel stelde, maar ik merkte ook dat je dat eigenlijk niet van tevoren kunt zeggen. Je moet het gewoon ervaren en als het je niet meer voegt, moet je daar wat aan doen. Mijn eerste doel was 6 maanden vol te houden. Dat ging prima. Natuurlijk was het wel af en toe even doorzetten, maar mijn productie was goed en dat was erg fijn. Er zaten periodes bij dat onze dochter erg onrustig was. Steeds aanhappen en loslaten, hard huilen na of al tijdens de voeding, ze wurmde zich alle kanten op op mijn schoot. En ik maar proberen om de juiste voedingshouding aan te houden, zelf rustig te blijven zodat ik mijn onrust niet overbracht op haar, etc. Dat viel dus niet mee…. Of de fase van bijten. Eerst zonder tandjes met haar kaken en later ook met tandjes. Au!
Maar ook hier kwamen we doorheen. Het hielp mij om af en toe telefonisch te schakelen met een lactatiekundige. En natuurlijk de ervaringsverhalen op borstvoeding.com te blijven lezen.
Na zes maanden startten we samen een nieuwe fase. De introductie van vast voedsel. Ik vond het razend spannend. Ik was inmiddels zo bedreven met het voeden en kolven, nu weer opnieuw leren hoe dit werkt en hoe je dat handig kunt combineren. Maar al snel ontdekte ik het plezier wat zij eraan had en wij als ouders ook. We starten met de Kleintjesmethode en gaven haar dus stukjes te eten. Het was zo’n wijs gezicht! Gelukkig vond zij veel dingen lekker en na een paar maanden begon de hoeveelheid echt noemenswaardig te worden. Het borst voeden hield ik gewoon lekker vol. Ook ontdekte ik dat ik op mijn werk toe kon met één keer kolven op een dag, in plaats van twee keer. Als ik thuis was gaf ik in die tijd dan gewoon weer twee voedingen. Ook dit vond ik spannend om te proberen, straks stort mijn productie in. Maar ja, dan heb ik het wel een half jaar kunnen geven dacht ik. Maar het lukte gewoon. Superfijn!
Na een maand of 8 Ã 9 begon ik te merken dat ik het wel fijn zou vinden om iets vrijer te zijn. Maar onze vakantie stond voor de deur, dus ik stelde het doel om in elk geval tot en met de vakantie te blijven geven. Hoe handig is dat als je aan het kamperen bent. Inderdaad, heel handig. Ik besloot om na de vakantie wat af te gaan bouwen, zodat ik ‘s ochtend en ‘s avonds nog kon geven en verder niet.
Prompt besloot mijn lichaam dit al tegen het einde van de vakantie in te zetten. Het leek of ik haast geen voeding meer had. Oei, dat vond ik toch wel heftig. Zo abrupt wilde ik ook weer niet stoppen. Zou dit dan mijn laatste voeding geweest zijn? Dat kostte mij wel een klein traantje.
En daarnaast, hoe gaan we dat praktisch gezien aanpakken? Hoe werkt dat allemaal met kunstvoeding, hoe doen we dat met een 10 uur durende autorit naar huis? Daar stond ik, in de Franse supermarkt voor het vak babyvoeding met tig soorten, een dag voordat we naar huis zouden gaan….
Maar ook dat hebben we gered, onderweg naar huis heb ik toch nog wat zelf kunnen geven. Thuis kwam de voeding langzamerhand weer op niveau leek het. Wel startte ik met afbouwen van twee voedingen, na advies gevraagd te hebben aan een lactatiekundige. Ik zag er enorm tegenop hoe dit aan te pakken, maar het viel me alles mee. Eén voeding verving ik voor thee en eentje voor kunstvoeding. Gelukkig had ik thuis de vriezer met voorraad gekolfde melk weer tot mijn beschikking, waardoor we nog even op 100% natuurlijk konden doorgaan. Na wat rommelen met het voedingsschema omdat ook de nachten niet lekker liepen, hebben we nu onze balans in de combinatie tussen kunstvoeding en borstvoeding gevonden. Overdag krijgt ze één kunstvoeding en ‘s morgen en ‘s avonds geef ik nog lekker zelf.
Gisteren vroeg iemand mij, kan dat nog steeds op deze leeftijd dan, borstvoeding geven. Ja hoor, dat kan heel goed. Hoe lang wil je hier nog mee doorgaan dan? Tja, je merkt dat mensen een mening hebben over borstvoeding geven. Maar dat mag. Ik heb geleerd dat iedere situatie op zich is en dat het heel mooi is als je borstvoeding aan je kindje kan geven, hoe lang dan ook, al is het drie weken.
Mijn antwoord was, ik dacht in elk geval tot ze een jaar is. Maar ja, zei ik er achteraan. Dat is over twee weken al!! Ik weet dus nog niet hoe lang wij hier samen nog mee door willen en kunnen gaan. Mijn nieuwe doel is nog niet gesteld. Maar dat ontdekken we vanzelf. ‘We’ omdat borstvoeding geven iets is wat je samen doet, je kindje, mamma en de enorme steun van pappa altijd weer is ook onmisbaar. Samen blijven WE nog even genieten van de voordelen van borstvoeding en de mooie momenten samen!
Annemarie
- Reageren? Dat kan op de Facebookpagina van Kenniscentrum Borstvoeding
- Heb jij ook een belangrijk verhaal? Kijk hier en schrijf ons jouw verhaal!
- Bereid je voor op borstvoeding en lees hier alles over borstvoeding.