Dus… Hoera!!!!! Ze is er eindelijk! Na bijna 42 weken

verhaal-72-2-1.jpgMorgen is ze een week oud.

De eerste week is dus bijna achter de rug, en uiteraard was dit een week vol borstvoedingsverhalen. Want echt, dat ervaar je dan weer voluit: deze week gaat over het op gang brengen van dit leven, het starten van alle vitale functies. En dat begint met de borstvoeding. Geweldig dat het in het ziekenhuis bij de bevalling allemaal zo gelopen is als wij ons wensten. Dat was de eerste slag.

Ik lig hier nu scherp te letten op haar wel zeer zachte honger signalen. Ik heb een grietje gekregen die vooral slaapt en niet zo erg veel uiting van honger geeft. Je kan het zomaar gemist hebben: dat ene zachte smakje uit de wieg. Ze slaapt vervolgens zo weer een uur verder, of twee of drie…

Omdat ze 4350 gram was bij geboorte moest ze wel eten natuurlijk. Maar wat erin ging was niet genoeg, ze werd geler en geler en suffer en suffer, ze had te weinig energie om goed te drinken. Goed happen kon ze ook even niet meer.
Dus: ik had op dag drie een slap kind en de tepelkloven waren erin gesprongen (aauuuuwwww), veroorzaakt door niet goed happen en daardoor weer te weinig voeding krijgen, etc. Ondanks haar gele kleur en sufheid bleek haar bilirubine gelukkig niet te hoog, dus konden we thuis blijven. Ze was dus vooral zo slap vanwege een tekort aan eten! Er moest snel meer eten in! Voor een pasbevallen moeder is het niet leuk zo’n slap kind in je armen te hebben dat niet meer eten kan en niet uit haar slaap te krijgen valt.

Maar deze mama laat zich natuurlijk niet gek krijgen. Ik kan mij goed voorstellen hoor, eerlijk, dat als je niet weet wat je overkomt dat je gilt om kunstvoeding en wel onmiddellijk! Door ervaring en door te snappen hoe het werkt, dankzij personen van de planeet ‘Borstvoedingsmaffia’, kies ik voor het borstvoedings ABC. Dat lost eigenlijk alles op.

Daar gaan we dan: kolven, vingervoeden, geduld, wakker maken voor voedingen (voeden op tijd dus, in plaats van op verzoek), met zijn tweeën bloot in bed, aanleggen, toch eventjes een paar voedingen met tepelhoed, aanleggen, goede tepelverzorging, aanleggen, aanleggen, tijd gunnen, niet dwingen maar laten gebeuren. Mijn dametje kreeg met elke voeding en na elk slaapje meer energie, mijn tepels waren in één dag genezen, de voeding ging lopen, ze ging op eigen initiatief eenmaal per dag goed clusteren en de luiers stroomden vol en haar ogen gingen weer open.

En nu is ze een gewone baby. Wel een slaapkopje. En dat is dan voor mij een nieuw aspect. Bij dit kind werkt voeden op verzoek ook nu nog niet. De helft van de voedingen moet ik haar uit haar slaap halen. Enfin, nu zijn er dus alweer mensen die mij voor gek verklaren. Een kind dat zoveel slaapt en ook zo de nacht doorslapen kan, die ga je toch niet eruit halen? Veel ouders zouden een moord doen voor een kind dat doorslaapt in de nacht.
Heerlijk, weer uitgemaakt worden voor gek, dankzij mijn keuze voor borstvoeding, net als de vorige keer. Ik ben liever gek dan. En heel gelukkig!

    \t

  • Amelie