Onverwachte emoties

verhaal-94-1.jpgToen ik zwanger raakte, gewenst en verwacht, had ik een rotsvast vertrouwen in mijn lichaam. Die zwangerschap zou ik wel even doen, en de bevalling was natuurlijk de ultieme gelegenheid voor mijn lijf om te bewijzen dat het supersterk is. En borstvoeding? Ja tuurlijk! Maar als het niet zou lukken zou ik net zo makkelijk op flesvoeding overgaan. Dacht ik.

De zwangerschap werd slopend en de bevalling alles wat ik er niet van gehoopt had. Uiteindelijk is mijn dochter met een keizersnee ter wereld gekomen. Volkomen uitgeput en stoned lag ik daarna op de uitslaapkamer te wachten tot ze met de baby zouden komen. De onwerkelijkheid was werkelijkheid geworden. Mijn dochter begon vanaf het eerste moment te drinken dat het een lust was en ik was zo blij dat we samen iets hadden wat niemand anders kon ervaren! Helaas bleek de productie niet meteen voldoende en zo maakte ik kennis met een afschuwelijk kolfapparaat.

We zijn inmiddels acht maanden verder. Vooral in het begin heb ik me suf gekolfd om voor een noodvoorraad in de vriezer te zorgen. Toen dochterlief op een dag niet langer meer uit de fles wenste te drinken, werd die zelfde noodvoorraad volstrekt overbodig. Ze drinkt voornamelijk ‘s nachts nog steeds lekker veel en drinkt haast niets anders. Ik word al iebelig bij het idee dat dat ooit gaat veranderen, maar voor nu geniet ik er van.
Wat ik voorheen nooit had gedacht is dat het me allemaal zo enorm emotioneert. Borstvoeding raakt voor mij zo de kern van ons mens-zoogdier-zijn en is de allerprilste basis tussen moeder en kind. Ik word al bijna verdrietig als ik een zwangere hoor zeggen dat ze er niet aan zal beginnen, laat staan als ik hoor van moeders die wel willen, maar niet kunnen.

Voor de paar liter moedermelk in de vriezer ben ik op zoek gegaan naar een goede bestemming. Via MoedermelkNetwerk, verloskundige, ziekenhuis kan ik niemand vinden die mijn vloeibare moederliefde aan haar kindje wil geven. En ik word er zo treurig van! Het idee aan gekken die internet afspeuren op zoek naar moedermelk geeft me al helemaal geen moed. Vloeibaar goud op het punt in de kliko te belanden…

Femke