Dat ik mijn kindje na de geboorte borstvoeding wilde geven daar was ik altijd zeker van, maar ik zei er altijd bij ‘als het lukt’. Zo kocht ik een maand voor de uitgerekende datum een pot kunstvoeding voor als de borstvoeding niet zou lukken. Ik wilde me het prille geluk en mijn roze wolk niet laten afnemen als de borstvoeding niet op gang zou komen of zou lukken. Wel had ik in mijn geboorteplan opgenomen dat ik graag wilde dat mijn kindje bij de eerste zuigbehoefte aangelegd zou worden, ik wilde er wel alles aan doen om het te laten slagen.
Op maandag 5 oktober 2015 kwam onze prachtige gezonde zoon ter wereld. Amper een uur oud tuitte hij zijn lipjes en was zichtbaar op zoek. De verpleegkundige hielp mij bij het aanleggen. ‘Hij drinkt’ riep ik naar mijn vriend, ‘het lukt’! De verpleegkundige zei tegen mij dat ik goed op het aanleggen moest letten en niet te lang aan één borst laten drinken omdat er bij vrouwen met een lichte huid en rode tepels sneller kloven kunnen ontstaan.
Vier uur na de geboorte waren we weer thuis. Daar stonden de kersverse opa’s en oma’s en de kraamverzorgster op ons te wachten. Het was bijzonder en intens. Voordat de kraamverzorgster naar huis ging, ze was er maar twee uurtjes, hielp ze nog met aanleggen. Liggend in het kraambed voedde ik mijn zoon, wat een groot geluk. Ik voelde me zo trots!
Met z’n drietjes gingen we de nacht in en de pijntjes van de bevalling ging ik nu pas voelen. Onze zoon voeden ging steeds moeilijker. Dronk hij wel? Ik hoorde hem niet slikken. Komt er wel melk uit? Zijn die tien minuten al om? Het doet zeer, doe ik het wel goed?
Om 9.00 uur ‘s morgens stond onze kraamverzorgster op de stoep. Een andere dan de avond ervoor, die was alleen voor het thuiskomen. Ik had destijds wel aangegeven aan de kraamzorgorganisatie dat ik voorkeur had voor een ervaren kraamverzorgster die mij kon helpen met de borstvoeding, maar ze gaven aan dat elke kraamverzorgster daarin veel kennis had. Een kwartier na de kennismaking had ik meteen een goed gevoel, ze vroeg wat ik van haar verwachtte en ik zei ‘dat je voor ons kindje zorgt en helpt met de borstvoeding’.
Na een nacht klungelen en verkeerd aanleggen had ik op één borst al flink wat wondjes. Ze hielp me steeds met aanleggen, ging naast me op bed liggen om te kijken of ons kindje wel melk binnenkreeg en stuurde mijn vriend naar de drogist voor wat wondermiddeltjes. Overdag, als zij er was, ging het goed, de nachten waren pittig en huilend zat ik steeds te voeden. Steeds als hij na drie uur begon te huilen voor de voeding, kon ik ook wel huilen. Het deed pijn maar ik wilde niet opgeven.
Op woensdag, twee dagen na de bevalling, ging ons kindje voor het eerst in bad (hij was heel misselijk van de bevalling), en werd hij gewogen. Hij was veel afgevallen, meer dan eigenlijk de bedoeling was. Ik was intens verdrietig omdat ik borstvoeding wilde geven en met alle ellende van dien viel mijn kindje af. Hij kreeg dus niet genoeg. Moest ik stoppen? Mijn kraamverzorgster en ik gingen er die dag weer vol tegenaan, vaker aanleggen, wisselen omdat mijn tepels (ondertussen beide) zo zeer deden en vooral relaxen voor de onrustige en inmiddels onzekere mama. Die dag stuurde ik een whatsapp naar een vriendinnetje met de vraag naar haar borstvoedingsverhalen. Ze gaf me allemaal goede tips maar wat bleef hangen was ‘Die eerste periode, daar moet je even doorheen An’. Ondertussen werden er in de whatsappgroep van mijn zwangerschapsgym ook de nodige tips van zalfjes, tepelhoedjes, aanleggen maar ook andere borstvoedingsverhalen besproken.
Op donderdagmiddag, drie dagen na de bevalling, kwam de verloskundige langs voor controle. Ons kindje was die morgen weer gewogen en was weer meer afgevallen. De kraamverzorgster gaf aan dat ik ‘s middags met de verloskundige even moest overleggen en misschien even een paar dagen moest bijvoeden. Kunstvoeding kwam ter sprake in het gesprek met de verloskundige en ik had er vrede mee. Ik wilde niet dat mijn kindje zou afvallen omdat ik zo graag borstvoeding wilde blijven geven.
Mijn vriend kon kleine zakjes ophalen bij de verloskundigenpraktijk en daarmee konden we iets gaan bijvoeden. Na een uurtje kwam mijn vriend terug met de zakjes en zat de beschrijving op de verpakking te lezen. Ondertussen kwam ons kindje weer voor zijn voeding, dus ik legde hem aan mijn borst. Wat er toen gebeurde was magisch te noemen! Mijn borstvoeding leek ineens op gang gekomen, de melk spoot letterlijk mijn borst uit en mijn kindje wist niet wat hem overkwam. Die dag is nu bijna zeven maanden geleden… Zes maanden heb ik volledige borstvoeding gegeven, altijd had ik veel melk en mijn kindje groeide ontzettend goed. Nu zijn de morgen- en avondvoeding nog ons momentje. Ik vind het heerlijk om na een drukke dag hem te voeden. Bij de eerste slok slaakt hij een diepe zucht en gaan zijn ogen al half dicht.
Grote dank aan mijn lieve kraamverzorgster die er altijd in geloofd heeft. Zij zei de volgende dag tegen mij ‘ik wist wel dat het goed zou komen met je borstvoeding. Je was veel te onzeker en het idee van het bijvoeden heeft ervoor gezorgd dat je dat los kon laten’. Wat is Moeder Natuur toch prachtig. Dankbaar dat het me gelukt is! Dus voor alle aanstaande mama’s; die eerste periode, daar moet je even doorheen! <3
- Reageren? Dat kan op de Facebookpagina van Kenniscentrum Borstvoeding
- Heb jij ook een belangrijk verhaal? Kijk hier en schrijf ons over je zieleroerselen!
- Bereid je voor op borstvoeding en lees hier alles over borstvoeding.