Borstvoeding is de norm, nog niet in Nederland, maar zeker wel in de Maternal & Child Health Center in Sharjah, de Verenigde Arabische Emiraten, waar ik nu al drie jaar woonachtig ben. Ik zelf heb opstart probleempjes gehad en ben ook regelmatig naar MCH gegaan voor begeleiding, nu ga ik er nog steeds iedere maand heen om gewoon met de arts/lactatiekundige te praten over borstvoeding en verwante zaken. Ook omdat ik vrijwilligerswerk doe als Breastfeeding Peer Counselor bij de borstvoedingsorganisatie die nauw samenwerkt met de lactatiekliniek in MCH. Tot mijn grote verbazing zag ik enkele maanden geleden al posters hangen die borstvoeding promoten, maar dat niet alleen! Er hangen ook posters in de gang die het samen slapen en het dragen van je baby promoten. Geweldig om te zien hoe een zorginstelling dit soort dingen promoot!
Posters met foto’s waarop moeders met hun kindje samen slapen, of hun kindjes dragen zijn er op te zien. Dat niet alleen, ook posters die duidelijk maakt dat vaders ook een belangrijke rol hebben bij de zorg en opvoeding van hun kind. Borstvoeding en natuurlijk ouderschap wordt in de Kliniek als normaal gezien; er is een apart gedeelte in het gebouw waar zich de lactatiekliniek bevindt. Een ruimte die verdeeld is in zeven kleinere knusse zitjes, om zoveel mogelijk moeders te kunnen helpen.
Er zijn ook aparte borstvoedingsruimtes te vinden in het gebouw, voor vrouwen die lekker knus en rustig met hun kindje alleen willen zitten. De ruimte zelf is afgeschermd met een kamerscherm, je kunt daar lekker rustig zitten op een ‘beanbag’, bank of op een stoel. De ruimtes zelf zijn mooi aangekleed met planten en mooie foto’s van borstgevoede kindjes.
Geweldig vond ik het om dit te zien, een kliniek waar je overal borstvoeding kunt geven, zonder raar aangekeken te worden, maar die ook mooie gezellige ruimtes heeft voor vrouwen en kindjes die een rustige omgeving nodig hebben om te voeden. Ik liep verder en mijn oog viel op een poster: een foto van een moeder en kindje afgedrukt die voeding uit een fles kreeg met de tekst eronder:
‘Sorry! Dit is een babyvriendelijke instelling, flessen zijn hier strikt verboden. Wil je deze echter wel gebruiken, vraag een personeelslid om je de weg te wijzen naar de ‘flesvoedingskamer’ (kamer 3).
Nieuwsgierig liep ik door naar de ‘flesvoedingskamer’. Een grijze deur, dit was kamer nummer 3. Op de deur van de ‘flesvoedingskamer’ is een poster te zien met de tekst
‘Flesvoedingskamer, heb je borstvoedingsproblemen? Wij zijn er om je te helpen, het is nooit te laat.
Oei dacht ik, dit zal in Nederland nooit geaccepteerd worden. Men zal maar al te bang zijn dat moeders een ‘schuldgevoel wordt aangepraat’.
Door het raampje in de deur keek ik naar binnen. Er stond een rij simpele stoelen tegen de grijze muur. Verder hingen er in de kamer posters over hoe je kunstvoeding op een veilige manier kunt bereiden. De kamer is echter helemaal niet knus en gezellig wat het zitje ernaast voor moeders is die hun kindje borstvoeding geven wel was!
Zo kan het dus ook dacht ik toen ik weer verder liep. Ik moest zelf wel even wennen aan deze vorm van benadering, omdat ik gewend was dat borstvoedende moeders letterlijk in een hokje worden gestopt, waar niemand ze kunnen zien. Maar deze benadering lijkt wel logischer.
In MCH nemen ze borstvoeding als de norm, iets normaals, natuurlijks. Iets wat je ook in de islamitische cultuur niet weg moet stoppen onder een kleedje of in een apart hok. Het mag gezien worden, en wordt zonder enige schaamte of angst om een ‘schuldgevoel aan te praten’ gepromoot! Ook denken de hulpverleners hier erg na over hun woordkeuze en de manier waarop ze dingen brengen. Je zult ze hier ook niet over de voordelen van borstvoeding horen praten. Maar over de nadelen van het niet borst voeden.
‘Breastfeeding is the gold standard, any other option is inferior’, is de leus hier en dat mag dan ook gezegd worden.
De kliniek wordt druk bezocht, iedere dag worden er meer dan 15 vrouwen geholpen! Lactatiekundigen en peer counselors werken samen om moeders te ondersteunen met borstvoeding. Een groot deel daarvan zijn vrijwilligersuren. Vorig jaar alleen al waren dat ruim 20.700 uren. En het mooiste is nog: de lactatieconsulten zijn gratis!
Iedere moeder heeft haar eigen verhaal. Het meest voorkomende zijn moeders die hun kindje weer (volledige) borstvoeding willen geven. Er zijn hier ondanks dat er veel ziekenhuizen ‘baby friendly’ worden ook nog steeds ziekenhuizen die standaard kunstvoeding bijgeven, of hulpverleners die onjuiste informatie geven die er voor zorgt dat moeders geen borstvoeding geven.
Ook zijn er moeders die hun adoptiekindje borstvoeding willen geven. Gisteren zag ik nog een moeder met een tweeling van twee weken haar kindjes borstvoeden. Het maakt niet uit wat hun verhaal is; het lukt ze bijna allemaal om succesvol borstvoeding te geven!
De gehele Kliniek werkt samen om borstvoeding te promoten; ze nemen geen relatiegeschenken aan van kunstvoedingsfabrikanten, en ze zetten zich echt in voor de gezondheid en het welzijn van moeder en kind. Iedere hulpverlener zal de moeders dan ook informeren over de risico’s van het niet-borstvoeden.
Borstvoeding wordt als normaal gezien, kunstvoeding als laatste alternatief, maar in geen enkel geval gelijkwaardig aan borstvoeding. Ik liep weer naar de uitgang; ik zag nog enkele posters op de muur van een baby met een fles en de gezondheidsrisico’s van kunstvoeding erbij vermeld. Op de deur een laatste poster en mogelijkheid om moeders te informeren. Dit keer met een citaat uit de Koran die precies hetzelfde zegt als WHO & Unicef: geef je kindje minimaal twee jaar borstvoeding.
Ik verliet het gebouw met een glimlach op mijn gezicht, zoveel mensen die samen werken om zoveel mogelijk vrouwen te bereiken en te ondersteunen in het geven van borstvoeding en de juiste informatie.
Er is niets mooiers dan als een moeder die borstvoeding wil geven, de juiste informatie en steun ontvangt en haar doel bereikt. Wat het beste lukt in een omgeving die haar steunt, en borstvoeding als de norm ziet.
Geschreven door Anurati.com.