Ik ben vier weken geleden bevallen van mijn tweede kindje. Ik heb een zoon van bijna vier en een dochter. Ik ging vandaag boodschappen doen omdat mijn man bij de kapper zat. Ik voed mijn dochter op verzoek. En je raad het al ze begint te huilen. Instinctief pak ik haar uit de maxi cosi maar ontroostbaar. Ja ik weet het (denk ik) ze moet gevoed worden.
Ik loop naar een werknemer van de supermarkt en vraag (beetje verlegen en toch belemmerd): heeft u een ruimte waar ik mijn dochter even voeden mag. Ondertussen bereid ik me voor op een boze, kwade, geïrriteerde of zelf verbaasde blik. Zonder enig aarzelen en een vriendelijk gezicht en kalme stem zegt de meneer. Jazeker dat moet wel lukken. En loop achter hem aan. Hij neemt mijn kar over en we gaan een ruimte in waar een tafel staat en een stoel. Neemt u plaats mevrouw.
Ik heb vijftien minuten gevoed.
Het was iets vreemd maar had volledig privacy en rust. Na afloop bedankte ik de meneer waarna hij mij zei graag gedaan en een fijne dag verder.
Ik had nooit gedacht dat ik het ooit zou durven te vragen of zou voeden in een supermarkt. Door de borstvoedingwebsite en -verhalen van anderen voel ik me gesteund en gedurfd om te doen wat me dochter nodig heeft en wordt het steeds minder taboe.
Ik wilde dit graag mededelen.
En hoop dat jullie er iets mee kunnen waardoor andere moeders zich ook niet geremd zullen voelen.
Groeten Risha
- Reageren? Dat kan op de Facebookpagina van Kenniscentrum Borstvoeding
- Heb jij ook een belangrijk verhaal? Kijk hier en schrijf ons over je zieleroerselen!
- Bereid je voor op borstvoeding en lees hier alles over borstvoeding.