Beste redactie. Wellicht is dit niet direct een standaard verhaal van de week, maar het is wel een ervaring die ik graag met veel toekomstige moeders wil delen. Het geeft inzicht in de vrijheid die je je zou kunnen permitteren als je borstvoeding geeft. Er zijn geen belemmeringen, enkel kansen. Werk, sport, vrienden, romantisch weekend weg met je partner, ziek worden en medicijnen gebruiken, een slechte start na de bevalling, het hoeven meestal geen redenen te zijn om te stoppen, of niet te beginnen met borstvoeding. De truc is zorgen dat je goed bent voorbereid en altijd vertrouwen op je eigen lichaam.
Bij de geboorte van mijn zoon 5,5 jaar geleden, ging niet alles zoals gehoopt. De bevalling eindigde in een keizersnede onder narcose en tegen mijn wens in, kreeg mijn zoon direct een fles.
Gevolg: bij mij kwam de borstvoeding niet direct goed op gang en hij had geen honger. Slechte begeleiding zorgde voor tepelkloven en overstuwing en daarna kregen we ook nog spruw. Ik had me voorgenomen twee weken te proberen. Op dag dertien ging het eindelijk beter, dus we gingen door en door en door. Ondanks een drukke baan, sociaal leven, vier avonden in de week sport, wisten we van geen ophouden. Het was makkelijk en fijn, bij de hand, goedkoop en natuurlijk het allerbeste. Bovendien gaf het mij een trots gevoel dat mijn lichaam dit allemaal kon, na het gevoel van falen dat ik aan de bevalling had overgehouden.
Om mijn onafhankelijkheid deels te kunnen waarborgen, werd de handkolf in die tijd mijn beste vriend. Op het werk, tijdens weekendjes weg, in de file in de auto, op het toilet, in een restaurant, in een vliegtuig. Geen batterijen nodig, alleen een schone kolf en ik was altijd binnen vijftien minuten klaar. Natuurlijk waren de live-voedingen verreweg in de meerderheid. Zeven dagen per week ochtend, namiddag en avond, nacht en drie dagen per week ook alle middagvoedingen.
Als Sibren een voeding minder ging vragen, bleef ik die nog een week afkolven. Op die manier bouwde ik een enorme voorraad op, waar we zelfs na et stoppen van de voeding nog een paar maanden mee door konden,
Uiteindelijk stopten we na achttien maanden. Ik was vier maanden zwanger van mijn dochter en had minder melk, mijn zoon vroeg een paar dagen niet en toen was het zomaar gebeurd. Zonder problemen.
Toen mijn dochter, vaginaal geboren werd, besloot ik het anders aan te pakken. Na drie dagen had ik weer enorme stuwing, ik ben dit gaan afkolven en had zo al in de kraamtijd voor een paar dagen reserve. Daarna asters minder kolven en Marte steeds meers ronken, dus het stabiliseerde snel.
Ook toen weer de vervallen voedingen even doorgekolfd. Hierdoor kon ik na elf weken en drie dagen naar een huwelijk in Oostenrijk en kon Marte bij mijn ouders blijven en dat zonder één druppel kunstmatige zuigelingenvoeding.
Toen ik buikgriep kreeg en droogstond, had ik genoeg voorraad. Toen ik medicijnen moest slikken die niet samen konden, werd de vriezer geopend. Mijn jaarlijkse dispuutsweekend kon ik genieten van te veel wijn en een hele slechte sigaret (ik ben ook maar een mens…). Want ik had weekverse melk in de vriezer… Iedere druppel die ik toen gekolfd heb, verdween in de gootsteen.
Hoezo kun je borstvoeding niet combineren met werk en lol. Het is een vaak gebruikt excuus van vrouwen die beweren geen maanden of jaren aan hun baby vast te willen zitten en niet thuis weg te kunnen. Wat een onzin, het is juist gemakkelijk en je krijgt er zoveel voor terug. Ik had een gezonde, goed groeiende baby, tevreden, relaxed. ik kon haar altijd overal mee naar toe nemen, hoefde nooit voorbereidingen te treffen. had altijd troost, voeding en warmte op de juiste temperatuur. En dan die verzadigde blik achteraf, wanneer er nog een druppel uit haar gulzige mondje wegliep. Zo dankbaar en vol overgave. Ik wist niet dat ik me ooit zo verbonden kon voelen met iemand en zo trots op wat mijn lichaam al maanden deed. Eerlijk gezegd werd het pas na zes maanden echt leuk, omdat er meer contact was tijdens het voeden. Zo jammer om dan te stoppen. Mijn dochter heeft achttien maanden bij mij gedronken. Ze stopte zelf en ik vond het goed zo.
Inmiddels ben ik 39 weken zwanger van mijn derde, een jongetje. Met 32 weken merkte ik dat ik ging lekken. Zoogcompressen in dan maar. Toen men mij in het ziekenhuis vroeg naar voeding na de bevalling en wat als ik niet in staat was zelf te voeden, bijvoorbeeld door complicaties etc, schoot ik in de stress. Ik wil geen kunstvoeding…. En toen kwam het idee. Waarom niet nu al afkolven?
Voor de zekerheid advies gevraagd aan Stefan kleintjes en hij vond het helemaal niet zo’n gek idee. Er zijn immers ook vrouwen die tandemvoeden. Als je tot het einde kan voeden, kun je ook kleine beetjes met de hand afkolven toch? Ook nog even overlegd met de vroedvrouw natuurlijk.
Eerst tussen duim en wijsvinger en later toch maar weer met mijn vertrouwde handkolf. Ik wilde niet iedere dag kolven, omdat het dan weer een moetje wordt. Bn nu juist aan het genieten van mijn verlof en heb niet zin in dagelijkse verplichting. Dus om de twee à drie dagen en dan max. 50 ml zodat ik niet nu al stuwing krijg.
Na een week beviel een kennis van een enorme baby van ruim elf pond!
Natuurlijk is dat de eerste dagen bijna niet te voeden. Haar lichaam moest nog uitrusten en de borstvoeding op gang komen. Maar de kleine had honger. Ze vroeg of ze wat van mijn prematuur gekolfde melk mocht hebben. Dit paste immers beter bij haar baby dan melk van andere donoren, die vaak al een iets ouder kindje hebben. Heel bijzonder dat ze zo haar dochter af en toe kon bijvoeden. Daarna werd ik ziek en kreeg een kuur, dus kon niet kolven. Vier weken geleden weer begonnen en inmiddels heb ik een litertje in de vriezer.
De voordelen
-
\t
- Als ik om wat voor reden dan ook, na de bevalling niet zelf kan voeden, heb ik toch mijn eigen colostrum klaar en kan mijn man dat de eerste dagen geven.
- Door het kolven, zijn mijn tepels wat gewend. De eerste kloofjes heb ik gehad en daar hoef ik dus in de kraamtijd niet doorheen.
- De borstvoeding zal straks snel op gang komen en mijn kleintje zal niets te kort komen.
- Als de voorraad niet nodig is, heb ik nog twee kindjes die mamamelk zo lekker vinden dan ze ook steeds na het kolven een slokje willen. Het komt dus echt wel op.
\t
\t
\t
Door al deze ervaring met kolven en een beetje spelen met de productie, heb ik geleerd hoe flexibel mijn lichaam is en hoe mooi dat het dit allemaal kan. Ik zie dan ook geen enkele reden om geen borstvoeding te geven. Ik geef toe, ik heb makkelijk praten. Ik heb nooit te weinig gehad, eerder te veel, maar ook overproductie kan lastig zijn als je steeds met stuwing zit. Dat hoeft dus niet. Gewoon afkolven, iedere dag iets minder, rustig afbouwen en lekker je voorraad opslaan.
Ik hoop dat deze ervaring andere vrouwen kan helpen.
Zeker wanneer je weet dat je een keizersnede krijgt of andere complicaties verwacht etc, kan prematuur kolven een mooie oplossing zijn.
Ben de kolf nu wel zat en aan het aftellen tot een dezer dagen mijn mooie zoon geboren wordt en zelf kan aanhappen…
Inmiddels is Jurre in anderhalf uur thuis geboren. Een flitsbevalling. Heel fijn om het ook eens zo mee te kunnen maken. Jurre pakte meteen goed de borst en dronk zijn buikje vol, althans, dat dachten we. Zijn kaak en oren bewogen, hij maakte slikbewegingen…
De rest van de dag leek hij niet zoveel zin te hebben en liet de borst steeds snel los. Op dag twee bleek hij toch flink te zijn afgevallen, ondanks al het voeden. Uiteindelijk bleek hij niet op mijn tepel maar op zijn tong te zuigen. Door de overvloedinge productie kreeg hij wel wat binnen maar niet genoeg. Afgekolfde melk bijvoeden was een optie; de hele vriezer lag vol. Dat gaf genoeg vertrouwen om te blijven proberen en het geduld te bewaren. Hij moest gewoon echt nog leren zuigen. Ook op mijn vinger wilde hij niet zuigen. Uiteindelijk na veel geduld, vingersabbelen, dan meteen aanleggen, lukte het.
De voorraad in de vriezer bleef ongemoeid. Op dag drie begon de stuwing. Heel veel stuwing en vier dagen lang. Ik heb twee keer mijn borsten helemaal leeggekolfd. Het was dat of borstontsteking, dus toch gekozen voor de kolf.
En nu is Jurre 2,5 week en heel tevreden. Hij groeit goed, maar blijft een luie drinker. Ik moet hem nog steeds helpen met aanhappen en kan alleen zittend voeden. Liggend lukt hem nog niet, maar alles op zijn tijd. Voorlopig genieten we volop van het voeden en zijn schaarse, wakkere momenten.
En die vriezer? die komt wel leeg. Dochterlief krijgt af en toe wat en binnenkort gaan we oefenen met de fles. Ik ben weer aan het sporten en kan dan ook weer eens wat langer dan een uurtje van huis.
Groet, Kim