Zo goed zelfs dat ik jullie nog wil vertellen dat ik steun aan jullie informatie had (zo zie je maar weer) wat betreft werk en borstvoeding.
Namelijk mijn kleine mannetje pakt geen fles totaal niet (hij snapt het niet en of…?) maar goed na vier maand kleine, drie maand, moest ik helaas weer werken. Tja dan baal je wel dat je in Nederland woont. Stimuleren wij borstvoeding maar dan moet je werken met een kind dat echt de fles weigert en een moeder die ook weigert borst op te geven. Na heen en weer rijden met de kinderopvang daar voeden, ben ik nu zo ver dat hij met de lepel de afgekolfde melk neemt samen met geprakte banaan en rijstebloem. Dit vindt hij echt lekker. Zo doe ik ook de wortel/aardappel en rijstebloem en brood kauwt hij op.
Hij is inmiddels zes maand en doet het goed met zijn twee tandjes gaat hij mama wel steeds geliefder vinden en is zijn favoriet. Maar wat mensen allemaal proberen te zeggen om je aan de fles te krijgen pfffffffffffffff om moe van te worden en of onzeker te raken en willen dat mijn lieve kerel een dag maar moet huilen en of uithongeren om aan de fles te krijgen, ik heb het niet toegelaten gewoon weg weer het oergevoel vertrouwd van wij vinden wel een weg.
Dus als mensen nog eens vragen wie het eigenwijst is, nou die eigenschap kwam mij en mijn kinderen dus heel goed uit, misschien dat de natuur hem daarvoor ook wel ontwikkeld heeft. Ja mijn baby Hiske komt nog steeds ‘s nachts en ik heb niet echt regelmaat maar ik kijk meer na het kind en toch lukt dat samen met mijn werk.
Afkolven is onvoorstelbaar makkelijk echt binnen no time (circa vijf minuten, even op het toilet op mijn werk) 200 cc gekolfd en ook mooie dikke melk net slagroom dus maar dat ik doorzette met de lepel en heen en weer gaan na kinderopvang dankzij dat artikel dat er geen paniek moet zijn. En dat jezelf niet moest frustreren nou dat heb ik mij in mijn oren geknoopt.
Zelfs op het ziekenhuis, hij was amper vier maand, had hij hele hoge koorts zo’n circa 39,9 nadat de huisarts hem ‘s avonds doorverwees na kinderarts in het ziekenhuis, en ze hem daar wilden houden en meteen aan het infuus wilden leggen net antibiotica terwijl ze niet wisten wat hij precies had.
Dit heb ik geweigerd ook dat hij moest blijven ik zei hij gaat mee en ik blijf hem borst geven hij krijgt zijn weerstand wel via de borst. Een extra kinderarts moest ‘s avonds van huis komen en om met mij te praten maar ik bleef erbij. Ik had alleen maar spijt dat ik ‘deskundig’ (wat is deskundig? ik denk uiteindelijk de moeder) advies had gevraagd en ik wou maar een ding, naar huis, waar ik hem in alle rust in mijn bed borstvoeding kon geven. Maar ja, voor dat ik daar weg was, moest ik van goede huize komen en flink overredingskracht hebben en ja daar heb je het weer eigenwijs zijn, dus moedergevoel tonen.
Een week later kreeg mijn zoon toch spinaziepoep/zwarte poep oeoeoeoe wij waren op Ameland dus gelukkig achteraf, ik was echt op de natuur aangewezen en ik heb mijn rust genomen heel veel en alleen druk met hem geweest en het ging toen weer goed.
Misschien was het werken toch te veel van het goede geweest denk ik wel eens achteraf dat Hiske een soort koorts heeft gecreëerd destijds dat zo’n baby ook een natuurlijke inbouw heeft als de moeder te veel andere zaken heeft iets doet om weer aandacht te krijgen?
Maar goed, ook maak ik nu nog steeds gebruik van extra voedingstijd waarin jullie mij ook advies gaven en zo mijn baas dus, hij kan uiteraard niet wachten tot ik stop met borstvoeding maar als het aan Hiske ligt gaan wij nog wel even door. Tja misschien voor hem dat de overheid het toch een keer gaat subsidiëren, borstvoedvrouwen in dienst haha. Tja immers wij moeten ons afvragen waarom hier de mensheid met z’n allen zo dik worden (kijk eens rond op het zwembad) waar vroeger één kind in de klas dik was en geplaagd werd, is nu bijna de hele klas dik, vreemd toch? Zou dit met borstvoeding te maken hebben?
-
\t
- Mieke