Met dit verhaal hoop ik vrouwen met een randprematuur kindje de moed te geven door te zetten met kolven, vingervoeden en natural feeding via de fles, want het levert zo ontzettend veel op! Onze prachtige dochter, met 36 weken geboren en nu vijf weken, drinkt nu namelijk als een volleerde baby aan de borst!
Ik zal proberen te schetsen hoe dit gegaan is…
Geboorte: huidcontact & flesvoeding
Onze dochter werd in het ziekenhuis geboren (vanwege langdurig gebroken vliezen) en mocht direct na de bevalling ruim een uur bij mij op de huid liggen en daarna ook bij haar papa. Echt zoeken aan de borst was er nog niet bij. Daarom kreeg ze van de verpleging na het meten, wegen en aankleden 10 ml kunstvoeding met een spuitje met sondedraadje in haar mond gespoten, overigens zonder overleg met ons.
De eerste avond: leren kolven & vingervoeden
Voor mij was het klip en klaar dat ik haar, ook al had ze de kracht niet zelf aan de borst te drinken, wel graag borstvoeding wilde geven. Het duurde even voor de verpleging begreep dat ik echt graag nu direct al wilde kolven, maar wat een resultaat leverde dit op! Direct 10 ml colostrum, dus de eerstvolgende voeding kon honderd procent van mij komen. De verpleging leerde haar papa hoe hij haar met een sondedraadje langs zijn pink geplakt kon laten zuigen en drinken.
De volgende kolfpogingen leverden iets minder op, maar aangevuld met kunstvoeding kreeg ze elke drie uur 10 ml te drinken. Tegelijk met dat zij bij papa kon drinken kon ik kolven.
De eerste nacht: toch nog zoeken
Die nacht zetten we dat ritme voort. In de vroege ochtend nam ik haar lekker bij me in bed tegen me aan en een klein wondertje gebeurde: ze begon te zoeken en hapte zelf krachtig aan. Wat was ik trots op haar!
Dag twee: ontslag & lactatiekundig consult
De volgende dag mochten we met ontslag, omdat het haar lukte haar bloedsuikers onder controle te houden en er geen tekenen van een infectie waren. Ik was niet zo tevreden over de kolf die ik in het ziekenhuis gebruikte en had daarom ‘s ochtends vast gebeld met het Borstvoedingscentrum Hengelo of ik die avond een consult aan huis kon krijgen om een geschiktere kolf aan te schaffen. Sindsdien heb ik heel wat uren versleten aan mijn nieuwe dubbelzijdige elektrische borstkolf. Ook heeft de lactatiekundige me op weg geholpen met verschillende voedingshoudingen en het juist aanleggen.
Dag 3 en 4: gewichtsverlies en vaker voeden
Ons meisje verloor vrij snel veel gewicht, tot 9,4% van haar geboortegewicht, achteraf waarschijnlijk omdat onze eerste kraamverzorgster niet alert genoeg geweest is op haar temperatuur en ze daardoor veel energie heeft moeten gebruiken zichzelf warmhouden.
In overleg met de verloskundige besloten we van acht naar negen voedingen per dag te gaan, door overdag elke 2,5 uur te voeden. Het wakker maken voor elke voeding kostte zeker tien minuten. Vervolgens kostte het ons meisje veel energie om te drinken, dus we moesten haar flink bij stimuleren onder haar kin om de zuigslikreflex op te wekken. Tussendoor verschoonden we haar om haar nog iets wakkerder te krijgen en beter te laten drinken.
Dag 5 en 6: nieuwe kraamzorg en eindelijk groei
Na dag vier hebben we aangegeven dat we graag een andere kraamverzorgster wilde die zich minder met het huishouden en meer met ons kleintje bezig zou houden. Wat een verademing was dat: dankzij onze nieuwe kraamzorg lukte het eindelijk de temperatuur van ons meisje te reguleren. Beetje bij beetje begint ze te groeien, op dag zes zit ze 15 gram boven haar laagste punt.
We kangoeroen veel met haar om haar goed op temperatuur te houden en soms begint ze na een uur of twee huid op huid spontaan de borst te zoeken, al komt er van drinken nog weinig terecht.
Dag 7 en 8: natural feeding en oververmoeidheid
Onderhand worden de vingervoedingen te groot om nog snel genoeg te kunnen geven. Elke 20 ml is het spuitje leeg en moet dit weer gevuld worden, maar in de tussentijd valt ons meisje zo diep in slaap dat ze de energie niet meer heeft de tweede en derde keer 20 ml te drinken. Daarom stappen we toch maar over op een flesje van Dr. Brown. We leren van de kraamzorg hoe we haar met het flesje zo borstvoedingsachtig mogelijk kunnen voeden: natural feeding dus.
Het elke drie uur kolven was een flinke belasting, zeker bovenop de nachtvoedingen die twee nachten honderd procent op mij terechtkwamen. Psychisch begon ik door te draaien. Slapen lukte helemaal niet meer en ik werd bang mijn meisje iets aan te doen, mocht ik nog verder afglijden. Gelukkig geeft de verloskundige toestemming voor twee extra dagen kraamzorg.
Dag 9 en 10: verlenging van de kraamzorg en langer slapen
De twee extra dagen kraamzorg lopen heel soepel. We komen er eindelijk zelf aan toe alle (extra) dingen te doen die bij de verzorging komen kijken: het uitkoken van de kolf en alle flesjes en spuitjes bijvoorbeeld. Nu hebben we het vertrouwen dat we dit ook zelf gaan redden.
Na telefonisch overleg met de lactatiekundige besluit ik ‘s nachts een keer niet om de drie maar om de vijf uur te kolven, zodat ik iets langer aan een stuk kan slapen. Dat had ik eerder moeten doen! Ik heb nu iets minder melk, dus extra invriezen zoals de laatste dagen zit er even niet meer in, maar ik heb nog genoeg voor alle voedingen, dus voor nu is dat geen probleem.
De kraamzorg durft nu ons meisje weer wat gegroeid is het ook aan haar een keer per dag aan de borst te laten oefenen, ook al kost dat haar veel energie. We wegen haar voor en na die tijd en wat ben ik trots als ze na een half uur worstelen 15 ml gedronken blijkt te hebben.
Week 2: controle loslaten en stuntelen aan de borst
Nu de kraamzorg weg is, is onze grootste uitdaging vertrouwen op de natuur en de levenskracht in ons meisje. We moeten het op de klok voeden, noteren van de ml’s, wegen en bij elke verschoning temperaturen los leren laten. Dat is even spannend ‘ vooral ikzelf maak me bij alles zorgen ‘ maar wel nodig om op een gezonde manier verder te kunnen.
Ons meisje begint zich ook zelf te melden voor voeding. De eerste dagen houd ik nog een timer op de achtergrond als achtervang, maar na drie dagen durf ik dat ook los te laten. Soms komt ze na 2,5 uur alweer, maar er zit soms ook 3,5 of 4 uur tussen. Helemaal prima!
Ook proberen we nu een keer per dag haar aan de borst te krijgen. Dit kost haar en mij veel energie en als dit na drie dagen nog nauwelijks wil, zinkt de moed me in de schoenen. De peptalks van mijn vriend heb ik dan echt nodig om door te zetten. We spreken af vanaf morgen twee keer per dag aan de borst te proberen.
Week 3: succes aan de borst en ‘s nachts de fles
De volgende ochtend proberen we haar weer aan te leggen en een wonder gebeurt: ze drinkt met grote teugen aan de borst. Fantastisch! Tegen ons plan in proberen we ook de volgende voedingen met de borst en dat wil prima. Ontzettend gaaf! Wel lijkt het alsof ze niet heel efficiënt drinkt, omdat ze haar onderkaakje tot aan de tepel laat glijden in plaats van een grote hap te nemen. Maar met flink bijstimuleren van de borst lijkt ze wel verzadigd na een voeding.
Helaas blijk ik nog heel kwetsbaar voor de psychische effecten van (over)vermoeidheid. Ook ‘s nachts voeden zit er nog niet 100% in. ‘s Avonds en ‘s nachts geven we dus nog 2-3 keer een gekolfde fles melk. Daarmee blijft die flessen door de dag heen bij elkaar kolven nog wel een hele uitdaging. Regelmatig knijp ik ‘m of ik wel genoeg melk heb en een keer was het nodig om 150 ml uit de vriezer te ontdooien om ‘rond te komen’. Wat was ik blij dat ik daar toch al een voorraadje had opgebouwd!
Week 4: nog maar een flesvoeding per dag
Alleen de laatste voeding voordat mijn vriend naar bed gaat (rond middernacht) blijven we met een fles gekolfde melk doen, zodat ik tussen een uur of 10 ‘s avonds en de eerste echte nachtvoeding wat langer aan een stuk kan slapen. We hebben 48 uur alles op borst gedaan, maar dat leidde jammer genoeg gelijk weer tot heftig slaaptekort bij mij, met alle gevolgen van dien. Gelukkig wil dit zo en het is ten minste allemaal borstvoeding wat ze krijgt!
Onderhand meldt ze zich nog voor ongeveer zes echte voedingen per dag, plus wat extra troostvoedingen en toetjes na het verschonen.
Week 5: consultatiebureauverrassing!
In haar vijfde week wordt ons meisje voor het eerst sinds de kraamtijd weer gewogen. We zagen haar al flink groeien en pittiger worden de laatste weken, maar dit hadden we echt niet verwacht: ze is bijna acht pond, ruim een kilo aangekomen dus ten opzichte van haar geboortegewicht. Ongelofelijk, wat zijn we trots! En dat helemaal op borstvoeding, ondanks de intensieve start. Super super gaaf! En wat geniet ik nu van dat heerlijke samen op de bank hangen, waarbij ze terwijl ik dit verhaal typ af en toe flink drinkt, dan weer verder slaapt en soms alleen even twee of drie slokken neemt. Echt genieten!
Dus, lieve vingervoedende mama’s van andere iets te vroeg geboren kindjes: hou vol!
Lees ook
- Reageren? Dat kan op de Facebookpagina van Kenniscentrum Borstvoeding
- Heb jij ook een belangrijk verhaal? Kijk hier en schrijf ons over je zieleroerselen!
- Bereid je voor op borstvoeding en lees hier alles over borstvoeding.