Ik lees en hoor bijna alleen maar negatieve verhalen over de borstvoedingsbegeleiding in het ziekenhuis. Zelf ben ik bevallen in het Reinier de Graafgasthuis in Delft en ik heb niets anders dan positieve ervaringen.
Voordat de bevalling echt op gang kwam werd er al gevraagd of ik borstvoeding wilde geven, waarop ik ja antwoordde. Er werd gelijk uitgelegd dat het kindje het eerste half uur op mijn blote borst gelegd zou worden en dat het mogelijk was dat het kindje gelijk zou gaan zoeken naar de borst. Als dit zou gebeuren zou ik het kindje gelijk aan kunnen leggen, maar als ik zelf bij moest komen zouden ze haar eerst onderzoeken en aankleden. Het was aan mij.
De verloskundige was heel enthousiast en positief over het feit dat ik borstvoeding wilde geven. Ik stelde nog wat vragen die bij me opkwamen en die beantwoordde ze. Na de bevalling werd mijn dochter gelijk bij me gelegd. Nadat ze een minuut of tien mij en mijn vriend had bestudeerd ging ze op zoek naar de borst. Echt ongelofelijk hoe de natuur dat regelt. Ze ‘tijgerde’ over mij heen, een klein beetje grommend begon ze te zoeken. De verpleegster vond het prachtig om te zien en stimuleerde het om haar aan te leggen, want dit zou ook de nageboorte bevorderen.
De verpleegster legde mijn dochter zo makkelijk mogelijk voor de borst. Ze begon gelijk krachtig te zuigen! Wat een speciaal gevoel is dat zeg! Tien minuten op de wereld en dan al bij mama drinken. Ik vroeg me af of er al wat uitkwam en er werd uitgelegd dat het zou kunnen, maar dat het waarschijnlijk alleen de melkproductie op gang hielp. Het lag niet echt makkelijk, half omhoog en nog ‘in de steigers’, dus de verpleegster stelde voor haar aan te kleden, te wegen en daarna weer liggend aan te leggen. Zo gezegd zo gedaan, er werd duidelijk verteld dat ik eerst zelf lekker moest liggen en daarna mijn kindje naar de borst toe moest brengen. De verpleegster legde mijn dochter voor de tepel, met haar mondje op de goede hoogte en HAP deed ze weer! Ook werd er gezegd dat het geen pijn mocht doen, want dan had ze de tepel verkeerd vast.
Binnen het eerste uur na de bevalling werd ze twee keer aangelegd, met de nodige uitleg. Wij moesten één nachtje blijven en in deze avond, nacht en ochtend mocht ik bellen voor een verpleegster als mijn dochter wakker werd. Er kwam dan een verpleegster die hielp bij het aanleggen, ze gaf verschillende tips, zoals dat je goed rechtop moest zitten en vooral lekker moet zitten of liggen, hoe je die tepel in dat kleine mondje kreeg, zonder dat ze haar hand erbij in haar mond stak, want in het begin was het een ‘gevechtje’ met de kleine!
Ze liet mij ook zelf ‘tobben’, zodat ik het kon leren. De verpleegster bleef tot ze goed dronk. Als ik van borst moest wisselen kon ik weer bellen en hielpen ze bij de andere kant.
Ik heb drie verschillende verpleegsters gehad en ze waren alle drie even goed op de hoogte over de borstvoeding. Er werd niet gezegd dat ik haar beter van mijn kamer kon houden om zelf bij te tanken, maar juist dat ik haar naast me moest laten liggen. Dat ik haar zo vaak mogelijk aan kon leggen, omdat dat de productie goed op gang hielp en dat ik in het begin rustig de tijd voor het aanleggen kon nemen, omdat het vanzelf makkelijker gaat.
Toen ik ‘s morgens naar huis ging werd er nog het nodige verteld over de tijden tussen de voedingen, wat op verzoek voeden inhoudt, waarom het prettig is je baby op je kamer te hebben en hoe je het ‘s nachts het beste kunt aanpakken. Ik ging naar huis met een gerust gevoel en vertrouwen dat het goed zou gaan lukken.
Dit is ons eerste kindje, en mede doordat alles zo goed begeleid werd, is de borstvoeding goed op gang gekomen en kon ik er vanaf het begin van genieten.
Ik vond dat dit ook wel eens gezegd kon worden, voordat iedere vrouw al met een vooroordeel in het ziekenhuis gaat bevallen!
Groetjes Annette