Helicopter

verhaal-228-1.jpgMaart 2010 beviel ik vijf weken te vroeg van m’n eerste zoontje. Wij wonen op een eiland en omdat ik zo’n snelle bevalling had en nog niet verwachtte te bevallen, is hij geboren op het heliplatform in de ambulance.

verhaal-228-2.jpgIn het ziekenhuis aangekomen, leek het in eerste instantie goed met hem te gaan. Maar toen wij als kersverse ouders lagen bij te komen en onze zoon op de couveuse was geïnstalleerd, bleek het toch niet goed. Met spoed moest hij vervoerd worden naar een ander ziekenhuis. Aan de beademing en antibiotica op de high-care was het even spannend.
Gelukkig ging het snel goed en mocht hij na een week weer terug naar het eerste ziekenhuis. En met drie weken mee naar huis.

verhaal-228-3.jpgGenietend en trots op ons kleine mannetje, ging het nadat de kraamzorg weg was, toch niet zo goed meer. Hele dagen liep ik met hem in de draagdoek. Zodra ik meneer neerlegde was het krijsen, echt overstuur!
Hikken, wegslikken van de voeding, tongetje veel uitsteken (teken van misselijkheid) overstekken en continu willen drinken bij mij. Achteraf om zuur weg te drinken, maar ook een trigger om het zuur weer omhoog te laten komen.

Uiteindelijk viel hij dan om 23 uur van vermoeidheid in slaap tot vijf uur, om vervolgens weer van voor af aan te beginnen. Vreselijk vermoeiend, en op het hoogtepunt had hij dertien uren achtereen niet geslapen. Veel te lang voor een klein baby’tje natuurlijk.
Na alles geprobeerd te hebben, inbakeren, blokvoeden, eerste melk laten wegstromen, hoofdeind van het bedje omhoog, etc. Kwamen we bij een collega van m’n vriend, die vertelde over hun zoontje met reflux. Wat een herkenning, het was of ze ons verhaal vertelden.

verhaal-228-4.jpgUiteindelijk een week in het ziekenhuis terecht gekomen en medicijnen voor reflux gekregen en zalf voor eczeem. Want ook daar zat hij helemaal onder. Wat een verademing, wat een lief zoet kindje kregen we terug. Hij sliep weer heerlijk wanneer we hem neerlegden na de voeding. Ik heb hem bijna een jaar borstvoeding mogen geven! Ondanks alle opmerkingen en goed bedoelde adviezen om maar te stoppen. En ondanks nog twee maal ziekenhuisopname, vanwege rotavirus en koemelkallergie.

verhaal-228-5.jpgFebruari 2012 kwam onze dochter te wereld. Dit keer op tijd, maar toch ook weer even spannend, door het niet goed ademen. Weer een kindje dat in de couveuse moest. Wat een domper dat ik ook haar de eerste twee nachten niet bij me kon hebben. Maar gelukkig deed ze het keurig en mocht ze snel mee naar huis. De kraamweek verliep super, maar ook daarna begon de ellende weer. Maar dit keer zo herkenbaar! De dokter twijfelde niet lang en we kregen hetzelfde medicijn en dosering als bij ons zoontje.

verhaal-228-6.jpgEven leek het aan te slaan, maar nog geen twee weken later zaten we toch weer bij een kinderarts. Deze keer was de oplossing simpel, de dosering was te laag… Na de juiste dosering, kregen we ons vrolijke meisje weer tevoorschijn. En konden we al heel gauw genieten van m’n zwangerschapsverlof.
Wat fijn om te weten hoe anders de start kan gaan.

verhaal-228-7.jpgNu is onze zoon twee jaar en op wat overgevoeligheid voor melk en ei na, gaat het super met hem. Ons kleine meisje is nu vijf maanden, het is nu half juli, en drinkt nog volledig bij mij, hopelijk net zolang als haar broer. Op mijn werk drinkt ze live bij me (ik werk op het kinderdagverblijf) want van de afgekolfde melk moet ze niks hebben…

Marit