Het is zover… een bitterzoet moment

verhaal-364-1.jpgVandaag gaf ik de laatste borstvoeding aan mijn jongste zoon en daarmee waarschijnlijk de allerlaatste van mijn leven.
Een bitterzoet moment. Bijna zes jaar heb ik non-stop gevoed, mijn oudste zoon drie jaar en drie maanden, beide jongens zo’n zeven maanden tandem en de jongste nu dus ook drie jaar en drie maanden. Ik vind dat nummer twee niet ‘voorgetrokken’ mocht worden door tot oudere leeftijd bij mama te mogen drinken dan zijn broer, maar ik heb nu veel minder het ‘het is mooi geweest’-gevoel dan toen ik de oudste liet stoppen.
Maar dat is het natuurlijk wel, mooi geweest. In beide betekenissen.

De eerste zes maanden borstvoeding gingen destijds gepaard met bloed, zweet en tranen, soms letterlijk. Heel veel obstakels die je als nursing mom kunt tegenkomen, kwam ik tegen. En overwon ik.

Dat maakte me, toen het eenmaal wel lekker liep, vastberaden om de geadviseerde twee jaar te halen. En daarna was er lange tijd voor mijn zoon en mij geen reden om te stoppen en juist alle reden om te blijven genieten van deze ultieme momentjes van samenzijn.
Zelfs tijdens mijn zwangerschap van kleine broer dronk grote broer stug door, melk of geen melk. Ervaren en ingelezen als ik tegen de geboorte van zoon twee was, ging het voeden een stuk makkelijker, waardoor het ook lukte om te tandemen, tot grote tevredenheid natuurlijk van mams en beide heren.

Maar toen de oudste dus ruim drie was vond ik het tijd om hem voorgoed ‘af te koppelen’, de woelewaal die hij inmiddels was. Voor hem wel even moeilijk. Ik kon natuurlijk lekker verder met de kleine babyboy, die dus nu – wat vliegt de tijd – dezelfde leeftijd heeft bereikt.

Aldus: tijd om ook met hem een aftel-week-kalender te maken, waar we elke dag stickers op plakten en stilstonden bij het naderende afscheid van het drinken uit mama’s ‘borstels’. Vandaag was het zover. Einde aan een periode die ik me mijn leven lang dankbaar zal herinneren.
Ik ben benieuwd wie dit afscheid het zwaarst gaat vallen…

Miranda