Borstvoeding geven dat ben ik en toch kan ik niet mijzelf zijn. Als je kindje pas geboren is prijst bijna iedereen je borstvoeding aan, het is knap, ze geven je respect, ze laten je trots voelen!
Met een maand of drie wordt het verhaal al anders. Wil je toch niet de fles gaan geven? Heb je nog wel genoeg melk? Slaapt je kindje al door? Genoeg vragen omdat de meesten het anders doen.
Na zes maanden begin ik echt buiten de boot te vallen en word ik ‘anders’: ik geeft grote stukken vers eten, of prakt dit. Ik geeft vers fruit, maar geen pyjamapapje en het ergste in het verhaal ik geef nóg borstvoeding!
Nu besluipt me een periode vol onbegrip, want waarom kies ik hier in hemelsnaam voor? Onder mijn medemoeders is de discussie gestart wanneer je het beste kan overstappen op melk twee. Bemoei je er maar niet mee want ondanks dat ik zeg ‘dat maakt toch niet uit’, heb ik er geen verstand van. Ik val buiten de boot in mijn denken en mijn doen.
Hoe ouder mijn kindje wordt hoe meer vragen. Ik probeerde uit te leggen dat mijn zoon ondanks pre-logopedie niet uit een fles kan drinken. Ik geef met alle liefde borstvoeding dat terzijde anders wakker je discussies aan. Moeders, mensen begrijpen niet dat ik die standaarddiscussie over wat beter is spuugzat ben!
In de loop van de tijd komt de vraag: welke melk na het eerste jaar? Wees dan maar eerlijk in een groep waar je buiten valt. Toch heb ik er voor gekozen eerlijk te zijn. Ik ga na het eerste jaar door met borstvoeding! Geen reden geen gevoel. Zei alleen dat ik mijn dochter óók tot twee jaar en drie maanden heb gevoed.
Het is niets om je voor te schamen, zei één lieve moeder die geïnteresseerd naar meer info vroeg. Na mijn woorden: ‘vele moeders kijken naar cijfers, naar cc’s en ml’s’ en ‘als cb’s niet zulke domme adviezen gaven en andere niet pro-instanties en hun natuurlijke instinct volgden, gaat er weinig mis’.
Ik dacht dat ik hiermee niets fouts had gezegd, maar het deed de das om. Ik kreeg een waterval van verwijten, omdat zij zich aangevallen voelen.
En ik, ik ben zeer verdrietig naar bed gegaan. Ik kan nergens open zijn over wie ik ben.
Want ik ben een borstvoedingmoeder van twee prachtkindjes waarvan ik er eentje 2,3 jaar heb gevoed en waarvan ik de ander nu 8,5 maand voed.
Nikita