Na het lezen van het boek Borstvoeding begrijp ik eindelijk wat er vijf jaar geleden mis ging bij het voeden van mijn dochter.
Met mijn 23 jaren was ik een jonge en enthousiaste moeder en natuurlijk ging ik borstvoeding geven. Waar had ik anders borsten voor? Liefst minimaal een jaar.
Na de geboorte (die prima verliep) werd ons geen moment rust gegund. Mijn meisje moest gemeten, gewogen en getest worden. Dat ze misselijk was door het inslikken van vruchtwater, betekende dat ze nog even geen interesse in de borst toonde.
Toen ik dat na een uur bezorgd aangaf (ze lag inmiddels weer bij me) duwde de kraamhulp haar hardhandig in mijn borst met de opmerking ‘Oh ik zie het al, alweer een borstweigeraar.’ Waarna ze binnen een half uur vertrok (ze moest haar kinderen van school halen). Alleen en met een meisje dat nu wel begon te smakken belde mijn man een ervaren borstvoedingsvriendin. Zij kwam langs en hielp me aanleggen. En Lisa dronk! En goed ook!
Ik had me nauwelijks op borstvoeding ingelezen, behalve de folders die we van de verloskundige en de kraanzorg hadden gekregen.
Hier stond in dat ik om de drie uur moest voeden.
Toen mijn meisje in de kraamweek aangaf vaker te willen drinken kreeg ik te horen: ‘Nee hoor, ze moet een ritme ontwikkelen. Niet verwennen.’ En tsja, wist ik veel. 23 lentes jong en erg naïef in het moederschap gestapt. Ik durfde ze niet tegen te spreken, zij waren de experts toch?
Na de kraamweek wilde Lisa clusteren. Bang dat ik te weinig melk had belde ik met een mevrouw van de borstvoedingsvereniging. Zij stelde me gerust dat dit normaal was en ik het vooral moest laten gebeuren. Na twee dagen werd het minder en ging ik weer op de klok voeden.
Vier en een halve maand ging het geweldig. Lisa groeide goed, de borstvoeding verliep prima en iedereen was tevreden. En toen ging het mis. Het overlijden van mijn oma (die meer mama voor me was dan oma) hakte er flink in.
Daarna werd ik ziek. Hele zware griep en longontsteking. Ik moest medicijnen en moest daarom twee weken stoppen met voeden.
Ik kolfde als een gek, maar kon de teruglopende productie niet bijbenen. Aan het einde van de twee weken werd ik ook nog eens ongesteld.
Ik probeerde Lisa weer aan te leggen, maar ze wilde niet. De fles dronk zoveel makkelijker.
Ik heb het nog twee weken geprobeerd, inmiddels moest ik ook weer gaan werken. Daar zat ik te kolven in het archief van de school. Met steeds minder productie.
Uiteindelijk heeft Lisa 6,5 maand borstvoeding (uit de vriezer) gehad. Maar al met 5,5 maand was mijn melk opgedroogd.
Achteraf ben ik informatie gaan zoeken. Las op borstvoeding.com dat ik prima met die medicijnen had kunnen blijven voeden.
Waar het nou is misgegaan?
Verkeerde adviezen? Misschien.
Professionals die van toeten nog blazen wisten? Wellicht.
Maar met name dat ik me niet had ingelezen. Als ik dat had gedaan, dan had ik zoveel sterker gestaan. Me zoveel minder wijs laten maken.
Dan had ik geweten dat op de klok voeden onzin is en nadelig voor latere maanden. Dan had ik geweten dat de kleine na de geboorte ongestoord bij me had moeten liggen.
Inmiddels ben ik 31 weken in verwachting van ons tweede kindje. Ik heb de hele website van borstvoeding.com zo’n beetje uit m’n hoofd geleerd. Ook het boek borstvoeding heb ik gelezen en mijn ‘kraamweekplan’ ligt klaar.
De telefoonnummers van lactatiekundigen zijn genoteerd.
Voeden op verzoek dit keer. Co-slapen dit keer en vooral na de geboorte mij en m’n kind de eerste twee uur met rust laten.
Ik wil minimaal een jaar voeden. En ik ga er met zoveel meer vertrouwen en zoveel minder naïviteit in.
Lieve zwangere vrouwen, lees je in! Het garandeert geen perfecte probleemloze borstvoedingstijd. Maar je weet tenminste waar je het over hebt en wanneer anderen je onzin verkopen.
Daphne