Op 7 februari 2013 werd onze eerste mooie meisje Fenna gehaald via een keizersnede.
Omdat ze vroeg in de ochtend was geboren om 06:33, was de verkoeverkamer nog dicht dus moest ik naar de IC vanwege de ruggenprik. Mijn man Tim en Fenna mochten daar niet naar toe. Na anderhalf uur werd ik weer naar de kraamafdeling gebracht. Toen werd Fenna gelijk bij me gelegd en probeerde ik haar gelijk aan te leggen. In het begin was dat best lastig. Het lijkt zo makkelijk.
Uiteindelijk is het me dan toch gelukt omdat ik er een lactatiekundige er bij heb gehaald. Zij had goede tips voor me.
Ik dacht altijd na drie maanden stop ik en daarna dacht ik na een half jaar stop ik en daarna dacht ik na een jaar stop ik. Maar na dat Fenna 1 jaar oud was dacht ik: Ik zie het wel, Fenna vond de borst nog zo lekker dat ik dacht ik ben niet degene die beslist om te stoppen, dat is Fenna. En zo ging ik nog een tijdje door.
Ze noemde het drinken bij mij ‘Koeka’. Dit had ze zelf verzonnen en het gewoon drinken noemde ze drinken.
Toen Fenna anderhalf was, werd ik zwanger van de tweede. Fenna heeft toen tot 17 weken doorgedronken. Daarna werd de melk zout en werd het heel weinig en stopte het.
Ik weet nog dat ik het erg jammer vond. Ik wilde zo graag tandem voeden.
Toen ik 28 weken zwanger was, kwam er weer wat op gang van de melk.
Het leek wel als of Fenna dat geroken heeft: ineens zij ze koeka en trok m’n shirt omlaag en ging weer drinken. En dat heeft ze vol gehouden.Â
Ik was zo blij!
Het rare was dat ik me in m’n zwangerschap heel veel schuldig heb gevoeld tegen over Fenna en waarom weet ik niet m’n man had hetzelfde. Het had niks te maken met de zwangerschap want we waren juist erg blij dat we een zoon erbij kregen. Het ging ook wat slechter met Fenna.
Ze ging ineens slechter lopen, was ook veel moe en ging nog altijd graag bij mij in de draagdoek. Dat heb ik tot een dag voor dat m’n zoontje werd geboren vol gehouden; dat vonden we allebei erg fijn.
Anderhalve maand voor dat m’n zoontje werd geboren, kon Fenna van slecht lopen ineens helemaal niet lopen. Zag erg bleek in haar gezichtje en werd zelfs minder actief.
We waren al een paar keer bij de huisarts geweest en naar het ziekenhuis voor een echo van d’r heupen. Er was een kleine verdikking te zien, een ontsteking die met rust over moest gaan.
Het werd inderdaad even beter maar daarna kon ze af en toe niet lopen.Â
De dag voor dat onze zoon werd geboren, was Fenna weer niet lekker en lag Fenna ‘s nachts terwijl ik beginnende weeën had met 40 graden koorts naast ons in bed. De volgende ochtend was die koorts weg en zetten de weeën door en de nacht daarop werd onze zoon Jelte met een mooie vriendelijke keizersnede geboren op 16 februari 2015.
Dit keer werd ik niet gescheiden van m’n man en kind maar gingen we naar een aparte verkoeverkamer daar kon ik Jelte gelijk aanleggen en het was een natuurtalentje. Met aanhappen ging super goed. Om negen uur kwam Fenna met m’n schoonouders. Toen heb ik gelijk voor het eerst hen tegelijk gevoed. Mijn wens was toch gelukt. Na twee dagen mochten we naar huis.
Maar voor dat ik naar huis mocht, kwam er een hoofd van de verpleging en vertelde me dat ik niet moest gaan tandem voeden omdat Jelte dan te weinig voedingsstoffen zou krijgen. Maar ik hield vol dat ik er mee door zou gaan en zei dat het niet waar was wat zij beweerde.
Ik was zo kwaad maar voelde me oh zo sterk dat ik het zelf wel beter wist.
De borstvoeding ging super en het tandemvoeden ook.
En na week kraamtijd gehad te hebben ging het slecht met Fenna. Ze zag nu geel en had geen energie meer.
Mijn man ging met haar naar de huisarts op 23 februari 2015. Ze moest bloed prikken en om twee uur in de middag kreeg ik een telefoontje dat de bloedwaarden niet goed waren. We moesten voor verdere uitleg naar het ziekenhuis waar een week terug Jelte was geboren.
Dat we bij het ziekenhuis aankwamen dacht ik meteen het zal toch geen leukemie zijn! Ik raakte lichtelijk in paniek maar ik zei verder niks tegen Tim.
Dat we op de kinderafdeling kwamen, werden we ontvangen in een kamertje met drie artsen en daar werd mijn gevoel bevestigd: Fenna had leukemie.
Onze wereld stortte letterlijk in. Ik werd samen met Fenna afgevoerd met een ambulance naar het AMC in Amsterdam. Tim z’n ouders kwamen met Tim en Jelte achter de ambulance aan.
Toen we de afdeling opkwamen zag ik gelijk een kindje zonder haar met een infuus paal… erg confronterend. Ik kon het niet geloven.
De oncoloog vertelde ons dat leukemie all variant goed te behandelen was. Maar welke gradatie het zou zijn, zouden we pas na drie maanden doormiddel van een beenmergpunctie onder narcose te horen krijgen. Het bleek toen leukemie all medium risk te zijn.
Mijn eerste vraag was mag ik door gaan met borstvoeding. De oncoloog zei dat er niks beter was haar te geven dan dat. Daar was ik erg blij mee
Omdat ik zes weken niet mocht tillen vanwege de keizersnee mochten we met z’n viertjes op een gezinskamer na die zes weken moest Tim in het Ronald mc Donald huis naast het ziekenhuis. Ik sliep in een volwassen bed met de kinderen en Tim op een slaapbank.
In dit ziekenhuis keek niemand op dat ik tandem voedde; het kwam wel vaker voor. Ik dacht wat een verschil qua kennis over borstvoeding met het ziekenhuis in Alkmaar.
Na een week kreeg Fenna een port a cat in haar schouder. Het is een kastje waar de chemo door loopt als ze een kuur moest.
Twee weken later had Fenna mucocitis van mond tot kont: bijwerking van de chemo en candida en Jelte en ik hadden ook last van spruw, maar bij Fenna van mond tot kont:
ze kon niet eten, praten, drinken…
Ze lag alleen maar te slapen er was even sprake van stoppen met de borstvoeding omdat we de candida niet onder controle kregen. Een arts kwam dat doodleuk vertellen om het af te bouwen bij Fenna omdat de candida te gevaarlijk was voor Fenna want ze had een zeer lage weerstand. Er werd gezegd dat ze er na het weekend op terug zouden komen.
En na het weekend kwam onze oncoloog vertellen dat we door mochten gaan met de borstvoeding en Fenna sterkere medicatie zou krijgen tegen de candida. Het was wel even een rare gedachten ik mag door gaan met de borstvoeding maar dan krijgt Fenna sterkere medicatie.
Maar goed beter iets dan niets.
Ook Jelte en ik werden met medicatie behandeld tegen de spruw. Ik ging kolven en die melk kreeg Fenna via de neussonde.
Een uur na dat de melk ingelopen was, ging ze recht op zitten voor het eerst na twee en halve week slap op bed gelegen te hebben zat ze recht op!
Wondermelk!
Na een maand kon Fenna weer bij mij drinken. We zijn nu een jaar verder en de behandeling loopt nog. Fenna krijgt nu elke dag een chemo drankje via de neussonde en wekelijks een onderhoudende chemo shot en om de twee weken een extra shot chemo. En Dexamethason, deze is zes keer zo sterk als prednison. Dit krijgt ze om de drie weken tot einde behandeling volgend jaar.
Fenna drinkt dan erg veel bij mij in zo een prednisonweek en Jelte ook want die heeft door het vele drinken van Fenna een regelweek.
Maar dat geeft niet.
Ik hou vol, ik heb nooit meer aan stoppen gedacht.
Bij chemo is er een bijwerking dat je ontlasting kan verstoppen. En daar hebben de meeste kindjes last van maar bij Fenna gaat dat goed door de borstvoeding geen laxeer middel nodig.
En omdat de smaak van proeven ook weg is door de chemo, eet ze weinig en dan moeten de meeste kinderen aan de sondevoeding.
Fenna eet niet veel maar drinkt wel veel bij me en blijft erg goed op gewicht zelfs.
Ik ben zo blij dat ik er mee ben door gegaan.
En trots op mezelf dat het zo goed gaat zelfs in de stress tijd is mijn melk op peil gebleven.
Fenna moet nog tot 1 maart 2017 wekelijks chemo en dan is ze klaar.
Ruim 85 procent geneest en komt de leukemie all medium risk niet meer terug. En daar gaan we voor en ik weet zeker dat mijn moedermelk daar ook bij geholpen heeft.
Dat was mijn verhaal
Groetjes Susanne
PS Fenna is op Facebook te vinden als kanjer Fenna.
- Reageren? Dat kan op de Facebookpagina van Kenniscentrum Borstvoeding
- Heb jij ook een belangrijk verhaal? Kijk hier en schrijf ons jouw verhaal!
- Bereid je voor op borstvoeding en lees hier alles over borstvoeding.