Met een kleintje van tien maanden op vakantie naar Kenia. Mijn eerste gedachte was: gelukkig geef ik nog borstvoeding dus ik zit daar niet te hannesen met flesjes en vervuild drinkwater. Maar toen we in september bij de GGD waren was de eerste reactie al meteen: ‘Ja, ik denk dat het met inenten wel een probleem wordt als u borstvoeding geeft.’ ‘Weet u zeker dat u daar mee door wil gaan?’
Daar was ik natuurlijk wel verbaasd over, want het heeft zoveel voordelen in de tropen. Het lest de dorst veel beter dan water, je hoeft geen flesjes uit te koken in je hotelkamer, je hebt geen daar natuurlijk ook geen drinkwater uit de kraan, dus ook niet voor het aanmaken van melk, je hoeft geen theedoeken mee te nemen, enz enz enz.
Uiteindelijk was het met de inentingen toch geen probleem (Gele koorts, hepatites A en DTP), wel met de malariatabletten.
‘Weet u zeker dat u dan wel borstvoeding wil geven?’
Weer was ik verbaasd. Zouden ze niet zoiets moeten zeggen als: ‘Wat een verstandige keuze van u om zolang borstvoeding te blijven geven.’?
Ik heb Malerone voorgeschreven gekregen. Dat moest kunnen met borstvoeding. Onze kleine kreeg Lariam. Ik besloot toch even contact op te nemen met mijn schoonzus in Groningen. Zij geeft ook borstvoeding en moest indertijd juist stoppen als ze Malerone ging slikken.
Uiteindelijk besloten we maar helemaal geen tabletten te nemen omdat het gebied ‘groen gebied’ is. Dat wil zeggen dat er nauwelijks malaria voorkomt. De GGD geeft hierover andere informatie dan de Travalclinic. Dat komt omdat de GGD alleen kijkt wat er in een land aan ziektes voorkomt en de Travelclinic kijkt vooral naar wat er in een bepaald gebied voorkomt.
Na drie maanden voorbereiden was het eindelijk zover. Op naar Kenia. Een prachtig land, leuk hotel en lieve mensen! Maar na een goede week ging onze kleine steeds slechter eten.
Uiteindelijk at ze niets meer behalve borstvoeding. Ik maakte me best zorgen toen er ook koorts bij kwam. Ik voedde hem inmiddels volledig door middel van moedermelk. Op een gegeven moment werd hij steeds suffer en reageerde hij nauwelijks meer. Omdat hij steeds slechter werd bezochten we een arts. Diep van binnen was ik bang dat het misschien toch malaria zou zijn. Maar bij die suggestie keek de arts gelukkig alsof ik echt iets heel vreemds zei. Hij kon zich niet voorstellen dat hij malaria zou hebben, maar als ik daar rustig van zou worden wilde hij wel even een testje doen. Een snelle test wees uit dat het inderdaad geen malaria was.
Een heftige keelontsteking, oorontsteking en verkouden dat was het wel. Tja, ook in een tropisch land kan je kennelijk verkouden zijn! Gelukkig geen tropenziekte dus! Het enige wat we konden doen was de koorts bedwingen en hem veel borstvoeding geven. Zelden was ik zo blij dat ik hem dat kon geven! En steeds weer denk ik met verbazing aan onze consulten bij de GGD waar ze me geen enkele keer hebben gezegd dat het een verstandige keuze was om te blijven voeden!
Mirella