Onderstaande zegt eigenlijk genoeg. Ik heb dit gisteren geschreven en gepost op het borstvoedingsprikbord van Startpagina. De foto’s zijn genomen toen ze twee maanden oud was. Nog wel even een kleine toevoeging: met het kolven ben ik nog niet klaar. Volgende week begint de Nijmeegse-vierdaagse, en die ga ik (weer) lopen. Kolf gaat dus lekker mee 😉
Het is nu vrijdag, drie uur. Lieve is 1 jaar, twee weken en vijf dagen. Al die tijd krijgt ze al borstvoeding, een pluimpje waard in deze tijd. Tsja, en sinds ze ruim 3,5 maand oud is, ben ik weer aan het werk. Eerst lekker maar voor twee dagen, sinds 1 februari weer voor de volle 28 uur per week. En ja, als je volledig borstvoeding geeft, hoort kolven daar gewoon bij. Twee, soms drie keer per dag met mijn rode kolf-deur-hanger naar de EHBO-ruimte of soms het niet-in-gebruik-zijnde invalidentoilet, me lekker een half uurtje terugtrekken. Vanwege mogelijke calamiteiten natuurlijk wel even laten weten waar ik ben.
Wettelijk gezien heb je recht op voedingsverlof tot je kindje negen maanden oud is. Maar toen die magische negenmaanden-grens in zicht kwam, wilde ik nog niet stoppen met kolven. Dus ik naar mijn -zeer alleenstaande, zeer man-van-mars zijnde- supervisor, met het verzoek of ik werkdagelijks een beetje vakantietijd mocht opnemen om toch aansluitend op mijn verplichte korte pauzes te kunnen kolven. Na een zeer ongemakkelijk gesprek omdat hij niet snapte waarom ik nou juist rond elf en drie uur moest kolven -koeien worden toch ook maar twee keer per dag gemolken- kreeg ik uiteindelijk toestemming om dit tot aan mijn vakantie te doen.
Vanaf vijf uur heb ik drie weken vakantie.
En zo zit ik dus voor het laatst te kolven op mijn werk, afscheid dus van deze ruimte, afscheid van het kolven-op-het-werk. Vanochtend voor het laatst mijn kolftasje ingepakt, voor het laatst het ding aan de fiets gehangen. Echt mijn laatste keer. Een volgend kindje zal er niet komen.
Vond ik het leuk, dat kolven? Nah, het is niet mijn favoriete bezigheid, maar dat is tandenpoetsen ook niet. Het is wel allebei goed, het hoort er gewoon bij.
Vond mijn kindje het leuk dat ik voor haar ging kolven? Toen ik het tegelijk met het voeden deed was het wel erg interessant.
En wat vond papa ervan? Die was vanmorgen erg verbaasd dat ik zei dat ik na mijn vakantie niet weer terug ga kolven op het werk. Dus die staat er ook erg achter.
Maar… bij lange na geen afscheid van de borstvoeding hoor! Daar zijn we ‘pas’ mee begonnen, als het aan mij ligt zijn we nog niet eens halverwege! Grote zus heeft het ruim dertig maanden gehad.
Zo, nu krijg ik er niets meer uit, er zit 180 in de fles. Zometeen voor het laatst de kolf afspoelen, flesje in de tas en de deur achter me dichttrekken. En dan ook meteen maar afscheid nemen van mijn mooie rooie deurhanger: die geef ik door aan mijn collega die net terug is van verlof en ook kolft…
Marguerite