Op 23 september werd ik, na een laatste hectische zwangere periode, een hel van een bevalling en uiteindelijk een spoedkeizersnee, moeder van een prachtige zoon.
Ik wilde graag borstvoeding geven en hij bleek, in tegenstelling tot het natuurlijk bevallen, een natuurtalent. Wat een kerel! Ik had bedacht om zeker drie maanden borstvoeding te geven en daarna wilde ik graag ‘s morgens en ‘s avonds blijven geven, tenminste als het allemaal zou lukken.
Een mooi plan.
Maar het liep anders.
Mijn ventje had een wat lastige start. Hij zag geel en moest terug naar het ziekenhuis. Gelukkig bleek het mee te vallen. Maar hij spuugde wel erg veel. Na zes weken gingen we naar de kinderarts in verband met het vele spugen. Zij adviseerde alle melk afkolven en er johannesbroodpitmeel bij doen. En ze vond dat hij wel erg zwaar was, dus moest hij op dieet. En dat kon dan toch mooi, omdat hij dan de gekolfde melk in de fles zou krijgen.
Dit werden twee verschrikkelijke dagen. Om de tweeënhalf uur kolven, kind voeden en hij huilde nu erg veel (omdat hij dus te weinig voeding kreeg). Zo zat ik in tranen te kolven en mijn mannetje heen en weer te wiegen met mijn voet tegen de kinderwagen.
Dit wilde ik niet!
Dan maar stoppen.
Via het ziekenhuis kwam ik in contact met lactatiekundige Ingrid van Lierop en zij ging mij helpen met stoppen. Ze was erg aardig en als dit is wat ik wilde zou zij mij zo goed mogelijk ondersteunen. Dit deed ze ook. Ik mocht haar altijd bellen als er iets was en het stoppen verliep prima.
Maar mijn kleine kereltje kon ineens bijna niet meer poepen.
Ik werd boos. Boos op mezelf omdat ik gestopt was met een voor hem hele goede voeding, waar hij toch prima op kon poepen. Maar ook boos op kinderarts, want ik vond het toch ook echt een beetje haar schuld. En dus weer boos op mezelf, omdat ik zelf geen standpunt in had genomen en voor mijn jongetje en voor mezelf had gekozen (maar ja, net voor ‘t eerst zes weken moeder…. dan heb je ook nog niet de wijsheid in pacht).
Ik wilde weer borstvoeding gaan geven. Dus ik de lactatiekundige weer opgebeld en het verhaal uitgelegd. Natuurlijk kwam ze me helpen, deze fantastische vrouw.
Met haar geweldige ondersteuning en het slikken van domperidon is het me in zes weken tijd gelukt om de borstvoeding weer helemaal op gang te brengen. Het was best pittig, maar mijn ventje poepte weer als vanouds en ik gaf weer lekker voeding op verzoek. Wat fijn!
Mijn kleine kereltje weer helemaal gelukkig! En ik ook.
Hij heeft dik zeven maanden bijna volledige borstvoeding gekregen, tot de voeding erg begon terug te lopen.
Inmiddels is hij elf maanden en geef ik nog één voeding, ‘s morgens. En elke ochtend is het nog steeds genieten. Zowel voor hem als voor mij. Ik moet wel zeggen dat het mij zonder deze vakvrouw nooit was gelukt.
En mocht er nog een nummer twee komen… dan weet ik wel hoe ik het ga doen. Ik weet wie ik kan bellen als er iets nodig is.
- Geschreven door Karin. Het verhaal speelt zich af in Eindhoven.
- Lactatiekundige nodig? Kijk hier!
- Reageren? Dat kan op de Facebookpagina van Kenniscentrum Borstvoeding
- Heb jij ook een belangrijk verhaal? Kijk hier en schrijf ons over je zieleroerselen!
- Bereid je voor op borstvoeding en lees hier alles over borstvoeding.