Mijn dochter Mikki is net 1 jaar en ik geef borstvoeding. Ik ben van plan om dit nog lang te gaan doen, totdat zij het zelf niet meer wil. Ik had dit van tevoren ook niet gedacht, maar als je er eenmaal mee bezig bent geeft het zoveel voordelen. Stiekem ben ik er best trots op, want ik had niet zo’n goede start.
Eekhoorn! Toen ik zwanger was zag ik een romantisch beeld voor me bij het voeden van je kind. Lekker zacht, teder… ik kon niet wachten tot het zover was! Dus vol verwachting legde ik Mikki de dag na de keizersnede aan. Ik schrok me rot! Het leek wel of een eekhoorn in mijn tepel beet en er vervolgens knetterhard op ging knabbelen! Waarom vertelt niemand dit van tevoren?
Ideale zuignap
Volgens de kraamhulpen in het ziekenhuis, mijn eigen kraamhulp en de verloskundige hapte Mikki echter goed aan en zou de pijn vanzelf over gaan. Daarnaast had ik ‘de ideale tepel’ (lees grote zuignap). Bij sommige vrouwen was het gewoon wat gevoeliger…ik zou er vanzelf aan wennen. Ik moest steeds kolven na een voeding om de melkproductie op te krikken. Ik was dus de hele dag bezig met kolven en voeden, maar dit deed ik graag om het goed op gang te krijgen.
De dagen erop gilde en vloekte ik telkens als ik Mikki aanlegde. Het zweet brak me uit… mijn benen gingen alle kanten op (en dat met een keizersnede). De pijn was vooral bij mijn linkerborst. De vierde nacht gilde ik zelfs dat ik er mee kapte, dikke tranen van verdriet. Gelukkig zei mijn man dat je dat soort beslissingen niet midden in de nacht neemt.
Lactatiekundige
De volgende dag kon ik weer helder denken en besloot ik toch om door te gaan. De pijn werd echter steeds erger. Na twee weken opperde iemand van mijn zwangerschapsgym (we hebben een whatsappgroep dat is uitgegroeid tot een uitwisseling van vragen, tips en klaaggezang) dat het misschien een goed idee was om naar een lactatiekundige te gaan. Een lactatiekundige is een specialist op het gebied van borstvoeding. Ik was er nogal sceptisch over, want Mikki hapte toch goed en ik had de ideale zuignap…
Ik ben toch maar gegaan. Leontien heet ze. En wat een verademing want ze had direct door wat er mis was. Mikki hapte niet goed aan, ze slurpte mijn tepel naar binnen. Daarna ging ze lekker hard op mijn tepel knabbelen. Dus mijn vergelijking met een eekhoorn begreep Leontien maar al te goed.
Slagroomtuit en mummy
Leontien gaf me veel tips en trucjes waardoor Mikki goed zou leren aanhappen. Ik moest mijn borst onder andere als een slagroomtuit bij elkaar knijpen en dan Mikki er ‘opgooien’. En als Mikki erg maaide met haar armpjes (wat ze continue deed) kon ik haar als een mummy inwikkelen in een hydrofieldoek.
Vol goede moed begon ik na mijn bezoek aan Leontien aan een voeding. Oh man, het lukte me helemaal niet, ik brulde alles bij elkaar. Mijn beste vriendin kwam op bezoek en trof me aan tussen een hele berg snotdoeken. Mijn man zei toen: ‘We stoppen een dagje, je gaat alleen kolven en dan geven we wel een fles moedermelk’. Heerlijk zo’n begripvolle man.
Die pauze heeft me goed gedaan, ‘s nachts had ik zowaar zin om haar weer te voeden met de borst. En inderdaad, na een paar dagen flink oefenen kon Mikki goed aanhappen en werd de pijn steeds minder. Ik hoefde Mikki na een tijd zelfs niet meer als een mummy in te wikkelen.
Een jaar later
Mijn dochter Mikki is net 1 jaar en ik geef nog steeds borstvoeding, ik voed op verzoek. Ik heb absoluut geen pijn meer bij het voeden. Ik ben echt pro-borstvoeding geworden, ik geef Mikki overal de borst en blijf borstvoeding tegenover iedereen promoten. Wel ga ik met haar apart zitten op een drukke verjaardag bijvoorbeeld. Niet omdat ik me schaam, maar omdat Mikki dan snel afgeleid is. Als we met z’n tweeën zijn drinkt ze goed. Als ik werk kolf ik twee keer per dag. Deze flesjes geef ik dan aan mijn moeder en schoonmoeder die oppassen. Gemiddeld drinkt Mikki vijf keer per dag, soms met wat slokjes tussendoor. Ik merk dat ze langzaam naar vier keer gaat, want soms wil ze ‘s middags niet drinken bij mij als ze fruit heeft gegeten en water heeft gedronken. Dit is natuurlijk ook goed, het is een natuurlijk proces dat ze minder de borst wil. Ik geef ook nog een nachtvoeding, ik maak Mikki altijd rond middernacht wakker voor een laatste voeding.
Rapley/Kleintjesmethode
Vast voedsel geef ik Mikki volgens de Rapley/Kleintjesmethode. Beide methodes komen neer op het bieden van hele stukken eten aan je baby in plaats van gepureerd eten. Je kind eet dan zelfstandig, je voert dus niet. Ze krijgt vast voedsel sinds ze zes maanden is. Ze eet gemiddeld 2 tot 3 boterhammen per dag, 2 tot 3 stuks fruit en avondeten (als ze dat lekker vindt eet ze er goed van. Soms eet ze weinig of niet als ze geen zin heeft, moe is of het niet lekker vindt). Ik geef haar als toetje iedere dag Griekse kwark (en vaak ook fruit). Ik geef haar het lepeltje, deze stopt ze dan zelf in de mond en geeft ze het netjes terug (soms gooit ze ermee in de lucht). Ze krijgt ook vaak roerei en af en toe bananeneierenpannenkoekjes.
We hebben vier eetmomenten per dag: ontbijt, lunch, fruit in de middag en avondeten. Ik geef naast het fruit geen andere tussendoortjes zoals koekjes. Natuurlijk mag ze wel meesmikkelen van een gebakje of een ijsje, ik ben niet anti-suiker.
Ander drinken
Sinds drie weken geef ik Mikki ook water, bij de lunch, het avondeten en ‘s middags staat een bekertje water op de tafel die ze continue kan pakken. Maar vaak wil ze tussendoor ook wel een paar slokjes moedermelk bij mij. Ze drinkt gemiddeld schat ik 150 ml water per dag en voor de rest dus nog moedermelk. Ik geef haar ook veel sappig fruit, zoals mandarijntjes en peer. Binnenkort wil ik haar ook rooibosthee geven, hierin zit geen cafeïne. Ik heb een biologische variant gekocht met een sinaasappelsmaak, aangezien ze dol is mandarijntjes schat ik zo in dat ze rooibosthee met sinaasappelsmaak ook heel lekker zal vinden.
Ga je door tot ze 4 jaar is?
Deze vraag krijg ik steeds vaker te horen. Mijn antwoord luidt dan: ‘Ik hoop minimaal tot ze twee jaar is! Of ze moet zelf eerder niet meer willen’. En ja, dat is heel normaal: de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) adviseert ook 2 jaar. En weet je, als ze na 2 jaar nog steeds wil, wie weet! Ik zeg nooit nooit! (eigenlijk weet ik dat al: gewoon doorgaan!)
Groetjes Bianca, 32 jaar en moeder van Mikki (net 1 jaar)
p.s.: Op mijn blog www.dotjes.net schrijf ik veel artikelen over borstvoeding en de Rapley/Kleintjesmethode. Het is een hobbyblog, geen commerciële blog. Lees je mee?
- Reageren? Dat kan op de Facebookpagina van Kenniscentrum Borstvoeding
- Heb jij ook een belangrijk verhaal? Kijk hier en schrijf ons over je zieleroerselen!
- Bereid je voor op borstvoeding en lees hier alles over borstvoeding.