Mijn ervaring met lip- en tongriem

verhaal-350-1.jpgHierbij mijn ervaring met het klieven van zowel tong- als lipriem. Mijn dochter wordt met 38 weken gehaald middels keizersnede (in verband met complicaties van een vorige zwangerschap) en wordt binnen het uur aan de borst gelegd. Ik merk vrijwel meteen dat ze wel wil, maar net als haar broer aan de tepel hangt en niet een grote hap neemt. Ook voel ik haar tong langs mijn tepels raspen, au!
Omdat ik in mijn zwangerschap al moedermelk voorkolfde in verband met verwachte prematuriteit, kwam de productie goed op gang. Iets te goed zelfs een enorme overproductie volgde wat het aanleggen nog moeilijker en het drinken pijnlijker maakte. Ik liet een lactatiekundige komen die vrijwel meteen de diagnose te korte en te strakke tong- en lipriem stelde en de door mij gevreesde maar wel bekende spruw.

verhaal-350-2.jpgMet acht dagen werd zij geknipt in Drachten door de kno arts. Ik vond het verschrikkelijk. Veel bloed en daarna wilde mijn dochter niet meer aan de borst. Ik schoot in de stress en onze toch wel zeer jonge onervaren kraamhulp nog meer… Er werd per direct een kolf gehaald. Enigszins overbodig als zij meer op de hoogte was geweest over een frenulotomie.
Mijn tip: zorg dat je kindje paracetamol heeft gehad en dat je het formulier nazorg frenulotomie leest en het filmpje ziet!
Ondanks dat ik zelf huisarts ben, was ik niet bekend met problemen rondom borstvoeding en het klieven deed ik vroeger notabene zelf.

Door de drukte, de spruw (na Nystatine, Gentiaan Violet en door mijzelf voorgeschreven Fluconazolkuur uiteindelijk langdurig genezen) en de angst voor het verpesten van mijn dochter’s haar hechting, masseerden wij niet of amper.

Een borstontsteking volgde en steeds kortere voedingsperiodes met boeren, hikken en refluxklachten. Dochterlief kwam steevast dag en nacht om de 2,5 uur. Ik trok het niet meer.

Na acht weken kwam de lactatiekundige weer en wat ik vreesde klopte… Lip- en tongriem zaten weer vast. Omdat ik erg tegen het opnieuw klieven opzag, besloten we eerst bodywork te doen om haar motorische drinkvaardigheden te verbeteren. Dit hielp iets maar niet afdoende. Uiteindelijk werd bij dertien weken mijn dochter opnieuw geholpen, ditmaal met paracetamol en huilde ze harder dan ooit… en ik ook…

Maar… Vrijwel meteen dezelfde nacht na het eerst pertinent weigeren van de borst, dronk ze langer en effectiever aan de borst. Ze begon zo waar een paar uur door te slapen en hikte en boerde minder. Wat een opluchting!
En dit keer masseren we wel. Zij huilt steevast bij het oefenen en masseren en het wondje ziet er alles behalve mooi diamantvormig uit, maar het voeden gaat beter.

verhaal-350-3.jpgIk ben huisarts en ik steek enorm veel op van mijn borstvoedingsperikelen. Had ik dit allemaal maar eerder geweten, want bij wat kleine testjes door onze lactatiekundige zien we meteen dat onze zoon ook een te korte tong- en lipriem heeft. Helaas vier jaar te laat en toentertijd niet erkent door een andere lactatiekundige. Bij onze zoon volgde op het stoppen met borstvoeding na 2,5 week, een jaar van ernstige koemelkallergie en veel voedingsproblemen. Had ik toen maar geweten hoe spruw zich kon uiten en dat bij een candida gevoelig persoon als ik de gewone middeltjes niet werken en je ‘gewoon’ Fluconazol nodig hebt. En de riempjes…

Ik hoop onze dochter nog heel lang te mogen voeden en dat dit keer het effect van de frenulotomie echt aanhoudt.
In mijn vak neem ik dit allemaal mee!

Naschrift…

Helaas blijkt haar tongriem na de tweede keer knippen nog steeds te strak en verliest ze steeds weer het vacuüm. Ook heb ik alweer spruw… heel toevallig ook weer na de ingreep. Toeval of niet?
Het gekke is dat we na drie ontzettend succesvolle dagen en nachten na het tweede keer klieven dus, nu weer een onrustige baby hebben aan de borst en dus spruw. Bij haar zie je niets, maar ik merk het aan het klakken en onrustig drinken en bij mijzelf aan steken en pijnlijke tepels. Nu alweer drie dagen Fluconazol maar helaas nog niet geheel klachtenvrij. 

Hermien