Lotte en Sanne zijn geboren bij 28 weken zwangerschap

verhaal-353-1.jpgZonder twijfel begon ik melk te kolven. Dat was niet makkelijk. Na een doosje domperidon gebruikt te hebben kreeg ik genoeg melk. Zoveel dat ik ook heb kunnen doneren voor een ander kindje want mijn meiden dronken maar de helft van wat ik had.
Weken van oefenen gingen voorbij. Ik wilde ze zo graag aan de borst. Ik wilde weten hoe dat voelde. In het ziekenhuis kregen ze de fles en de rest per sonde. Ik voedde ze twee keer op een dag.
Tenminste als Lotte en Sanne bereid waren. Er waren dagen dat ik het niet zag zitten. Maar met hulp van de lactatiekundige, die iedere week een keer langs kwam om me te helpen tegelijk te leren voeden, is het gelukt.
Ik heb vol gehouden. Met sondevoeding kwamen mijn meisjes thuis. Na een maandje van fles, sonde en nakolven had ik ze volledig aan de borst. Ze dronken zelfs beter uit de borst dan fles. Nu konden ze namelijk vaker kleine beetjes drinken, en zo ook aan hun minimale intake komen.

En voor mij, ja het was pittig, maar wat een genot. Ze waren in het begin thuis ook snel overstuur. En ik kon hun troosten, hun aandacht geven en voeden tegelijk. En nu zijn we een half jaar verder en ik voed nog steeds op verzoek. Ik ben trots dat ik dat ik dat doe. Over twee weken ga ik werken, en dan ga ik weer kolven.

Ik hoop nog heel lang te kunnen voeden. Voeden is echte aandacht voor mijn meiden, soms tegelijk, soms één voor één.
Ik hoop andere moeders van tweelingen en premature kindjes zo te kunnen inspireren.

Iris