Luie drinker

verhaal-26-lieve.jpgTijdens mijn zwangerschap keek ik enorm uit naar de borstvoeding die ik zo graag wou geven. Ik volgde zelfs een cursus bij ‘De Bakermat’ zodat het allemaal vlot zou verlopen.

Toen Nils geboren werd, kreeg ik te horen dat hij een luie drinker was, hij viel steeds in slaap tijdens de borstvoeding. Hij zou ook niet goed aanhappen volgens de nachtverpleegster waardoor we een tepelhoedje gebruikten. Door het slechte aanhappen en het in slaap vallen kwam mijn melkproductie niet snel op gang en gaf het personeel al heel snel een dik flesje kunstvoeding.

Ik begon ijverig te kolven om de productie op gang te brengen. Jammer genoeg had de verpleging het kolven helemaal verkeerd uitgelegd (kolf stond veel te hard), waardoor ik na een dag bloedende tepels had. Het kleine beetje melk werd ook meteen aangelengd met water. Het was een heel negatief gevoel om te zien wat voor grote hoeveelheden kunstvoeding mijn zoontje te drinken kreeg en wat voor kleine beetjes ik produceerde. Mijn zelfvertrouwen kelderde! Een vroedvrouw zei dat ze dachten dat mijn melk niet goed genoeg was voor mijn kindje…
Ik zat zo verschrikkelijk te huilen om mijn borstvoeding die niet lukte! En zeker met de opmerkingen van het personeel, die gingen door merg en been! Ik kreeg nog meer slecht advies: ik moest bier en champagne drinken (wat ik helemaal niet zag zitten), ik moest een speentje geven aan ons kindje dat zou helpen (wat ik ook al niet zag zitten), ik moest mijn kindje ook niet meer aanleggen, dat had geen zin… Dat deed ik ook niet meer want ‘s nachts stond ik er helemaal alleen voor: mijn zoontje troosten, pamper verschonen, flesjes geven en dan nog kolven. De moed ontbrak me om hem dan ook nog eens aan te leggen.

De kinderarts zei uiteindelijk op de vierde dag dat ik best zou stoppen met kolven, dat het geen zin had, de productie kwam toch niet op gang… Een kind kon best goed groeien op kunstvoeding, dat was toch helemaal geen punt?
Ondertussen had mijn man contact gehad met ‘De Bakermat’ omdat we wel wisten dat hun ‘adviezen’ de borstvoeding helemaal deden mislukken. Ik bleef dapper verder kolven (het personeel van het ziekenhuis vond het echt onzin) en op de laatste dag in het ziekenhuis kwam er terug een beetje melk in de potjes, en bij elke kolfbeurt meer en meer. Ik kreeg geen schouderklopjes van het ziekenhuis, integendeel, ze maakten er helemaal geen woorden meer aan vuil. Ook de kinderarts was erg kortaf.

‘s Avonds kwam Barbara Quintelier, de lactatiekundige van De Bakermat uit Meerbeek aan huis en kreeg ik stuwing in mijn borsten, zo’n heerlijk gevoel! We gingen ook meteen met Nilsje oefenen aan mijn borst.
Ik moest wel jammer genoeg af en toe een flesje kunstvoeding bijgeven. Onze huisarts, Jo Lisaerde uit Kessel-Lo en Barbara gaven ons dat laatste duwtje om volledig met de borst te voeden, wat best wel eng was! De poedermelk vloog de vuilbak in en Nils moest het redden met mamamelk.

Het wonder gebeurde en ons zoontje dronk vrijwel meteen heel goed! En doet dat nog steeds!

    \t

  • Geschreven door Lieve