Mijn dochter werd elf jaar geleden geboren. Ik volgde tijdens mijn zwangerschap een borstvoedingscursus en ben enthousiast begonnen. Ik vond het heerlijk en alles liep, op wat onzekerheid na, vlekkeloos. Mijn dochter groeide en groeide en dat kwam door mij. Dat gaf een goed gevoel. Ik voedde tot zes maanden volledig en daarna tot haar elfde maand de ochtend en avond. Nu elf jaar later is mijn tweede meisje geboren…. natuurlijk ook borstvoeding…. ‘Maar’, riep ik tegen iedereen, ‘Alleen zolang het goed gaat, geen gedoe, ik ga niet weer zo moeilijk doen.’ Wat vreemd, want blijkbaar heb ik, als ik terugkijk, naast het goede gevoel er ook dat aan overgehouden.
Achteraf begrijp ik het. Mijn eerste dochter kwam na een paar heftige laatste weken van de zwangerschap met een spoedkeizersnede ter wereld. Ondanks dat iedereen zei dat het onzin was, (inclusief mijn eigen verstand) had ik het gevoel dat ik gefaald had als moeder. Ik had geen normale bevalling doorstaan.
Dat gevoel was zo sterk, zo overheersend, dat ik me een ding voornam; deze borstvoeding nemen ze niet van me af!
Het kwam helaas niet meteen op gang. Als een leeuwin weigerde ik de kunstvoeding voor mijn dochtertje, want op mijn cursus… begon ik. De kinderarts moest erbij komen om mij te overtuigen dat ik gelijk had betreffende gezonde kinderen, maar bij ons meisje nu afvallen uit den boze was. Overdag werd met een spuitje de kunstvoeding gegeven, terwijl ze aan de borst lag. Een lieve verpleegkundige heeft mij ‘s nachts om de twee uur wakker gemaakt zodat mijn meisje aangelegd kon worden, en… pas daarna ging het vlekkeloos.Â
Ondertussen ben ik zes maanden verder. Mijn tweede meisje drinkt net zo voorbeeldig als mijn eerste. En opnieuw ontploft mijn hart regelmatig van liefde als ze aan de borst ligt. En het gedoe dan…. Ik denk achteraf helemaal niet dat het gedoe mij zo in de weg zat. Wel de enorme druk die ik mijzelf had opgelegd om borstvoeding te moeten geven. Die heb ik als zwaar ervaren. Nu krijgt mijn meisje borstvoeding, maar ook soms een fles op mijn werkdagen, wanneer ik niet genoeg heb kunnen kolven of wanneer ik een wijntje heb gedronken. Het bevalt mij zo uitstekend. Ook het gevoel dat ik gewoon mag stoppen, geeft mij zoveel ruimte dat ik helemaal niet wil stoppen.Â
Is het allemaal heel erg? Nee, helemaal niet. Ik had het ook juist. De borstvoeding heeft mij toen goed geholpen om mijn gevoel van falen te verzachten. Het was helend. Nu bij de tweede heb ik er ook van geleerd. Ik doe het nu, zoals het nu bij mij past.
Succes voor iedereen!
Odette
- Reageren? Dat kan op de Facebookpagina van Kenniscentrum Borstvoeding
- Heb jij ook een belangrijk verhaal? Kijk hier en schrijf ons jouw verhaal!
- Bereid je voor op borstvoeding en lees hier alles over borstvoeding.